Με αρχηγούς μας δύο ξεχωριστά μέλη του Δ.Σ. του Συλλόγου μας, την Ελευθερία Λουπασάκη και το Γιώργο Πενθερουδάκη, μια πολυμελής ομάδα του Συλλόγου μας, που εμπλούτισαν με τη συμμετοχή τους τέσσερις (4) συνοδοιπόροι Κύπριοι αδελφοί μας, μία φίλη από τηΘεσσαλονίκη και μια εξαίρετη Ελληνίδα γεωλόγος, από τη Γερμανία ορμώμενη, κατευθυνθήκαμε προς τα Λασιθιώτικα μέρη για να εξερευνήσουμε, να θαυμάσουμε, να χαρούμε και να γιορτάσουμε το τριήμερο της Πρωτομαγιάς!
Στη διαδρομή μας προς τον οικισμό της Ζάκρου, γιατί από κει ξεκίνησε η πορεία μας, από τη γεωλόγο μας Βάσω Μουσλοπούλου, είχαμε την ευκαιρία να πληροφορηθούμε και να δούμε τα ρήγματα της Λάστρου και το ρήγμα της Ιεράπετρας, από τη μεριά του φαραγγιού του Χα, τα οποία είναι ενεργά και καταγράφονται στη διεθνή βιβλιογραφία ως τα πλέον σημαντικά της Ανατολικής Κρήτης.
Περπατήσαμε το “Φαράγγι των Νεκρών”. Ναι, γιατί σ’ αυτό έχουν βρεθεί τάφοι με ευρήματα μεγάλης αρχαιολογικής αξίας. Πού; Στα ψηλά τοιχώματά του, οι Μινωίτες, μέσα σε σπηλιές, ενταφίαζαν τους νεκρούς τους! Ένα όμορφο φαράγγι, με μοσχοβολιά της ρίγανης, που μας οδήγησε μετά από έξι (6) χιλιόμετρα στην παραλιακή Κάτω Ζάκρο, όπου και το τέρμα του Ευρωπαϊκού Μονοπατιού (Ε4). Στην έξοδο του Φαραγγιού, ο αρχαιολογικός χώρος της Κάτω Ζάκρου με ανάκτορο και οικοδομήματα που ακολουθούν τη διάταξη των ανακτόρων της Κνωσσού.
Το 1961, ο Νικόλαος Πλάτων, ξεκίνησε τις έρευνες στην περιοχή και έφερε στο φως εντυπωσιακά ευρήματα, καθώς το ανάκτορο της Ζάκρου παρέμεινε ασύλητο.
Η διανυκτέρευσή μας στην παραλιακή Κάτω Ζάκρο, όπου μετά από ξεκούραση ετοιμαστήκαμε για την επόμενη εξόρμησή μας.
Πλούσιο και πολύ ενδιαφέρον το πρόγραμμα της δεύτερης ημέρας. Επισκέψεις στη Μονή Τοπλού, με την τόσο πλούσια και ξεχωριστή ιστορική της διαδρομή και στη συνέχεια στο εξωτικό Βάι. Ώρες συγκίνησης και χαλάρωσης, για να ξεκινήσει το περπάτημα -διάσχιση- του φαραγγιού Χοχλακιές, που ξεκινά από τον ομώνυμο οικισμό Χοχλακιές και καταλήγει σε μια όμορφη παραλία, τις Κουρούνες. Η διαδρομή μας συνεχίσθηκε παραλιακά κατά μήκος της απόκρημνης ακτής, με προορισμό την Κάτω Ζάκρο.
Βρεθήκαμε μπροστά στο αρχαίο Λατομείο και πελεκητά, απ’ όπου οι Μινωίτες πήραν τα δομικά υλικά για να κτίσουν το ανάκτορο της Ζάκρου. Σε κοντινή ανηφορική διαδρομή, ήταν το ενδιαφέρον και μεγαλύτερο της περιοχής σπήλαιο της “Συκιάς”, το οποίο και επισκεφθήκαμε.
Έτσι, μετά από περπάτημα περίπου 15 χιλιομέτρων, φθάσαμε στον χώρο της κατασκήνωσής μας, την Κάτω Ζάκρο.
Ωρες για μπάνιο, αποχαιρετιστήριο ομαδικό δείπνο, ξεκούραση, καιρός ανοιξιάτικος, ομάδα απόλυτα ταιριασμένη, τοπίο ξεχωριστό!
Η τελευταία ημέρα, ημέρα της Πρωτομαγιάς, μάς επεφύλαξε τη μεγάλη έκπληξη για την οποία μάς είχαν προετοιμάσει οι αρχηγοί μας. Διάσχιση του φαραγγιού Ριχτή (από έξω Μουλιανά), πλούσια βλάστηση, με πανύψηλα δένδρα, παλιούς νερόμυλους, στη διαδρομή και καταρράκτη είκοσι (20) μέτρων, στον οποίο έφθανες αν κατέβαινες 130 σκαλοπάτια (ξύλινα), καλοδιατηρημένα. Το απροσδόκητο της θέας σε αποζημίωνε.
Με προσοχή πήραμε τον δρόμο της επιστροφής προς το σημείο που ξεκινήσαμε (περίπου 41 ώρες περπάτημα), για να συνεχίσουμε τη διαδρομή μας με το πούλμαν, πίσω στα Χανιά μας.
Έτσι, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση της επιστροφής με έντονη τη φόρτιση του αποχωρισμού, ιδιαίτερα από τους συνοδοιπόρους και φίλους μας από την Κύπρο: τον Κυριάκο, τη Λουκία, την Αντυ και την Γιούλικα, που έντονα μετέδωσαν τα συναισθήματά τους, καλώντας μας “στους μικρούς” τόπους τους αλλά με ανθρώπους με μεγάλη καριάν (καρδιά).
Εντονη και η συγκίνηση της φίλης μας Κατερίνας από τη Θεσσαλονίκη που με τους στίχους της ξεδίπλωσε την καρδιά και τη χαρά της:
«Μια μαντινάδα θα σας πω
παρ’ ότι δεν κατέχω,
γι’ αυτό που έζησα εδώ
να κρύψω δεν αντέχω.
Ήρθα δειλά και μόνη μου
μα η μοναξιά εχάθη,
βρήκα χαμόγελα ζεστά
απ’ της καρδιάς τα βάθη.
Έφαγα νόστιμο φαΐ
από σπίτι ετοιμασμένο,
χόρεψα, γέλασα πολύ
να ξαναρθώ προσμένω.
Καλώς να ‘ρθείτε φίλοι μου
κι εσείς απ’ τη μεριά μου,
να σας γυρίσω τη χαρά
που νιώθω στην καρδιά μου!»
Μετά από όλη αυτή την ξεχωριστή και αξέχαστη εμπειρία, μπορείς να μην νιώθεις βαθιά την ευγνωμοσύνη και να μην εκφράσεις άπειρες ευχαριστίες στους άψογους αρχηγούς μας, την Ελευθερία και τον Γιώργο;
Αψογοι στο ήθος και το ύφος, στην υπευθυνότητα, την οργάνωση του τριημέρου σε κάθε λεπτομέρεια;
Τελικά αυτός είναι ο Σύλλογός μας, τον οποίο τόσο άξιοι άνθρωποι διοικούν και εμείς αξιωνόμαστε να βιώνουμε τέτοιες απίστευτες εμπειρίες!
Σας ευχαριστούμε όλους από καρδιάς!
