Από την αρχή που η Τουρκία προμηθεύτηκε τους S-400 το State Department τάχθηκε εναντίον της, καθ’ όσον ήταν ανεδαφικό μια Νατοϊκή χώρα, να έχει στο οπλοστάσιό της ρωσικά οπλικά συστήματα. Το Αμερικανικό Κοινοβούλιο, παρά τη φιλική σχέση του Τραμπ με τον Ερντογάν, νομοθέτησε κυρώσεις εις βάρος της Τουρκίας, ζητώντας τον άνευ όρων παροπλισμό των S-400 και τη διάρρηξη των σχέσεών του με τον Πούτιν. Η πιο σπουδαία ποινή, που τον πόνεσε, ήταν η ακύρωση της παραγγελίας των F-35. Αυτονόητο ήταν, οι κυρώσεις να ισχύουν και με την κυβέρνηση Μπάϊντεν, ο οποίος περισσότερο από έναν μήνα, μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, δεν έχει μιλήσει με τον Ερντογάν, αλλά ούτε κι αυτός του τηλεφώνησε, να τον συγχαρεί.
Με την απόφασή της η Τουρκία ν’ αποκτήσει τους ρωσικούς πυραύλους, αποσκοπούσε να τους χρησιμοποιούσε και ως εκβιαστικό μέσο πολιτικών επιδιώξεων, γνωρίζοντας πολύ καλά την αντίδραση των Αμερικανών. Ο πρόεδρος της γείτονος “θέλει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο”. Κρατάει τους πυραύλους. Αν πεισθεί από τις ΗΠΑ και χαλάσει τις σχέσεις του με τη Ρωσία, ο Πούτιν θα κάνει κι αυτός τα δικά του. Θα μποϊκοτάρει τις τουρκικές επεμβάσεις στη Συρία, στη Λιβύη και στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Τότε ο ρόλος, που παίζει η Τουρκία στην κάλυψη των κενών, που αφήνουν οι Αμερικανοί στη Μέση Ανατολή, δεν μπορεί να συνεχισθεί.
Ενδέχεται ο Ερντογάν, να υποχωρήσει και να γίνει διαλλακτικός με τους Αμερικανούς, αλλά θα κάνει ό,τι μπορεί, ώστε το αντίτιμο να είναι μεγαλύτερο, δηλαδή, το πολιτικό του όφελος να υπερτερεί του κόστους απώλειας των S400. Πάντως οι Τούρκοι το έχουν πάρει απόφαση, ότι εξέλειπαν οι ελπίδες τους για το πρόγραμμα των F-35, από το οποίο αποκλείστηκαν λόγω των S-400. Ο Τούρκος επικεφαλής της πολεμικής βιομηχανίας προσανατολίζεται ν’ απαιτήσει ρήτρα από τις ΗΠΑ, λέγοντας, ότι «στόχος μας δεν είναι να επιστρέψουμε στο πρόγραμμα, αλλά ν’ αποζημιωθούμε για τις αδικίες και την απώλεια δικαιωμάτων μας».
Οι ρωσικοί πύραυλοι και να παραμείουν στην Τουρκία δεν θ’ αποτελούσαν κίνδυνο για τη χώρα μας, διότι θα ήταν απαγορευτικό, να χρησιμοποιηθούν από μια χώρα ΝΑΤΟ εναντίον χώρας συμμάχου του ΝΑΤΟ. Η χρήση τους θα αποτελούσε καταστροφή για τη συμμαχία και θα ήταν μη αποδεκτή και κατακριτέα, όχι μόνο από τις ΗΠΑ, αλλά και από πολλές χώρες του Νοτιοανατολικού Συμφώνου.
Από τη συμπεριφορά του ο Ερντογάν δεν φαίνεται να υποχωρήσει. Προσπαθεί με τον μεγαλοϊδεαλισμό του, να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη. Προγραμματίζει τολμηρά και φιλόδοξα σχέδια. Ως προς την πολεμική βιομηχανία στοχεύει στην παραγωγή αεροσκαφών Στελθ, αλλά αυτά τα σχέδια έχουν μείνει στα χαρτιά και στρέφεται να κατασκευάσει ντρόουνς με τεχνητή νοημοσύνη, να εκτελεί επιχειρήσεις διαρκείας έως 5 ωρών σε ύψος 5000 ποδών. Θέλει να στείλει διαστημικό σκάφος, να διερευνήσει και το διάστημα. Και όλ’ αυτά να τα κάνει μέχρι το 2023 χρόνο, που κλείνονται 100 χρόνια απ’ τη δημιουργία του Τουρκικού κράτους.
Απώτερα σχέδια του Ερντογάν είναι να εξισλαμίσει όσες περισσότερες χώρες μπορεί. Η απάντηση της Ευρώπης σ’ αυτό το σχέδιο είναι η ενότητα του Δυτικού κόσμου, ν’ αντιμετωπίσει τον παγκοσμίου κλάσεως “ζαβολιάρη”.
