Ο Ορειβατικός Σύλλογος Χανίων στο Πευκόδασος του Σελακάνου το μελισσόκηπο της Κρήτης

Εκεί μας οδήγησαν το 3ήμερο του Αγίου Πνεύματος με άψογη οργάνωση και υπευθυνότητα οι ικανότατοι αρχηγοί μας Ελευθερία Λουπασάκη και Γιώργος Πενθερουδάκης.
Νωρίς το πρωί του Σαββάτου μια πολυμελής ομάδα ξεκίνησε από τα γραφεία του Συλλόγου μας με προορισμό το Σελακάνο, στους νότιους πρόποδες του όρους Δίκτη, στα Λασιθιώτικα όρη.
Η πεζοπορία μας, ξεκίνησε από το Οροπέδιο Καθαρού (υψόμετρο 1150 μ.) αρχικά σε χωματόδρομο και στη συνέχεια σε πευκόδασος με στόχο τον οικισμό Σελακάνου (υψόμετρο 850μ.)
Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες των αρχηγών μας για το Οροπέδιο του Καθαρού στο οποίο έχουν βρεθεί απολιθώματα από νάνους ιπποπόταμους και ελέφαντες που χρονολογούνται γύρω στα 540.000 χρόνια πριν.
Το γεγονός αυτό ενισχύει και την πεποίθηση ότι το Καθαρό κάποτε ήταν μια λίμνη, όπου κατέφευγαν τα ζώα αυτά.
Για τις διανυκτερεύσεις μας στο Σελακάνο είχαν προβλέψει οι αρχηγοί μας. Ετσι τα μέλη της ομάδας είχαν τη δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε σκηνή, κουκέτες σε ξύλινα box, ή βίλα!!
Το Σελακάνο θεωρείται ένα από τα ομορφότερα και σπουδαιότερα διασωζόμενα οικοσυστήματα της Κρήτης, ενταγμένο στο πρόγραμμα Natura 2000, καθώς και ένα σημαντικότατο πευκόδασος για όλη τη Μεσόγειο.
Το πευκόδασος αποτελεί το μεγαλύτερο μελισσοπαραγωγικό τοπίο της Κρήτης, ενώ παλιότερα γινόταν ρητινοσυλλογή και υλοτομία.
Το πρόγραμμα των επόμενων δύο ημερών αρκετά ενδιαφέρον, όμως ο καιρός μας επεφύλαξε μεγάλες εκπλήξεις. Τις νυχτερινές ώρες, σποραδικές βροχές, ενίοτε εντονότερες, αλλά ιδανικός στη διάρκεια και των δύο ημερών για περπάτημα.
Η έντονη κατσιφάρα της Κυριακής είχε σαν αποτέλεσμα την ακύρωση της ανάβασης στην κορυφή Σπαθί (υψ. 2.142μ.) για μια ομάδα που είχε δηλώσει ενδιαφέρον.
Ετσι όλη η ομάδα ακολούθησε πολύωρο περπάτημα περιμετρικά στο πανέμορφο πευκόδασος του Σελακάνου και επίσκεψη στο σπήλαιο Νεραϊδογούλα, σε υψόμετρο 1.320 μ.
Το σπήλαιο δυσπρόσιτο, με αρκετά δύσκολη την είσοδο, αλλά ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα την τεράστια αίθουσα με τους σταλακτίτες και σταλαγμίτες.
Επιστρέφοντας στους χώρους διαμονής μας υπήρχε η δυνατότητα επιλογής: Μπάνιου σε πισίνα(!), παραδοσιακών γεύσεων στη κα Στέλλα και στα “Πεζούλια”, ξεκούραση και προ πάντων ξεχωριστή συντροφικότητα.
Η νύχτα μας ξάφνιασε με την έντονη βροχόπτωση, όμως την επόμενη ημέρα της αναχώρησής μας, ο καιρός πάλι με το μέρος μας, διευκόλυνε την αναχώρησή μας από το Σελακάνο. Ετσι διασχίζοντας μέρος του πευκοδάσους, περπατήσαμε σε λιθόστρωτο μονοπάτι, στο πλάι του φαραγγιού Παρσά και φθάσαμε στο εγκαταλελειμμένο χωριό Μεταξοχώρι, γενέτειρα του Πατριάρχη Μελετίου Μεταξάκη.
Πριν τερματίσουμε στο χωριό Μύθοι, είχαν προβλέψει οι αρχηγοί μας,να περπατήσουμε σε ένα μέρος του Μινωικού μονοπατιού το οποίο οδηγεί στο χωριό Μύθοι και ολοκληρώθηκε το οδοιπορικό του τριημέρου.
Τα λόγια δεν αρκούν για να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη και τα ευχαριστώ μας στους αξιόλογους και πολύ ικανούς αρχηγούς μας, την Ελευθερία και το Γιώργο, που για πολλοστή φορά, μας έδωσαν τη δυνατότητα να ζήσουμε στη φύση, να γεμίσουμε το μυαλό και την καρδιά μας με καινούργιες εμπειρίες και παραστάσεις.
Περήφανοι, όπως πάντα, για τον Σύλλογό μας, αρκούμαστε σε ένα ευχαριστώ από καρδιάς, γιατί μας αξιώνει να πλουτίζουμε την καθημερινότητά μας με όσα οφέλη, σωματικά, ψυχικά και κοινωνικά που κάθε δραστηριότητα που συμμετέχουμε, μας προσφέρει.