Ο μόνος πιστός και δίκαιος

Όσο και να υπάρχει (τεχνητή) ωραιοφάνεια, το ανθρώπινο δράμα δεν έχει, τουλάχιστον στον βαθμό που θα έπρεπε, εκλείψει. Και, ξέρουμε καλά, ότι μπορεί να μην αποφεύγεται πάντοτε, ωστόσο, όμως μπορεί να αντιμετωπίζεται… Και, είναι κι αυτό ένα μήνυμα αισιοδοξίας, αλλά και ευθύνης.
Ωστόσο, για να γίνει αυτό δεν φτάνουν, για να μην πω δεν χρειάζονται τα “ευχολόγια”! Πρέπει να κατέβη, ειδικά ο κάθε λεγόμενος “υπεύθυνος” και άρχοντας, από το ύψος της αυτοκρατορικής μακαριότητάς του και της αυταρέσκειάς του. Να πάψει να εμπαίζει τον λαό του Θεού, και, προπαντός, να μην του μιλά για “ουράνια μακαριότητα”(!) αφήνοντάς τον να ψήνεται κυριολεκτικά στην κόλαση της ζωής, στη μιζέρια, στην αθλιότητα και στην, από πάσης πλευράς, εκμετάλλευση, για την οποία (κόλαση) φταίνε αυτοί. Κάποτε θα έπρεπε να σταματούσε αυτή η αντίχριστη και εγκληματική τακτική. Αλλά, πού… Ο Θεός, ο μόνος που αγάπησε, και αγαπά, το ανθρώπινο γένος, ομιλεί, ιδίως για τους κοινωνικούς λειτουργούς, της Εκκλησίας και της Πολιτείας και τονίζει την ευθύνη τους για την κατάσταση της κοινωνίας διά του προφήτου Ιεζεκιήλ: «Και συ, υιέ ανθρώπου, σκοπόν δέδωκά σε τω οίκω Ισραήλ, και ακούση εκ στόματός μου λόγον. Εν τω ειπείν με τω αμαρτωλώ θανάτω θανατωθήση, και μη λαλήσης του φυλάξασθαι τον ασεβή από της οδού αυτού, αυτός ο άνομος τη ανομία αυτού αποθανείται, το δε αίμα αυτού εκ της χειρός σου εκζητήσω» (Ιεζεκ. 33, 7 – 8). Ας προσέξουμε, ιδιαιτέρως, τα τελευταία λόγια, γι’ αυτό και τα υπογραμμίζουμε. Η ευθύνη όχι μόνον των υπευθύνων, αλλά και όλων μας, είναι μεγάλη έναντι των συνανθρώπων μας, και μάλιστα εκείνων που υποφέρουν, που, με οποιονδήποτε τρόπο και από όποιους, σταυρώνεται. Μην πλένουμε τα χέρια μας, ιδιαιτέρως οι κατά θέση και περίπτωση “υπεύθυνοι”, όπως ο μιαρός Πιλάτος και να δηλώνουμε αθώοι ή ακόμη και ευεργέτες(!) (Ματθ. 27, 24) και (Λουκ. 22, 25). Ή όπως ο εκατόνταρχος, μετά τη σταύρωση του Χριστού: «Ιδών δε ο εκατόνταρχος το γενόμενον εδόξασε τον Θεόν λέγων όντως ο άνθρωπος ούτος δίκαιος ην» (Λουκ. 23, 27). Ας προσέξουν, λοιπόν, όσοι, από όποια θέση “εξουσίας” κρίνουν τη μοίρα των συνανθρώπων μας. Τους συμφέρει, και όλους μας κατά συνέπεια, να προλάβουν το όποιο έγκλημά τους, και να μη μοιάσουν με τον Πιλάτο. Μετά το έγκλημα δεν χωράνε οι μετανιωμοί, έστω και οι υποκριτικοί. Είναι πολύ αργά και θα φύγουν απ’ αυτόν τον κόσμο με προορισμό την αιώνια κόλαση, εκεί που δεν υπάρχει μετάνοια (Λουκ. 16, 23-31). Άλλωστε, όσοι δεν κάνουν καλό (έλεος) δεν θα βρουν κι αυτοί έλεος. Ο Αδελφόθεος Ιάκωβος είναι αποκαλυπτικός: «Η γαρ κρίσις ανέλεος τω μη ποιήσαντι έλεος» (Ιακ. 2, 13). Επειτα να τονίσουμε ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν έχουν μόνο οι άλλοι ευθύνη απέναντί μας, αλλά και εμείς προς τους άλλους και ότι θα πρέπει να έχουμε πάντα κατά νου, ότι «ο μισείς μηδενί ποιήσης» (Τωβίτ 4, 15) και του Κυρίου «καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως» (Λουκ. 6, 31). Και εδώ, δυστυχώς, οφείλονται τα δεινά του κόσμου και του ανθρώπου, στο ότι δηλαδή, δεν τον είδαμε όπως τον εαυτό μας (alter ego), και, κατά τον Αγιον Ισαάκ τον Σύρον, πάνω από τον εαυτό μας. Ας αφήσουμε τα “ευχολόγια” και τις βαρύγδουπες υποσχέσεις, τα “Μηνύματα” προς ημάς και τους γείτονές μας (όπου έχουμε γίνει ρεζίλι) και τις αστραφτερές, σε λόγια και εμφάνιση, περιβόητες συνεντεύξεις! Κατακαήκαμε από αυτά τα θεατρινίστικα καμώματά τους. Και λυπάμαι που ακόμα τους ακούμε, τους αποδεχόμαστε και τους χειροκροτούμε. Γι’ αυτό κι αυτοί αποθρασύνονται και αυξάνουν τα εις βάρος μας εγκλήματά τους. Διαλύσανε, οι παλιοί και οι σημερινοί, τη χώρα μας, την οποία κατήντησαν ως χώρα των εγκλημάτων και της διαλύσεως κάθε έννομης τάξεως. Εχουμε γίνει ο περίγελως διεθνώς. Ο Χριστός μάς ελευθέρωσε, γιατί εμείς να γινόμαστε οι κομπάρσοι των δυναστών μας, όποιοι και να ‘ναι αυτοί, κι όποια υψηλή θέση κι αν κατέχουν, που πολλούς απ’ αυτούς εμείς τους βάλαμε με την αφελή ψήφο μας! Δεν μας χρειάζεται τέτοια σκλαβιά. Ο Απόστολος Παύλος μας συμβουλεύει: «Τη ελευθερία ουν η Χριστός ημάς, ηλευθέρωσε, στήκετε, και μη τω ζυγώ δουλείας ενέχεσθαι» (Γαλάτ. 5, 1). Κάθε άτομο είναι εικόνα του Θεού. Είναι αξία ανεπανάληπτη. Ξαγοραστήκαμε με το Αίμα του Χριστού: «Τιμής ηγοράσθητε» (Α’ Κορινθ. 7, 2). Και θα συνεχίσει ο ίδιος απόστολος: «μη γίνεσθε δούλοι ανθρώπων. Εκαστος εν ω εκλήθη, αδελφοί εν τούτω μενέτω παρά τω Θεώ» (στιχ. 2-3). Δεν μας χρειάζονται τα “ευχολόγια” και τα “Μηνύματά” τους. Μακριά από ψεύτες και απατεώνες. Μακριά από τους θύτες μας κι ας μας παριστάνουν τους “σωτήρες” μας!!! Ο μόνος πιστός και δίκαιος είναι ο Θεός (Α’ Κορινθ. 1, 9) και (Β’ Τιμόθ. 4, 8) και όσοι αληθινά πιστεύουν σ’ Αυτόν, κάτι που δεν συμβαίνει με τους «σωτήρες» μας!!!