Το 1978 αποδεικνύεται χρονιά-σταθµός για τα µουσικά δρώµενα της χώρας. Είναι το έτος κυκλοφορίας του δίσκου “Φλου”, µε τον οποίο ο ξεχωριστός Παύλος Σιδηρόπουλος και το συγκρότηµα “Σπυριδούλα” παρουσιάζουν για πρώτη φορά στο κοινό µια ροκ δουλειά µε στίχο εξ ολοκλήρου γραµµένο στα ελληνικά.
Μέχρι τότε τα κοµµάτια αυτού του σχετικά νέου είδους θα ήταν ή ελληνικά ή ροκ. Οι µπάντες δούλευαν κατά βάση µε αγγλικό στίχο θεωρώντας ότι έτσι έµεναν πιο “πιστοί” στις ρίζες και τις καταβολές του είδους, καθώς τα ελληνικά ακούγονταν κάπως… ξένα στα αυτιά τους, ενώ κυριαρχούσε η άποψη ότι το κοινό πιθανότατα θα γύρναγε την πλάτη σε µια τέτοια προσπάθεια.
Όπως γράφει ο Μανώλης Νταλούκας στο ogdoo.gr “Ο Μπάµπης ο Φλου” ηχογραφήθηκε, γι’ αυτόν τον ιστορικό δίσκο, το φθινόπωρο του 1978. Γραµµένο όµως, οπωσδήποτε πριν από αυτήν την χρονιά, αφού τον Ιανουάριο του 1978 ο Παύλος Σιδηρόπουλος το είχε έτοιµο και το παρουσίασε στους αδελφούς Σπυρόπουλους (σύµφωνα µε δική τους µαρτυρία), µαζί µε άλλα που µπήκαν στον δίσκο.
Για την ταυτότητα του προσώπου, έχουµε την εκδοχή του Νίκου Τζονιχάκη (φίλου τότε, του Παύλου) ο οποίος διαβεβαιώνει πως ο περίφηµος Μπάµπης, ήταν ο δικός του πατέρας, άνεργος, θυµόσοφος και επιρρεπής στο ποτό.
Πριν κάποια χρόνια, ο Προκόπιος, καλόγερος στο Άγιο Όρος, ισχυρίστηκε πως, πριν µονάσει, ποιούσε ροκ διατριβές µε το ψευδώνυµο Μπάµπης ο Φλου και πως γι’ αυτόν ο Παύλος έγραψε το τραγούδι. Ο ισχυρισµός, καταρρίπτεται και µόνο από την ηλικία (…) Επί πλέον η µαρτυρία του Προκόπιου, περί στενής παιδικής φιλίας του µε τον Παύλο, δεν γίνεται πιστευτή, όταν ο µοναχός ισχυρίζεται: «Ήµασταν γείτονες, εγώ στο Αιγάλεω, αυτός στο Χαϊδάρι». Ο Παύλος Σιδηρόπουλος, δεν έµεινε, όµως, ποτέ στο Χαϊδάρι.
Συνεπώς, παραµένουµε στην εκδοχή του Νίκου Τζονιχάκη, ο οποίος την περίοδο 1976-77, ανέφερε συχνά στον φίλο του Παύλο Σιδηρόπουλο, τις περιπέτειες του πατέρα του, όπως περιγράφονται στο τραγούδι. Ο Παύλος, από αυτές τις διηγήσεις, θα πρέπει να δηµιούργησε την εικόνα του Μπάµπη του Φλου.
Εντύπωση προκαλεί, µία σύµπτωση:
Το 1977, ο σκηνοθέτης Ανδρέας Θωµόπουλος, γράφοντας το σενάριο για το φιλµ “Ασυµβίβαστος”, εµπνεύστηκε έναν τύπο µε το όνοµα Φλου. Και δηµιουργεί, ταυτόχρονα µε τον Σιδηρόπουλο, έναν ήρωα άνεργο, φιλόσοφο, ρέµπελο και φλου, που στην ταινία υποδύεται ο ηθοποιός Κώστας Βρεττός.
Ο Θωµόπουλος µας διαβεβαιώνει ότι το 1977 δεν είχε γνωρίσει ακόµα τον Σιδηρόπουλο (τον γνώρισε µέσω Μαστρόκαλου, την άλλη χρονιά), ούτε είχε ακούσει κάποιο δικό του τραγούδι.
Πώς γίνεται λοιπόν, δύο άνθρωποι που δεν γνωρίζονται µεταξύ τους και δεν ξέρει ο ένας το έργο του άλλου, να δηµιουργούν τον ίδιο ήρωα, την ίδια χρονιά; Η σύµπτωση εντυπωσιάζει. Υπήρξε άραγε, κάτι µεταξύ τους που να λειτούργησε σαν συνδετικός αγωγός;
Ίσως, αυτό το κοινό να ήταν ο Τόλης Μαστρόκαλος, ο οποίος το 1977 δούλευε στην εταιρεία του Θωµόπουλου, ενώ καθηµερινά βρισκόταν και στο σπίτι του Παύλου. Ο Μαστρόκαλος έχει καταθέσει πως αυτός πρώτος άκουγε τα τραγούδια του Παύλου, ως στενότερος φίλος.
Οπωσδήποτε θα είχε ακούσει και τον Μπάµπη τον Φλου και ίσως να µετέφερε την έκφραση φλου στον Θωµόπουλο. Αυτό βέβαια, είναι µία υπόθεση, που δεν µπορεί να επιβεβαιωθεί, γιατί στα 40 χρόνια που ακολούθησαν η µνήµη σε τέτοιες λεπτοµέρειες ξεθωριάζει. Η απόσταση του χρόνου φέρνει ακόµα την πιθανότητα µιας άλλης εκδοχής. Το σενάριο να δουλεύτηκε ξανά το 1978 και αφού ο Θωµόπουλος γνωρίζει τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Και τότε µπορεί να προστέθηκε στο σενάριο του φιλµ ο χαρακτήρας του Φλου.
Καλές ακροάσεις µέχρι την επόµενη ιστορία µε ρεφρέν!
* Η Μαρία Σουρουκίδου είναι ραδιοφωνική παραγωγός
