Ο παράδεισός μας -λέξη που δανειστήκαμε από τους Πέρσες- ο Χανιώτικος έχει εκατομμύρια νοσταλγούς. Ερχονται από όλο τον κόσμο, μένουν λίγο, ζαλίζονται στα μεθυστικά όνειρα του καλοκαιριού μας, φεύγουν σαν αποδημητικά πουλιά κιεπιστρέφουν. Κάποιοι πληρώνουν αδρά για μια μόνιμη θέση, κι άλλοι όσο στοιχίζει ένα Airbnb.
Στο σημείωμα παραθέτω μισή ντουζίνα περιστατικά των νοσταλγών του παράδεισου μας το φετινό καλοκαίρι και λίγες σκέψεις για το κτίσιμο του brand name των Χανίων.
Ιρανοί και Ισραηλινοί συνυπάρχουν
Σε δύο πολυτελείς βίλες έγινε η συνύπαρξη της δεκαετίας. Οι βίλες απέχουν λίγα μέτρα η μία από την άλλη, μοιράζονται ένα τεράστιο κήπο και ένα ημι-υπαίθριο χώρο για ψήσιμο φαγητού.
Κατά σύμπτωση βρέθηκαν να συνυπάρχουν δύο οικογένειες μια Ισραηλινών και μια Ιρανών.
“Πόλεμος” θα σκεφθείτε.
«Οχι, επικράτησε ειρήνη».
Ο οικοδεσπότης εκμεταλλεύτηκε την αγάπη τους για τον παράδεισο που τους είχε φτιάξει με κόπο κι έκανε τον ενδιάμεσο.
Το αποτέλεσμα οι δύο οικογένειες να διασκεδάζουν μαζί και να χορεύουν στους ήχους ελληνικής μουσικής (φωτ.).
Τέτοιοι οικοδεσπότες κτίζουν μια εικόνα του παράδεισου μας.
Οι Κογκολέζοι υπηρέτες
Αν συναντήσετε δύο ψηλούς Κογκολέζους κατά Ακρωτήρι μεριά να πηγαίνουν βόλτα μικρόσωμα σκυλιά, δεν είναι τουρίστες.
Αν προσέξετε, θα δείτε ότι φοράνε στολή υπηρέτη.
Καθημερινά, πάνε περίπατο τα σκυλιά του αφεντικού τους που αγόρασε μια βίλα πληρώνοντας μερικά μύρια κι έρχεται όποτε μπορεί. Αυτός κι αν είναι φανατικός του παραδείσου μας.
Ενας Βρετανός εθελοντής
Ο Αγγλος μας που είναι μιας κάποιας ηλικίας, με υψηλή μόρφωση και εισόδημα, είναι repeater, δηλαδή τακτικός επισκέπτης. Αυτός και η γυναίκα του διεκδικούν μια μόνιμη θέση στον παράδεισό μας, επειδή θέλουν να τον βελτιώσουν!
Ερχονται για διακοπές κι αντί να αράζουν σε παραλίες και σε καφέ προσφέρουν εθελοντική εργασία.
Πού; θα αναρωτηθείτε.
“Στο κυνοκομείο στη Σούδα”.
Λίγα χόρτα και μερικά αβοκάντο
Τι σουβενίρ παίρνει η πλειοψηφία των μαγεμένων επισκεπτών μας; Σπασμένες πεταλίδες, πετραδάκια, φωτογραφίες, κεχριμπαρένια λάδι και μέλι, χειροτεχνήματα κι άλλα μαργαριτάρια μας.
Ενα κιλό βλήτα και λίγα αβοκάντο πήρε μαζί του ένας Κεντρο-ευρωπαίος. “Είναι πανάκριβα στην πατρίδα μου!” λέει και καμαρώνει.
Οχι, δεν είναι το κόστος που τον ώθησε στην αγορά τους από τη λαϊκή του Σαββάτου. Αλλωστε το όφελος του ήταν 5-10 ευρώ, ενώ ξόδεψε πολλές 100δες ευρώ για το ταξίδι του.
Το άυλο κέρδος του ήταν η αίσθηση ότι έζησε σαν ντόπιος για λίγο στη λαϊκή.
Αμ’ ο άλλος που ήλθε από τη Γαλλία με μοτοσυκλέτα, ερωτεύθηκε τα γαλανά μας νερά, δανείστηκε μια μάσκα κι έβγαλε ένα τεράστιο κογχύλι που το πήρε ενθύμιο.
