Να δούμε καταρχήν, το περιεχόμενο του παραγωγικού κύκλου, σήμερα· τα τόξα του κύκλου αυτού, που απεικονίζουν τη γένεση, τυποποίηση, προβολή, διακίνηση και κατανάλωση των προϊόντων.
Να δούμε ειδικότερα, την επίδραση που έχει το σύγχρονο διεθνές περιβάλλον, στον Ελληνικό παραγωγικό κύκλο. Να δούμε επίσης, το πως το κάθε τόξο σ’ αυτόν τον κύκλο, προϋποθέτει το προηγούμενο και το επόμενο τόξο. Να δούμε, ακόμη, ότι το περιεχόμενο του παραγωγικού κύκλου, υπάρχει μόνον με ισορροπία σχέσεων. Σε ισορροπία, δηλαδή, όλων των συναλλασσόμενων, μεταξύ τους, ανεξάρτητα από το σε ποιο τόξο του παραγωγικού κύκλου βρίσκονται, κινούνται και δημιουργούν. Βρίσκονται, κινούνται και δημιουργούν, με ομαλή κινητικότητα και σε αμφίδρομη κυκλωτική ροή.
Η όποια μη ομαλή κινητικότητα και ροή στο περιεχόμενο των τόξων του συστήματος, δημιουργεί ανισορροπία. Ανισορροπία, που οδηγεί στον αφανισμό του παραγωγικού κύκλου συνολικά, αν δεν υπάρξει έγκαιρα, εσωτερική ή εξωτερική ρυθμιστική παρέμβαση, ολοκληρωμένη και αποτελεσματική.
Οι όποιες παρεμβάσεις στον παραγωγικό κύκλο, γίνονται από τους παράγοντες, που τον εξουσιάζουν. Η φύση, η αγορά εργασίας και χρήματος-γενικότερα η αγορά με τους ΄΄κανόνες΄΄ της και τους εξουσιαστές της-ανήκουν στους παράγοντες αυτούς. Στους παράγοντες αυτούς, ανήκει τέλος και η πολιτική, ως υπέρτατη κοινωνική εξουσία.
Σημειώνεται ότι η αγορά, αν και αντιστοιχεί σε ένα, από τα τόξα περιεχομένου του παραγωγικού κύκλου, καθορίζει κυρίαρχα την κινητικότητα, των υπόλοιπων τόξων του.
Αντίθετα, …αφύσικα και στον αντίποδα, η διαδικασία της πρωτογενούς παραγωγής είναι εκείνη, που επηρεάζει το λιγότερο, την κινητικότητα του παραγωγικού κύκλου, για χίλιους δυο λόγους.
Θεωρητικά, το πάρε δώσε της αγοράς, από μόνο του και στο δικό της φυσιολογικό πλαίσιο λειτουργίας του παραγωγικού κύκλου συνολικά (πλαίσιο υγιούς ανταγωνισμού), έπρεπε να αυτορυθμίζεται, επιβάλλοντας στο όλο σύστημα, δημιουργική ισορροπία.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ
Η αγορά, όμως, δεν λειτουργεί, κατά κανόνα, σε πλαίσιο υγιούς ανταγωνισμού. Επιδέχεται συνεχώς, πολύπλευρες-μικρές και μεγάλες-πιέσεις κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Τις επιδέχεται από τους παράγοντές της. Τις επιδέχεται, όμως και από παράγοντες που βρίσκονται έξω απ’ αυτήν και που λειτουργούν απέναντί της όπως περίπου, τα αρπακτικά.
Οι κερδοσκοπικές πιέσεις που προέρχονται από εσωτερικούς παράγοντες της αγοράς, αντιμετωπίζονται μερικές φορές από την ίδια την αγορά και σε ακραίες περιπτώσεις πολιτικά (ελεγκτικά). Με άλλα λόγια και σε γενικές γραμμές, οι εσωτερικοί παράγοντες της αγοράς, τείνουν να ισορροπούν μεταξύ τους, ούτως ή άλλως. Όταν όμως πρόκειται για εξωτερικές κερδοσκοπικές επιθέσεις, όλα τα τόξα του παραγωγικού κύκλου και βέβαια η αγορά στο σύνολό της, απορυθμίζονται δυναμικά και ευθέως ανάλογα, με την ένταση και την έκταση της σχετικής κερδοσκοπικής επίθεσης.
