Μην πάρεις το για προσβολή αν κουζουλό σε πούνε,
των γνωστικών τα όνειρα οι κουζουλοί τα ζούνε.
Σ’ εκατομμύρια πολλά, λογούνται οι ανθρώποι,
που έχουνε τυμπανισμό κι ειν’ η κοιλιά τους …τόπι.
Της πείνας αποτέλεσμα, το σύμπτωμα ετούτο,
π’ εγιγαντώθη κι έγινε, της εποχής μας φρούτο.
Στην Αφρική το βλέπουμε, εδώ και κάποια χρόνια,
με θύματα μικρά παιδιά, μα λείπει η συμπόνια.
Καχεκτικά και άρρωστα κι αποσκελετωμένα,
που ψάχνουν στ’ απορρίμματα, στην πείνα τους χαμένα.
Πάμπολλες ανθρωπιστικές, υπάρχουν οργανώσεις,
που έχουνε αυτοσκοπό, να ψάχνουν περιπτώσεις.
Παιδιών που σήμερα πεινούν, σε όλο τον πλανήτη,
κι έχουνε μείνει ορφανά, θύματα κάθ’ αλήτη.
Γιατροί του κόσμου τρέχουνε, όπου υπάρχει πόνος,
αν είναι δυνατόν κανείς, να μην πεθάνει μόνος.
Προσμένουνε βοήθεια, για να τα καταφέρουν,
τι δύναμη χρειάζεται, αυτοί μονάχα ξέρουν.
Μα τους ηγέτες των λαών, λίγο ενδιαφέρει,
αν σήμερα μικρά παιδιά, τους τείνουνε το χέρι.
Οι πλουτοκράτες όπου γης, αγωνιούν για ένα,
πώς να διασφαλίσουνε, όσα ‘χουνε κλεμμένα.
Καρφάκι δεν τους καίγεται, εάν πεινούνε άλλοι,
κοιτάζουν μόνο τον παρά, που ‘χουνε στο βουργιάλι.
Οι κυβερνώντες πάντοτε, στα μέτρα τους ψηφίζουν,
νόμους να τους καλύπτουνε, όταν αλληθωρίζουν.
Λαούς μικρότερους χτυπούν, μονάχ’ από συμφέρον,
πετρέλαια, αέρια, τραβούν το ενδιαφέρον.
Έχοντες και κατέχοντες, έχουνε πάρει φόρα,
όταν η φτώχια παροικεί, σχεδόν σε κάθε χώρα.
‘Νιαχωριανός
Του Σφηναριώτη παρότρυνση για συμπαράσταση
Εψές θαρρώ πως βρέθηκες, εις το χωριό σου πότης,
μ’ αδέρφια, φίλους σύντεκνους κι εγίνηκε… τση Πόπης.
Τα ήπιατε, μεθύσατε, που το καλνούσ’ η ώρα
και ξύπνησες πρωί –πρωί, κεφάτος και με φόρα.
Να μας θυμίσεις τους φτωχούς κι όλους τους πεινασμένους,
π’ ακούμε και που βλέπουμε, σ’ τσι δρόμους κοιμισμένους.
Λόγια παχιά και δάκρια, κοιλιά δεν τη γιομίζουν,
εύκολο είναι τούτονα, κροκόδειλο θυμίζουν.
Μια κίνηση χρειάζεται, μια ανθρωπιάς φροντίδα,
να φάνε να τους δώσουμε, έστω και μια μερίδα.
Αν έχουμε ευχέρεια, ή ‘π’ το υστέρημά μας,
ρούχα δικά μας λιγοστά κι απ’ τα παιδέγγονά μας.
Όσοι μπορούν και έχουνε, πρέπει να το σκεφτούνε,
όπως τα λες που γύρω μας, συνάνθρωποι πεινούνε.
Τους κυβερνώντες μη θωρείς, σ’ όλη την οικουμένη,
για το καλό μας νοιάζονται, ως είναι εκλεγμένοι.
Κι αν πεινασμένους αγνοούν και τα φτωχά παιδάκια
ολημερίς δουλεύουνε, δεν πάνε σε… κλαπάκια.
Υπάρχουν εθελοντικές, πάμπολλες οργανώσεις,
ζητούνε συμπαράσταση κι εκεί μπορείς να δώσεις.
Κι αν άσπρα έχουμε μαλλιά, και κάμποσα χρονάκια
μπορούμ’ ένα να σώσουμε, απ’ τ’ άμοιρα παιδάκια.
Αν το υιοθετήσουμε, δικό μας θα λογάται,
Και όσο είναι στη ζωή, εμάς θα συλλογάται.
Τα έξοδα τα περιττά, σαν κόψουμε στη μέση,
κάποιος φτωχός θε να σωθεί, πριν στο γκρεμνό να πέσει.
Τη ρίμα τούτη γροίκα μου, δε γράφω ντη για σένα.
Ούλους στη γύρα αφορά και προπαντός εμένα.
Σφηναριώτης
