Εν όψη ευρωεκλογών, θα προσπαθήσω ν’ απαντήσω σε σειρά ερωτημάτων που ακούω κατά καιρούς από φίλους σχετικά με το ΣΥΡΙΖΑ. Τα κατηγοριοποίησα ως «μύθους» γιατί απέχουν αρκετά από την πραγματικότητα…
Μύθος 1ος: «Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει τους μετανάστες εις βάρος των Ελλήνων.»
Αυτό αποτελεί μια από τις πολλές διαστρεβλώσεις των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ απλώς θεωρεί ότι οι άνθρωποι ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ν’ αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι. Επομένως, «λευκά κελιά», βασανιστήρια, ξυλοδαρμοί ΔΕΝ χωράνε σε μια ευρωπαϊκή χώρα του 21ου αιώνα. Υπάρχουν νόμοι που πρέπει να τηρούνται, ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ (Έλληνες και ξένους). Ούτε μπορεί οποιοσδήποτε (βλ. Χρυσή Αυγή) σ’ ένα κράτος δικαίου να παίρνει το νόμο στα χέρια του. Το κράτος ΠΡΕΠΕΙ ν’ αναλάβει τις ευθύνες του.
Δεν μπορούμε επίσης ν’ αγνοούμε το γεγονός ότι χιλιάδες παιδιά μεταναστών που έχουν γεννηθεί, μεγαλώσει και ζήσει στην Ελλάδα δεν μπορεί ν’ αντιμετωπίζονται σα να μην υπάρχουν. Είναι δυνατόν να λειτουργούμε σα να μην υπάρχει πρόβλημα; Μπορεί να «εξαφανίσεις» δεκάδες χιλιάδες παιδιά με μια μολυβιά;
Από κει και πέρα, σαν ΣΥΡΙΖΑ έχουμε ως ΒΑΣΙΚΗ θέση την ΑΜΕΣΗ αναθεώρηση της συνθήκης «Δουβλίνο ΙΙ» (η οποία προσφάτως επιβεβαιώθηκε από τις ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΕΣ κυβερνήσεις), η οποία θεωρεί την χώρα εισόδου ως την μόνη υπεύθυνο για το πρόβλημα της μετανάστευσης. Λες και οι μετανάστες που έρχονται σε μας, στην Ιταλία ή την Μάλτα, έχουν ως όνειρο του να κάνουν βόλτες στις πλατείες των ελληνικών πόλεων χωρίς δουλειά, στέγη και φαγητό…Γι’ αυτό και ο Α. Τσίπρας στο πρόσφατο ευρωπαϊκό ντιμπέιτ μίλησε ανοιχτά για την ανάγκη κατανομής των προσφύγων μέσω ποσόστωσης καθώς και τη δημιουργία προγραμμάτων που θα κρατάει τους πρόσφυγες στις χώρες τους (κάτι που δεν μπορεί να συμβεί με την παρούσα κατανομή κονδυλίων που χιλιάδες ΜΚΟ παίρνουν πολλά και προσφέρουν ελάχιστα).
Αλλά και ακόμα όσο αφορά την προσφορά του στις κοινωνικά ευπαθείς ομάδες, πρέπει να πούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ενεργά εδώ και πάρα πολλά χρόνια κοινωνικές κουζίνες, κοινωνικά ιατρεία, σχολεία δεύτερης ευκαιρίας και μαθήματα ξένων γλωσσών, τεχνών και φροντιστηρίων. Απλά ΠΟΤΕ δεν τα συγκεκριμενοποίησε και τ’ άφησε ανοιχτά για όλους. Δείχνοντας στην πράξη μια χριστιανική αλληλεγγύη που άλλοι αδυνατούν να καταλάβουν.
Μύθος 2ος: «ο ΣΥΡΙΖΑ θα έρθει και θα πάρει σπίτια, μισθούς και συντάξεις»
Μάλιστα. Προσέξτε λίγο το πόσο τραγελαφικό ακούγεται αυτό. Είμαστε σε μια χώρα που: α) ο κάθε Έλληνας που έχει σπίτι πληρώνει ουσιαστικά ενοίκιο για το σπίτι του στο κράτος – πέραν των φόρων που πληρώνει ούτως ή άλλως.
β) οι συντάξεις και οι μισθοί έχουν μειωθεί κατά 30% από το 2010. Τα δε δώρα και επιδόματα έχουν εξαφανιστεί πλήρως.