Είναι σαφές, ότι η σημερινή ρευστοποίηση της παγκόσμιας αγοράς, οφείλεται σε εξωτερικές επιθέσεις-κερδοσκοπικού χαρακτήρα-μεγάλης έκτασης και έντασης. Συνεπώς το πρόβλημα αφορά την ανθρωπότητα στο σύνολό της, σ’, ότι αφορά στο πως της επίλυσής του. Κάτι, που προϋποθέτει ένα νέο-πολύπλευρα αποδεκτό και λειτουργικό-σημείο παγκόσμιας οικονομικής και πριν, γεωπολιτικής ισορροπίας.
ΕΙΔΙΚΟΙ ΧΕΙΡΙΣΜΟΙ
Έως όμως φτάσουμε στο νέο σημείο της παγκόσμιας γεωπολιτικής και οικονομικής ισορροπίας, έχουμε να διανύσουμε πολύ δρόμο και μάλιστα δύσβατο. Αυτό σημαίνει ότι η προοπτική της επιβίωσής μας, θα κριθεί αρχικά, σ’ αυτόν το δρόμο. Στο δρόμο, προς το σημείο ισορροπίας της νέας παγκόσμιας αγοράς, σε συνθήκες σύγκρουσης και ενός πολέμου, εξοντωτικού.
Σ’ αυτήν την πορεία της επιβίωσής μας, ως Έλληνες-όπως και όλες οι άλλες συλλογικές ιδιαιτερότητες, όποιας μορφής και μεγέθους, θα είμαστε κατά βάση, μόνοι. Μόνοι, αφού η αντιμετώπιση του είδους και του μεγέθους αυτού του προβλήματος, προϋποθέτει αποκλειστικούς και ειδικούς-κατά περίπτωση-χειρισμούς. Χειρισμούς, που θα περιορίζουν τις πιθανότητες να περάσουμε στις …παράπλευρες απώλειες. Χειρισμούς, επίσης, που δεν ενισχύουν, την περαιτέρω απορρύθμιση του συστήματος, συνολικά. Χειρισμούς ακόμη, που θα μας κρατούν ενωμένους και ικανούς αξιοποίησης, όλων των δυνατοτήτων και δυνάμεών μας. Χειρισμούς τέλος, που ευνοούν την αναζήτηση, εντοπισμό και αξιοποίηση ευκαιριών. Των ευκαιριών, που ούτως ή άλλως παρέχει η ίδια η κρίση, προς όλους.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
Όλα δείχνουν ότι εμείς οι Έλληνες υστερούμε έντονα έναντι των εταίρων μας της υπόλοιπης Ευρώπης, στην προσέγγιση, αναγνώριση, διαχείριση και επίλυση των προβλημάτων του παραγωγικού κύκλου και ιδιαίτερα των προβλημάτων της αγοράς (πραγματικών και κατασκευασμένων). Αποτελεί, λοιπόν ζητούμενο, το να αναγνωρίζουμε το πρόβλημα, τις παραμέτρους και τις επιπτώσεις του, ελέγχοντάς το δημιουργικά.
Μια από τις εν λόγω παραμέτρους σχετίζεται με την έγκυρη γνώση των συγκεκριμένων, επί μέρους, στοιχείων του προβλήματος. Ο επιμερισμός των θέσεων εργασίας, κατά τομέα παραγωγής, ο επιμερισμός τους μεταξύ φύλων, περιοχών και προέλευσης εργατικού δυναμικού (συμμετοχή μεταναστών), καθώς και οι θέσεις εργασίας των Ελλήνων της διασποράς, αποτελούν-μεταξύ των άλλων-σημαντικά στοιχεία χάραξης, μιας σοβαρής συλλογικής πορείας επιβίωσης των Ελλήνων, στο δρόμο προς ένα νέο ξέφωτο. Το ξέφωτο μιας νέας παγκόσμιας παραγωγικής ισορροπίας.
Η συμμετοχή όλων μας σε μια τέτοια προσπάθεια, αποτελεί ευθύνη ατομική και συλλογική. Ευθύνη, που με φακούς διαύγειας, καταγράφεται επίσης και ως κεντρική πολιτική ευθύνη· δημοκρατική ευθύνη.
