Ο παραγωγός που προσµένει το… θάµα!

Αυξάνεται το κόστος παραγωγής (λιπάσµατα, εργατικά), µεγαλώνει η ζήτηση παγκοσµίως, µειώνεται η παραγωγή σε χώρες “οδηγούς” όπως η Ισπανία, αυξάνεται και η τιµή του ελαιολάδου τόσο για τον παραγωγό, όσο και τον καταναλωτή. Όλα αυτά πέρυσι…
Γιατί φέτος, παραµένει υψηλό το κόστος παραγωγής, αυξάνεται η παραγωγή σε Ισπανία, Τουρκία, Τυνησία… κατακρηµνίζεται η τιµή για τον παραγωγό – διατηρείται όµως στα ίδια επίπεδα µε πριν στα ράφια!
∆ίχως συλλογική οργάνωση, χωρίς φορείς που θα προχωρήσουν τις δηµοπρασίες, κατακερµατισµένος, πολυδιασπασµένος ο αγροτικός κόσµος και οι ακόµα περισσότεροι παραγωγοί που έχουν ως δεύτερο εισόδηµα ό,τι εισπράξουν από το χωράφι είναι τα µεγάλα θύµατα των αγορών και εκείνων που κινούν τα νήµατα της αγοραπωλησίας του προϊόντος!
«∆ειλοί, µοιραίοι κι άβουλοι αντάµα προσµένουµε, ίσως, κάποιο θάµα!» γράφει ο ποιητής Κ. Βάρναλης και έτσι µπορεί να περιγραφεί η κατάσταση των ανθρώπων της αγροτιάς, που έχουν αφήσει τη ζωή τους να ορίζεται από… θάµατα!