γ) το κράτος μπορεί να χρησιμοποιήσει ακόμα και την πρώτη κατοικία («οικοιοθελώς» πάντα) ως αντίβαρο σε συμψηφισμό χρεών.
δ) Τα κριτήρια της προστασία των δανειοληπτών (ακόμα και για περιπτώσεις πρώτης κατοικίας) είναι πλέον πολύ σκληρά.
Και υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν ότι θα έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ και θα τους πάρει τις συντάξεις και τα σπίτια. Παρακαλώ ενημερώστε τους ότι ΔΕΝ χρειάζεται να έρθει κανένας ΣΥΡΙΖΑ. Έχει συμβεί ήδη. Και με βάση τα ψηφισθέντα οι μειώσεις θα αυξηθούν τα επόμενα χρόνια, χωρίς να ψηφισθεί κανένα καινούργιο μέτρο.
Εμείς ως ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη υποσχόμαστε να βάλουμε ένα στοπ στον κατήφορο και να επαναφέρουμε σε κάποια αξιοπρεπή επίπεδα των κατώτατο μισθό. Σαν πρώτα βήματα πάντα.
Μύθος 3ος: «Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πολλές συνιστώσες. Αυτό αποτελεί πρόβλημα για μια εν δυνάμη κυβέρνηση»
Άλλη μια παράδοξη δήλωση. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν υπουργούς στην κυβέρνηση που δεν υπογράφουν νομοσχέδια των υπουργείων τους γιατί διαφωνούν (και τα οποία υπογράφουν τελικά υφυπουργοί), υπάρχουν σημαίνοντα στελέχη τους που τα χαρακτηρίζουν ως «μικρά κόμματα» (βλ. Μπακογιάννη), φυλλορωούν καθημερινά, νομοσχέδια τους δε ψηφίζονται από πρώην προέδρους Βουλής και Πρωθυπουργούς και το πρόβλημα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που «έχει συνιστώσες», λες και η «συνιστώσα» είναι ένας ωραίος τρόπος να πει κανείς «ψώρα».
Τα πράγματα είναι απλά: ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πρόγραμμα, και μάλιστα αναλυτικότατο. Το τι θα κάνει όταν γίνει κυβέρνηση δε θα εξαρτηθεί από την άποψη του κάθε μικρού ή μεσαίου στελέχους ή την πρώην συνιστώσα που μπορεί να εκφράζει λίγους στο κόμμα ή στην κοινωνία. Θα βασιστεί στο πρόγραμμα το οποίο, σε αντίθεση με τα «παραδοσιακά» κυβερνητικά κόμματα σκοπεύουμε να τηρήσουμε. Παράλληλα δε, είναι παράδοξο στην χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία ν’ ακούγεται ως πρόβλημα που ένα κόμμα λειτουργεί δημοκρατικά. Τελικά έχουν δίκιο αυτοί που λένε ότι η Τουρκοκρατία άφησε μεγαλύτερες πληγές απ’ ότι φανταζόμαστε…
Μύθος 4ος: «Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσα χρόνια στην Βουλή. Είναι ένα με το σύστημα. Η μόνη αντισυστεμική δύναμη είναι η Χρυσή Αυγή.»
Μάλιστα. Ο ΣΥΡΙΖΑ που είναι ΕΜΠΡΑΚΤΑ δίπλα στους αγώνες των εργαζομένων για το δικαίωμα στην εργασία, τους αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις, που αγωνίζεται στην πράξη για μια καλύτερη παιδεία και υγεία, που θεωρεί ότι αγαθά όπως το νερό πρέπει να είναι δημόσια, που παλεύει για ένα προστατευμένο περιβάλλον για να μπορούμε ως λαός να έχουμε πρόσβαση σ’ αυτά που το Σύνταγμά μας δίνει (όπως τα δάση και τις παραλίες) είναι «ένα με το σύστημα», ενώ το κόμμα που απέχει από κάθε αντίστοιχη ενέργεια, που ψηφίζει σωρηδόν νομοσχέδια που προστατεύουν τους κάθε λογής μεγαλοεπιχειρηματίες από την καταβολή φόρου, που δεν έχει καταθέσει ΜΙΑ επερώτηση 2 χρόνια στην Βουλή που να ρωτάει για τη ρημάδα την δημόσια περιουσία και την υγεία και που ονειρεύεται γενικούς μισθούς 400 ευρώ είναι ενάντια. Είναι να χάνει το μυαλό του κανείς…
Μύθος 5ος: «Ο ΣΥΡΙΖΑ δε σέβεται τους θεσμούς της κοινωνίας όπως η Εκκλησία και οι Ένοπλες Δυνάμεις»
Κάτι ακόμα που δε θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Ίσα-ίσα που τους σέβεται τόσο ώστε να συνεργάζεται μαζί τους εκεί που πρέπει και να επιζητάει να κάνουν αυτό για το οποίο υπάρχουν – δηλ. η Εκκλησία να στηρίζει τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη υλική και πνευματική (και να τους καθοδηγεί ανάλογα στις πνευματικές τους αναζητήσεις) και οι Ένοπλες Δυνάμεις να είναι σ’ επαγρύπνηση ώστε να προστατεύσουν την χώρα όταν αυτό χρειαστεί. Και όχι μόνο αυτό: ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας και σχεδιάζει κοινές δράσεις όπου το κοινωνικό συμφέρον το επιτάσσει. Και επειδή ακριβώς σέβεται αυτούς τους θεσμούς δεν επιζητάει να τους χρησιμοποιήσει όπως κάνουν άλλοι με κάθε ευκαιρία και γι’ αυτό δυσφορεί όταν ορισμένοι εκμεταλλευόμενοι της θέσης τους πολιτικολογούν, χωρίς να επιδεικνύουν τον ίδιο ζήλο για τα όσα στραβά συμβαίνουν γύρω μας.
