O Έντβαρτ Μούνκ (1863 – 1944), Νορβηγός ζωγράφος και γνωστός σε εμάς από έργα του όπως η «κραυγή», είναι επηρεασμένος για μεγάλη περίοδο της ζωής του από το θέμα του θανάτου λόγω απωλειών στην ίδια του την οικογένεια αλλά και προσωπικών προβλημάτων υγείας. Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι, ότι ήταν σχεδόν ο μοναδικός ζωγράφος που κατέγραψε την ύπαρξη της ισπανικής γρίπης.
Η ισπανική γρίπη, μια επιδημία που κόστισε πάνω από 50 εκατομμύρια ζωές στην ανθρωπότητα το 1918 – 1919, δείχνει να έχει πολλές ομοιότητες με την επιδημία του κορωνοιού σήμερα. Επιδημίες που έχουν αλλάξει τον κόσμο αλλά και την προσωπική μας ζωή.
Τα Χριστούγεννα του 1918 ο Μούνκ αρρώστησε από την ισπανική γρίπη, και αποθανάτισε την ασθένεια σε σειρά σκίτσων και πινάκων ζωγραφικής όπου ο θάνατος ήταν πιο κοντά από ποτέ. Ο ίδιος πρωταγωνιστεί με θέμα την ασθένεια σε ένα πίνακα («Αυτοπορτραίτο με την Ισπανική γρίπη»), όπου παρουσιάζεται αδύναμος μπροστά από ένα ακατάστατο κρεβάτι. Μας καθηλώνει η μορφή του με τόνους κίτρινου – πορτοκαλί και παχιά στρώματα χρώματος με δυναμικές πινελιές. Το ανοιχτό στόμα του μας θυμίζει το έργο «Η κραυγή» και γενικά μια δραματική πτυχή της ζωής του, με το θέμα του θανάτου κυρίαρχο. Το ανοιχτό στόμα δηλώνει και την αδυναμία αναπνοής, ένα σύμπτωμα της γρίπης. Επίσης υπάρχει έντονα το συναίσθημα της μοναξιάς και μιας προσωπικής πάλης.
Σε ένα δεύτερο έργο του «Αυτοπορτραίτο μετά την Ισπανική γρίπη» παρουσιάζεται να κοιτάζει το θεατή με κύκλους γύρω από τα μάτια, κουρασμένος αλλά έχοντας αποκτήσει χρώμα στο πρόσωπο του.
Ο Μούνκ παρουσιάζεται μπροστά μας όχι μόνο ως ένα άτομο που μας αποκαλύπτεται αλλά και ως ένας δραματουργός που παρουσιάζει το πρόσωπο του όπως θα ήθελε να γίνει αντιληπτό και να παρουσιαστεί στο μέλλον.
Κοιτάζοντας αυτούς τους πίνακες ανακαλύπτουμε κάτι γνωστό σε όλους μας αλλά που προσπαθούμε να ξεχνάμε. Ότι η ζωή είναι απρόσμενη σε διάφορες περιστάσεις όπως σήμερα, και επαναπροσδιοριζόμαστε με την ανθρώπινη μοίρα βλέποντας την καταγραφή της θύελλας του θανάτου στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.
