O Νεοέλληνας κατά Ν. Καζαντζάκη

» Οι πολιτικοί ισχυρίζονται πως ξέρουν καλά την ψυχοσύνθεση των Νεοελλήνων. Ψέματα…
Η τελευταία εκλογική αναμέτρηση και τα χαμηλά ποσοστά του παλαιοκομματισμού, ειδικά του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της Ν.Δ., δηλώνουν ότι, μετά από χρόνια στην εξουσία, οι Έλληνες πολιτικοί παύουν να έχουν οποιαδήποτε σχέση με τους ψηφοφόρους και τα προβλήματά τους. Η απομάκρυνση από το λαό επιτάθηκε, δυστυχώς, με την οικονομική κρίση κατά την οποία οι πολιτικοί ψήφιζαν και ξαναψήφιζαν μνημόνια/νόμους που καμιά σχέση δεν είχαν με τις ανάγκες του λαού.
Καιρός, λοιπόν, να ξαναδιαβάσουν τον Ν. Καζαντζάκη. Έχει να τους μάθει πολλά. Σ’ αυτούς, αλλά και στους νεόκοπους Συριζαίους. Που ελπίζουμε πως η αλαζονεία της εξουσίας δεν θα τους απομακρύνει ευθύς αμέσως από το λαό “τους”.
Γραφεί, λοιπόν, ο Ν. Καζαντάκης (“Ταξιδεύοντας”, Iταλία – Aίγυπτος – Σινά – Iερουσαλήμ – Kύπρος – O Mοριάς. ΣΤ΄ XVIII. Αθήνα, 1961. σ. 326):
«Ο Νεοέλληνας αγαπάει τη ζωή, φοβάται τον θάνατο, αγαπάει την πατρίδα και συνάμα είναι παθολογικά ατομικιστής, κολακεύει σα βυζαντινός τον ανώτερο, τυραννεί σαν αγάς τον κατώτερο και συνάμα μπορεί να σκοτωθεί για το φιλότιμο. Είναι έξυπνος κι άβαθος, χωρίς μεταφυσική αγωνία, και συνάμα, όταν αρχίσει να τραγουδάει μια πίκρα παγκόσμια πετιέται από τ’ ανατολίτικα σωθικά του, σπάζει την κρούστα της ελληνικής λογικής κι ανεβαίνει από τα σπλάχνα του, όλο μυστήριο και σκοτάδι, η Ανατολή».