Ενα πολύχρωμο μπουκέτο κορίτσια
Ταξίδεψαν από τις Η.Π.Α. μέσω Ιταλίας στο Ηράκλειο, έμαθαν για τον παράδεισό μας, νοίκιασαν ένα μεγάλο πούλμαν για μια μέρα κι αριβάρανε στα Φαλάσαρνα.
Οι φοιτήτριες -γι’ αυτές πρόκειται- έκαναν κατάληψη στις ακριβές ομπρέλες, παρήγγειλαν από το καφέ κι άρχισαν να τσαλαβουτάνε στα τυρκουάζ νερά.
Θαμπωμένες από τον δυνατό ήλιο δεν είδαν τα κρυμμένα βραχάκια στη ροζ άμμο. Το αίμα τους χρωμάτιζε την άμμο μέχρι να βρεθεί λύση εκ των ενόντων.
Δεν διαμαρτυρήθηκαν, ούτε για την έλλειψη πρώτων βοηθειών, ούτε για τον έρημο πύργο του ναυαγοσώστη. Δύο ώρες έμειναν όλες κι όλες. «Σας άρεσε;»τις ρώτησαν.
«It’s a paradise on Εarth»: «Είναι ένας επίγειος παράδεισος» απάντησαν.
Τα πλούσια φιλοδωρήματα
Πληθαίνουν οι επισκέπτες μας που αφήνουν φιλοδωρήματα δυσανάλογα υψηλά με τις προσφερόμενες υπηρεσίες.
Και ζαλίζονται σερβιτόροι και καταστηματάρχες.
«Γιατί το κάνουν;».
«Μάλλον είναι μεθυσμένοι, όχι κυριολεκτικά, αλλά από πάθος για τον παράδεισο μας».
«Ποιοί είναι;».
Μαθαίνω ότι φέτος πρωταθλητές ήταν οι Ισραηλινοί και οι Αμερικανοί.
Ούτε λεπτό χαμένο…
Οι νεαρές κυρίες έφθασαν στην αφύλακτη πλαζ του Κουμ Καπί στις 11 το πρωί με τις τροχήλατες βαλίτσες τους. Κοίταξαν σαν αποσβολωμένες τη μικρή παραλία και το αποφάσισαν.
Κατέβασαν τις βαλίτσες τους στη μικρή λωρίδα της άμμου και μετά από λίγο βούτηξαν.
Κάτι δεν μας ταίριαζε. Ο σερβιτόρος μας διαφώτισε.
«Ερχονται για τα νοικιαζόμενα δωμάτια της περιοχής, αλλά φαίνεται πως έφθασαν νωρίς. Και δεν αφήνουν ούτε λεπτό να πάει χαμένο».
«Σωστή τακτική, όταν βρεθείς σ’ ένα παράδεισο». σχολίασε ένας. τακτικός θαμώνας.
Συμπερασματικά
Οι παράδεισοι σ’ όλο τον κόσμο είναι αμέτρητοι, κι ο ανταγωνισμός μεγάλος. Θα αντέξει ο παράδεισος μας;
Το brand name μιας περιοχής δεν κτίζεται με ατομικές πρωτοβουλίες, ούτε με ένα λογότυπο.
Αν Δήμοι και Αντιπεριφέρεια ασχοληθούν επαγγελματικά με το city branding των Χανίων οφείλουν:
✓Να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων.
✓Να ενισχύσουν την επιχειρηματικότητα.
✓Να αναδείξουν τις ιδιαίτερες ταυτότητες και τις ελκυστικότητες της περιοχής.
Τα παραπάνω να γίνουν με σοβαρή έρευνα και βαθειά γνώση της πραγματικότητας, με αποσαφήνιση της κατεύθυνσης που θέλουμε για το μέλλον μας και φυσικά με τη διαφοροποίηση του παράδεισου μας από τους υπόλοιπους.
Ο στόχος μας θα επιτευχθεί αν περάσει το μήνυμα ότι τα Χανιά είναι ένας επιθυμητός τόπος διαμονής, εργασίας και επενδύσεων για όλους.
Τα βιβλία του “Μαθαίνω εύκολα”, “Θυμάμαι εύκολα”, “Γνωστική ανάπτυξη” διατίθενται από τα βιβλιοπωλεία ΚΥΒΟΣ και LIBRAIRIE.