Μύθος 6ος: «Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επικίνδυνες θέσεις στα εθνικά θέματα».
Αυτό συνήθως ακούγεται από ανθρώπους που ανήκουν σε πολιτικούς χώρους που υπέγραψαν Συμφωνίες στην Ζυρίχη (δίνοντας χώρο στην Κύπρο στην Τουρκία), που έφεραν την Χούντα, που υποστήριξαν την Χούντα (με τα γνωστά αποτελέσματα στην Κύπρο), που παρέδωσαν τον Οτσαλάν (ο οποίος ήρθε ικέτης στην χώρα μας), που δεν έχουν καταφέρει ακόμα να διευθετήσουν το θέμα της ΑΟΖ με καμία σχεδόν χώρα, που υποστήριξαν το κατάπτυστο σχέδιο ΑΝΑΝ και που δεν έκλεισαν το Μακεδονικό όταν μπορούσε να κλείσει. Στο σπίτι του κρεμασμένου λοιπόν δεν μιλάνε για σκοινί.
Παρόλα αυτά οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ (και πάλι δεν αναφέρομαι στις προσωπικές απόψεις στελεχών του που κατά καιρούς εκφέρονται στα ΜΜΕ προκαλώντας «σάλο», ενώ την ίδι ώρα άλλες πιο «εθνικόφρονες» αποσιωπούνται) είναι ξεκάθαρες παντού: στο Μακεδονικό μιλάμε για κοινά αποδεκτή λύση με ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ έμφαση όμως στο θέμα της ταυτότητας και της γλώσσας (για τα οποία προσωπικά πιστεύω ότι είναι μείζονος σημασίας), μιλάμε για άμεσο καθορισμό της ΑΟΖ, αναφερόμαστε στο θέμα των ελληνικών μειονοτήτων στην Τουρκία και στην Αλβανία (μακάρι να έδειχναν το ενδιαφέρον που έδειχνε τόσα χρόνια ο Αλαβάνος – ναι ο Αλαβάνος – για τους Έλληνες της Πόλης και οι ευρωβουλευτές της ΝΔ) και στην ανάγκη προστασίας τους, ενώ στο Κυπριακό θεωρούμε ως επιτακτική την ανάγκη σεβασμού του ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν.
Πρέπει και μπορούμε να είμαστε πάντως πιο ανοιχτοί, ειδικά σε τέτοια θέματα που είναι ευαίσθητα για όλους μας…
Μύθος 7ος: «Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απομονωμένος ευρωπαϊκά».
Ξανά αναφερόμαστε στο μόνο κόμμα που ο αρχηγός του έχει υπάρξει υποψήφιος για την Προεδρία της Κομισιόν από κόμματα της Ευρωβουλής. Το αν είναι χειρότερο αυτό από το να σε βρίζουν στις ευρωπαϊκές συνόδους (όπως τον κ. Παπανδρέου) ή το να σου δίνουν εντολές να καταπατάς το Σύνταγμα δευτεροκλασάτα στελέχη των Βρυξελλών – και εσύ να τις κάνεις πράξη(όπως τους κ. Παπαδήμο και Σαμαρά), το αφήνω στην κρίση του καθενός.
Στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζετε ως αξιωματική αντιπολίτευση που προέρχεται από ένα χώρο που ορισμένοι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν θέλουν να πάρει την Πρωθυπουργία μιας χώρας εντός Ευρωζώνης. Επομένως δημοσίως συνομιλούν μαζί του μόνο στο επίπεδο που επιτάσσει το πρωτόκολλο και εκτενέστερα υπογείως, εκεί δηλαδή που δε θα μπορεί να το εκλάβει ο πολύς κόσμος ως «ένδειξη αποδοχής». Το γιατί είναι νομίζω αυτονόητο.
Μύθος 8ος: «Ο ΣΥΡΙΖΑ όταν βγει θα κάνει τα ίδια» ή «ο ΣΥΡΙΖΑ θα μας βγάλει από το Ευρώ» (ανάλογα με το ποια πολιτική τοποθέτηση έχει ο συνομιλητής)
Ο ΣΥΡΙΖΑ δε σκοπεύει να κάνει ίδια, ούτε θα βγάλει την Ελλάδα από το Ευρώ. Για το πρώτο, η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είναι διαφορετική απ’ τα εφαρμοζόμενα γιατί στηρίζετε στο απλό σκεπτικό: «σεβασμός στα κοινωνικά κεκτημένα, προστασία των κοινωνικά ευπαθών ομάδων, ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, ανιαδιάρθρωση του κράτους, σεβασμός στη δημόσια περιουσία». Στην Ελλάδα του σήμερα δε συμβαίνει τίποτα απολύτως απ’ όλα αυτά.
Για το 2ο πάλι η θέση είναι ξεκάθαρη. Αν και το Ευρώ δεν είναι παράδεισος και αποτελεί ένα βασικότατο λόγο για τον οποίο βρισκόμαστε εδώ που είμαστε σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι η θέση μας είναι στο ευρώ γιατί πιστεύει στην ανάγκη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, με σεβασμό όμως πάντα των εθνικών χαρακτηριστικών μας – κάτι που ΔΕΝ συμβαίνει σήμερα σε καμία περίπτωση. Η παρανόηση στηρίζετε σε κάτι που έχουν πει πολλοί και νομίζω είναι αλήθεια: ότι η χώρα επιβάλλεται να έχει σχέδια εκτάκτου ανάγκης στα πάντα. Και αυτό ισχύει και για την οικονομική πολιτική. Διαφωνεί κανείς;
Και τέλος…
Μύθος 9ος: «Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το παλιό ΠΑΣΟΚ»
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το παλιό ΠΑΣΟΚ. Είναι σαφέστατα πολυσυλλεκτικότερο πολιτικό σχήμα, έχει καθαρά αριστερές καταβολές, διαφορετικές θέσεις σε πάρα πολλά ζητήματα και κυρίως οι εκφραζόμενες πολιτικές του διαφέρουν κατά πολύ από το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη, του Γιώργου Παπανδρέου και του Βενιζέλου. Η διαφορετικότητά του καταδεικνύεται έμπρακτα και από τα αποτελέσματα που έχει στις συνδικαλιστικές εκλογές (όπου το ΠΑΣΟΚ παραμένει πρώτο κόμμα ή κοντά στο πρώτο). Το αν κάποια παλιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ πήγαν στο ΣΥΡΙΖΑ ή πολλοί που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, είναι κάτι επίσης που ΔΕΝ μπορεί και ΔΕΝ πρέπει κανένα κόμμα ν’ αποκλείσει – ίσα ίσα που είναι μάλλον αναμενόμενο αφού η «κεντροαριστερά» του ΠΑΣΟΚ είναι πολύ κοντά στην αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Εξάλλου όταν ένα κόμμα ανοίγει στην κοινωνία είναι φυσιολογικό να προσελκύει στελέχη που άνηκαν σε άλλους πολιτικούς χώρους. Δεν είμαστε κλειστή λέσχη που για να γραφτείς θέλεις 500ευρώ, ούτε έχουμε απαίτηση από κάποιον να έχει δείρει Αλβανό για να τον κάνουμε μέλος.
Σημασία έχει τι κάνει κανείς με αυτά τα στελέχη, πως τα αξιοποιεί (αν χωράει αξιοποίηση πάντα) και τι πολιτικές εφαρμόζει. Όταν γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα και δει κανείς τον Παπαντωνίου υπουργό Οικονομικών και τον Λοβέρδο Υγείας, τότε ναι – κάτι θα έχει πάει (πολύ) στραβά…
