Ο Μανώλης Σπύρου Χιωτάκης εγεννήθηκε στον Βουβά Σφακίων κατά την δεκαετία του 1880. Νεαρός, επήγε εθελοντής στον Μακεδονικό αγώνα και ύστερα σαν στρατιώτης. Έλαβε μέρος στις μάχες της Κατερίνης, των Γιαννιτσών, του Κιλκίς, του Λαχανά, του Μπέλες, της Τζουμαγιάς κ.ά. Τραυματίστηκε δύο φορές και του έμεινε αρκετή αναπηρία. Πάντα εκούτσαινε. Συνελήφθη αιχμάλωτος μα κατάφερε να δραπετεύσει και να περάσει στη Γαλλία. Εργάστηκε για δέκα χρόνια στης “Ρενώ” το εργοστάσιο. Το διάστημα που ήτανε στη Γαλλία, θα έπρεπε να κάνει τα χαρτιά του για συνταξιοδοτηθεί, μα αφού έλειπε έχασε το συνταξιοδοτικό του δικαίωμα. Εκεί έμαθε αρκετά τη γαλλική γλώσσα και στον Β’ παγκόσμιο εχρησιμοποιήθηκε από τους Ναζί ως διερμηνέας. Επειδή ήξερε τη γαλλική γλώσσα, του κόλλησαν το παρατσούκλι “Γαλέζος”, και από τότε μονολεκτικά “Γαλέζος”, ήτανε το ονοματεπώνυμό του, ουσιαστικά.
Κατά την γερμανοκατοχή, ήμαστε “συζευτάδες” (είχαμε μαζί ζευγάρι). Εγώ τότε παιδί 13-14 χρόνων. Κάναμε οι δύο μας όλη την ζευγική του 1943· κάθε πρωί φεύγαμε μόλις άρχιζε να φέγγει η μέρα. Στο σακούλι μας βάζαμε μόνο χαρούπια και νερό. Το πρωί τρώγαμε κανένα πιάτο κουκιά ή χόρτα. Το μεσημέρι, εγώ είχα δόντια και μασούσα τα χαρούπια, ο μπάρμπα Γαλέζος σε μια πέτρα μαζί με την άλλη τα καλοκοπάνιζε και τα κατάπινε. Έχασε το συνταξιοδοτικό του δικαίωμα, του απένειμαν όμως πολεμικό σταυρό, μετάλλια και τιμητικά διπλώματα. Έζησε στην κοινωνία μας με τίμιο και αξιοπρεπή τρόπο. Άφησε τρεις γιους αξιόλογους ανθρώπους στην κοινωνία.
– Ο πασίγνωστος παπά Γιώργης Χιωτάκης, που ήτανε ιεροπρεπέστατος και που δεν περιοριζότανε στα εκκλησιαστικά του καθήκοντα, μα ήταν προοδευτικός παράγοντας και στην ενορία Αγίας Ρουμέλης και στην κοινότητα Ασφένδου. Και στην Εύβοια και στην Ιεράπετρα και αλλού, εσυμπαραστάθηκε σε ανθρώπους που το είχανε ανάγκη. Απέχτησε 12 παιδιά και μεγάλωσε τα 11 και τα παρέδωσε χρήσιμα στην κοινωνία. Μας έφυγε πρόσφατα, αφού έζησε με τιμή και υπόληψη.
– Ο επίσης ιεροπρεπέστατος παπά Παναγιώτης Χιωτάκης, που υπηρετούσε ευπρεπέστατα στην Ενορία Ασκύφου και αργότερα μετέθη στο Ακρωτήρι. Ήτανε και αυτός προοδευτικός και δραστήριος. Τα παιδιά του αναδείχτηκαν επιτυχημένοι επιχειρηματίες στον τομέα “προϊόντα ζύμης”. Πάνω από 50 οικογένειες εργάζονται στις επιχειρήσεις τους. Είχε την ατυχία να χάσει έναν γιο του.
– Το υστεροπαίδι του μπάρμπα Μανώλη ήτανε ο Σήφης. Τότε που ζευγαρίζαμε μαζί και σύχναζα περισσότερο στο σπίτι του, ο Σήφης ήτανε ένα πανέμορφο μωροπαίδι, ο πατέρας του το καμάρωνε και τον άκουσα, όχι μόνο μια φορά, να λέει: “Ο Σήφης μου θα γενεί μεγάλης περιωπής”. Όντως έγινε καλής περιωπής ως επιχειρηματίας, ως συνδικαλιστής και ως χρήσιμος στην κοινωνία. Είχε την ατυχία να χάσει την γυναίκα του πρόωρα που ήτανε και αυτή αξιόλογος άνθρωπος. Έχει δώσει στην κοινωνία δυο καλά παιδιά.
Ο μπάρμπα Μανώλης έφυγε με ψηλά το κεφάλι και με ήσυχη τη συνείδηση άφησε στην κοινωνία άριστες εντυπώσεις. Άφησε τρεις καλούς γιους και 20 καλά εγγόνια.