» Στον φίλο μου Μαρίνο Σμπώκο
Ο νους μου έχει πεθυμιά ,
φίλους να ανταμώσει
απ τα παλιά τση νιότης του
αυτούς που αγαπώσι .
Φίλοι καλοί φίλοι παλιοί
πότε θ΄ ανταμωθούμε;
κείνα τα χρόνια τα παλιά,
να ξαναθυμηθούμε
Να σμίξουμε ν’ ακούσουμε,
τσι βροχερές τσι μέρες
Σμπώκου Μαρίνου κοντυλιές,
σα τσι παλιές βεγγέρες.
Αυγή τσ αυγής ξημέρωμα
που η πλάση ομορφαίνει,
να ακούγεται η κοντυλιά
νεκρούς που ανασταίνει.
Κείνη την ώρα τση σιωπής,
που τα πουλιά λαλούνε,
του μαντολίνου οι χορδές
πολλές καρδιές ξυπνούνε .
Να σμίξουμε όπως παλιά ,
φίλους παλιούς να βρούμε
και εκείνους απού χάσαμε
όλους να θυμηθούμε .
Να τραγουδήσουν τα πουλιά
Να κελαηδούν τα αηδόνια
Τάξε μου δε περάσανε
τά έρημα τα χρόνια
Κι ανε λαλήσει η πέρδικα
η πολιοπλουμισμένη
θάναι η φωνή των φίλων μας
απ τσους ουρανούς φερμένη
Και τα αποδιαφωτίσματα
όλοι να αγκαλιαστούμε
με την ευχή πως γρήγορα
θα ξανανταμωθούμε.
Γενάρης 2020
