Ο μίτος της εξουσίας

Ξαναπήγαμε στην εποχή και την κατάσταση των σπηλαίων, με τα δραματικά περιστατικά των νεαρών ποδοσφαιριστών της Ταϊλάνδης για να καταλάβουμε τις ανάγκες, τις αγωνίες και τους καημούς της ανθρωπότητας.
Οταν επανερχόμαστε στον ιστορικό χρόνο, κάτω από το φως του ήλιου η κατάστασή μας μοιάζει απογοητευτική και επικίνδυνη. Πετάμε στα σύννεφα της μεγαλομανίας με αυτούς που εκφράζουν την επικαιρότητα του σημερινού κόσμου. Ο πρόεδρος Τραμπ, αισθανόμενος πανίσχυρος προσπαθεί να ανακατέψει τον πλανήτη, χωρίς σκοπό και σχέδιο, πιστεύοντας μάλιστα στην ανάγκη απομόνωσης της Αμερικής.
Στη γειτονιά μας ο σύγχρονος σουλτάνος Ερντογάν δηλώνει μετά την ενθρόνισή του ότι δεν υπολογίζει και δεν έχει ανάγκη κανένα άλλο κράτος και κανέναν άλλον άνθρωπο και ότι σέβεται μόνο το Θεό!
Με την ευκαιρία της επικαιρότητας του παγκόσμιου ποδοσφαιρικού κυπέλλου κάποιοι συμπαθείς κατά τ’ άλλα Έλληνες αθλητικογράφοι, ελάχιστοι βέβαια έχουν ξεσαλώσει κυριολεκτικά. Θεωρούν όμοιο και σχεδόν ισάξιο του De Gaulle, τον Βέλγο τερματοφύλακα ενώ δηλώνουν ότι θα απέλυαν από τον τηλεοπτικό τους σταθμό κάθε τυχόν εργαζόμενο πρώην πρωθυπουργό και κάθε αρχηγό κόμματος ως ακατάλληλους. Βέβαια αποθεώνουν τους πάμπλουτους προέδρους των ΠΑΕ. Εκεί έχει φτάσει στις μέρες μας η ανεπάρκεια, η εγωπάθεια και το σύνδρομο στέρησης εξουσίας, με μια λέξη η μεγαλομανία, ακόμα και σε κάποιους απλούς πολίτες.
Την ώρα που στον κόσμο επικρατεί εγωπάθεια και μεγαλομανία, στο επίπεδο των φαινομένων και ενώ είναι τεράστιες οι οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, την ίδια ώρα μπορούμε να αισιοδοξούμε αφού υπάρχουν, δρουν και αποδίδουν οι άνθρωποι του καθήκοντος, οι άνθρωποι της ευθύνης, σε συνεργασία με τους ανθρώπους της επιστήμης.
Είναι αυτοί που αντιμετωπίζουν την ουσία των ανθρώπινων πραγμάτων. Είναι αυτοί που οργάνωσαν τις επιχειρήσεις σωτηρίας, είναι αυτοί οι δύτες ντόπιοι Ταϊλανδοί και ξένοι από την Αγγλία και άλλα μέρη, αυτοί οι Γιατροί του Κόσμου, Αυστραλοί, Ταϊλανδοί και άλλοι, που βυθιστήκανε όλοι βαθιά μέσα στα νερά, στις υπόγειες λίμνες και τα ανεξερεύνητα σπήλαια για να σώσουν τα παιδιά του κόσμου. Αυτοί οι άνθρωποι δημιούργησαν και έστησαν το μίτο της ευθύνης, το μίτο της σωτηρίας.
Το θαύμα της σωτηρίας είχε και τον μάρτυρά του, τον εσταυρωμένο του, το ηρωικό θύμα, τον Ταϊλανδό δύτη, που έχασε τη ζωή του σε αυτή την προσπάθεια.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που έσωσαν τα παιδιά δεν ήταν διάσημοι, ούτε γίνανε προς το παρόν πολύ διάσημοι. Την ίδια ώρα βλέπουμε πόσο είναι διάσημοι οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου. Όλοι αγαπούμε το ποδόσφαιρο το λαϊκότερο άθλημα. Οι άσσοι του αμείβονται πλουσιοπάροχα. Αυτοί οι σπουδαίοι άνθρωποι που έσωσαν τα παιδιά απλά επιβιώνουν. Ούτε τώρα θα πλουτίσουν. Τι τους έκαμε λοιπόν, ποια ήταν τα κίνητρά τους για να σώσουν τα παιδιά με κίνδυνο τη ζωή τους; Ήταν η ανθρωπιά τους, η αλληλεγγύη τους και η αίσθηση του καθήκοντος και της ευθύνης. Αγαπούν την ευθύνη, όπως έχει διδάξει όλη την ανθρωπότητα ο Καζαντζάκης.
Αν ο Μίτος της Αριάδνης στους μυθικούς χρόνους κέρδισε το Μινώταυρο της εξουσίας, ο μίτος της ευθύνης απλών ανθρώπων, υπαλλήλων, δυτών, αλλά και επιστημόνων, γιατρών και άλλων, έσωσε τα παιδιά. Έσωσε τους ποδοσφαιριστές, τους «αγριόχοιρους» της Ταϊλάνδης, ικανοποιώντας την παγκόσμια κοινή γνώμη που είχε καταληφθεί από αγωνία και αισθήματα αλληλεγγύης. Όπως είπανε οι Ταϊλανδοί με αυτό το συμβάν έχουμε ενοποίηση της παγκόσμιας ανθρώπινης κοινωνίας.
Άρα η ανάγκη της συμπαράστασης, της βοήθειας και της αλληλεγγύης την ώρα της ανθρώπινης τραγωδίας, που διαδραματίζεται σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ζωής πραγματικά προέρχεται από την εποχή και την κατάσταση των σπηλαίων. Είναι όμως καθημερινή ανάγκη για την επιβίωσή μας. Άλλωστε είμαστε κοινωνικά και πολιτικά ζώα, όπως είπε ο Αριστοτέλης.
Αν εκείνη την πρωτόγονη εποχή των σπηλαίων υπήρχε και η αξεπέραστη ανάγκη να αγωνίζεται ο καθένας για τον εαυτό του στη σημερινή εποχή της πλήρως οργανωμένης κοινωνίας πρέπει να παραμερίσουμε τους ανθρώπους της ανεπάρκειας, της εγωπάθειας, της τσαπατσουλιάς, του φανατισμού, της προκατάληψης και της μεγαλομανίας. Πρέπει να φέρουμε στο προσκήνιο της Ιστορίας τους άξιους ανθρώπους της ευθύνης και της αλληλεγγύης. Είναι αυτοί που πέτυχαν το θαύμα της Ταϊλάνδης. Είναι αυτοί που μπορούν να φέρουν τη βελτίωση και την πρόοδο της ανθρώπινης κοινωνίας.