Οι Δολομίτες είναι τμήμα των νοτιοανατολικών Άλπεων, βρίσκονται σε Ιταλικό έδαφος,εχουν 18 κορυφές πάνω από 3000 μέτρα υψόμετρο και εκατό καταφύγια φωλιάζουν στις πλαγιές τους.
Η οργανωμένη εξόρμηση του Ορειβατικού Χανίων έγινε σε αυτή τη περιοχή το Σεπτέμβριο που μας πέρασε. Δεκατρείς ορειβάτες, μέλη του συλλόγου, κάναμε μια επταήμερη περιήγηση στα καταφυγια,τις λίμνες, τις κορυφές και τα εξαιρετικά μονοπάτια αυτών των βουνών. Οι τουριστικές υποδομές είναι άψογες, υποδειγματικες….Καλό θα ήταν να γίνει μια επίσκεψη, από όποιους στο τόπο μας ασχολούνται με τον τουρισμό υπαίθρου, τον πεζοπορικό τουρισμό, για να διαπιστώσουν από κοντά, πόσο δρόμο έχουμε να διανύσουμε για να πλησιάσουμε λιγάκι αυτές τις υποδομές.Το πρόγραμμα των πεζοποριών το ετοιμάσαμε από τα Χανιά . Κανείς μας δεν είχε ξαναπάει σε αυτά τα μέρη. Όλες οι διαδρομές έγιναν αμιγώς από την ομάδα μας, χωρίς τη βοήθεια συνόδων η τοπικών οδηγων. Το ΤΡΕΒΙΖΟ η πόλη με τα κανάλια, δίπλα στη Βενετία, ήταν η αφετηρία μας και η CORTINA d ampezzo η λαμπερή κωμόπολη γύρω από την οποία έγιναν οι δραστηριότητες μας.
Η ομορφιά του τοπίου είναι απερίγραπτη. Ίσως πιο χαρακτηριστική έκφραση θαυμασμού είναι τα λόγια του διάσημου Ελβετού αρχιτέκτονα ΛΕ ΚΟΡΜΠΙΖΙΕ.
Όταν ρωτήθηκε ποιο είναι κατά τη γνώμη του το ωραιότερο αρχιτεκτονικό έργο του κόσμου απάντησε ΟΙ Δολομίτες.
Τι είναι επιτέλους αυτοί οι Δολομίτες?? Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα εντυπωσιακό ασβεστολιθικό πεδίο, μια ομάδα βουνοκορυφών με ιδιαίτερα πριονωτά σχήματα και πολύ περίεργα χρώματα. Λευκό- υπόλευκο-ανοιχτό γκρι- απαλό κίτρινο-ροζ με σταχτί μαζί. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά…
Πρώτης γραμμής αξιοθέατα προσελκύουν πολλές χιλιάδες τουρίστες κυρίως το χειμώνα .Εμείς πήγαμε < εκτός σεζόν> που οι πεζοπόροι ήταν πολυπληθείς αλλά οι τιμές ευτυχώς στα μέτρα μας…
Εκτός από τα βουνά δημοφιλείς είναι και οι λίμνες των Δολομιτών. Φημισμένη η λίμνη SORAPIS , στην όποια φτάσαμε μετά από 3,30 ώρες πορείας, με θαυμάσιο μονοπάτι γεμάτο έλατα αλλά και ανηφοροκατηφόρες. Η λίμνη έχει ένα χρώμα λευκό-τουρκουάζ και πραγματικά νομίζεις ότι τι τοπίο είναι ψευδαίσθηση…..
Η πεζοπορία άρχισε από το πέρασμα TRE CROCI kαι κάναμε στάση στο καταφύγιο VANDELI κοντά στη λίμνη. Άλλες λίμνες που περπατήσαμε ήταν, η MISURINA η FEDAIA και η λίμνη DE BRAIS, ποίημα της φύσης , με χιλιάδες πεζοπόρους να απολαμβάνουν τα παραλίμνια μονοπάτια και το δίωρο περπάτημα κυκλώνοντας τη λίμνη που βρίσκεται μια ανάσα από τα σύνορα με την Αυστρία. Εκατοντάδες θέσεις για παρκάρισμα αυτοκίνητων, πολύ πριν τη λίμνη και υποδομές που αξίζουν αντιγραφή …….για τα δικά μας αξιοθέατα.
