Πρώτη φορά βλέπω δύο κόµµατα εξουσίας να οµολογούν και να παραδέχονται πως στις επερχόµενες Ευρωεκλογές, η επιτυχία που περιµένουν είναι να είναι… δεύτεροι. ∆εν αντιµάχονται και δεν αντιπαρατίθενται µε τον, δεδοµένο γι’ αυτούς, πρώτο.
Μάχονται µεταξύ τους. Και λογικό. Αφού ο µεν δεύτερος, µέχρι σήµερα, απέχει από τον πρώτο, σύµφωνα µε τις δηµοσκοπήσεις 18 µονάδες, ο δε τρίτος 20,5 µονάδες. Και η µεταξύ τους διαφορά είναι µόνο 2,5 µονάδες.
Το πρόβληµα όµως για εµάς, για όλους µας, είναι ένα: πώς θα κάνουν αυτόν τον µεταξύ τους, πόλεµο; Στοχεύοντας µόνο τον πρώτο ή και τον αντίπαλό τους, τον δευτερότριτο;
Θα επιλέξουν πολιτικές αντιπαραθέσεις ή λαϊκίστικες αµφισβητήσεις της ∆ηµοκρατίας µας, µιας ∆ηµοκρατίας που µε τους αγώνες του ο Λαός κατάφερε, µία Χούντα να ρίξει και µια δηµοκρατική πολιτεία -µε τα όποια λάθη και ελλείψεις της- να καθιερώσει; Ελπίζω και εύχοµαι να διαλέξουν την πολιτική αντιπαράθεση. Μεταξύ τους και µε τον πρώτο. Γιατί, ευτυχώς, ό,τι κι αν λένε, ό,τι κι αν κάνουν, ο Λαός έχει ήδη αποφασίσει:
Τον ενδιαφέρει η ευηµερία και η προκοπή του. Και όχι οι λαϊκίστικες, αντιδηµοκρατικές και επικίνδυνες κορώνες του δεύτερου και τρίτου. Αυτές, µεταξύ τους.