Η ξεχωριστή ανάβαση στο TRE CHIME το διάσημο μνημείο της ΟΥΝΕΣΚΟ έμεινε χαραγμένη στη μνήμη μας με τις εντυπωσιακές τρεις κορυφές καμινάδες, τις οποίες περιτριγυρίσαμε, περπατώντας πολλές ώρες και φωτογραφίζοντας από τις διάφορες οπτικές γωνίες. Τέσσερα καταφύγια είναι διάσπαρτα, όλα ασφυκτικά γεμάτα από φυσιολάτρες, με τις μεγάλες βεράντες τους να είναι προσανατολισμένες προς το σπάνιο αυτό τοπίο. Στο καταφύγιο AURONZO διανυκτερεύσαμε και στα καταφύγια LAVAREDO- LOCATELLI- FORCELINA κάναμε στάσεις για ζεστή σοκολάτα και σύντομη ξεκούραση. Μήνες πριν είχαμε κάμει τις κρατήσεις για τα καταφύγια και τα ορεινά ξενοδοχεία, τα οποία σφύζουν από ζωή.
Ακόμη ιδιαίτερη μέρα ήταν κατά την ανάβαση με τα τρία διαδοχικά τελεφερίκ στη MARMOLADA στα 3246 μέτρα υψόμετρο, τη βασίλισσα των Δολομιτών, με τους παγετώνες να κατηφορίζουν σαν τεράστιες παγωμένες γλώσσες μέχρι το πέρασμα PORDOI και τη MAGNA CIAPELA. Επισκευτήκαμε το μουσείο πολέμου, στον ενδιάμεσο σταθμο,με τα ογκώδη εκθέματα από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.
Εντυπωσιακό αξιοθέατο με πολυπληθείς επισκέπτες το πέρασμα FALZAREGO με τη κορυφή LAGAZAUI, με το χαρακτηριστικό ξύλινο σταυρό και την ανεμπόδιστη θέα σε πολλές απότομες κορυφές των Άλπεων. Εκτός από τα διάφορα σιδερένια μονοπάτια ,διακρίναμε από εδώ πάνω και τα ορύγματα, έργα ανθρώπων στις αρχές του 20ου αιώνα για τις ανάγκες !!!!! του πολέμου….Στο ομώνυμο καταφύγιο που είναι χρισμένο στα 2752 μέτρα και δεσπόζει του βουνού χαρήκαμε τις ζηλευτές ανέσεις και τις υποδομές ξενοδοχείου αλλά και γευτήκαμε τα χειροποίητα γλυκά εκεί πάνω.
Η τελευταία διήμερη πεζοπορία της ομάδας μας έγινε στους πέντε πύργους, το περίφημο CINQUE TORRI, με το καταφύγιο SCOIATOLLI να μας υποδέχεται , αφού αφήσαμε τα αυτοκίνητα μας στο μεγάλο διαμορφωμένο πάρκο και ανεβήκαμε όλοι με το τριθέσιο καρεκλάκι μέχρι τα 2225 μέτρα, πολύ κοντά σε αυτό το καταφύγιο .Το μονοπάτι που περπατήσαμε περνά από τη ρίζα των πέντε γειτονικών γιγαντιαίων μονόλιθων και ανεβοκατεβαίνει δίπλα στις πίστες των αναρριχητών που όλη μέρα σκαρφαλώνουν διαδρομές όλων των δυσκολιών. Το δείπνο στην ευρύχωρη τραπεζαρία, νωρίς όπως πάντα, μας έδωσε την ευκαιρία για απολογισμο…για ορειβατικές κουβέντες …και για νέα σχέδια!!!!! Τη τελευταία μέρα χρησιμοποιήσαμε όλα τα χειμερινά ρούχα και τα αδιάβροχα, μιας και ο καιρός είχε δέσει για τα καλά χειμωνιάτικος. Στο ΤΡΕΒΙΖΟ κατεβήκαμε νωρίς το απόγευμα για να είμαστε κοντά στο αεροδρόμιο για την πτήση της επιστροφής πρωί-πρωί την επομένη.
Έργα τέχνης της φύσης, γλυπτά σαν μνημεία- πυραμίδες, κάθετοι θεόρατοι βράχοι στολισμένοι με θρύλους, οι ΔΟΛΟΜΙΤΕΣ στέκουν πεισματικά, συνδεδεμένοι με την ανθρώπινη παρέμβαση με αισθητική και σεβασμό στο περιβάλλον, περιμένοντας κάθε φυσιολάτρη για να γευτεί τις χάρες τους…
