Ο παρδαλός αυλητής του Χάμελιν

Κύριε διευθυντά,
το 1284 ένας μυστηριώδης αυλητής με πολύχρωμη φορεσιά απάλλαξε τη γερμανική πόλη Χάμελιν από τα ποντίκια, παίζοντας ένα σκοπό που τα οδήγησε στο ποτάμι, όπου πνίγηκαν. Οταν οι κάτοικοι αρνήθηκαν να τον πληρώσουν, έπαιξε ξανά τον αυλό του· αυτή τη φορά όμως για να οδηγήσει τα παιδιά στο γειτονικό βουνό, όπου εξαφανίστηκαν σε μια σπηλιά. Σώθηκαν μόνο τρία: ένα τυφλό, ένα κουφό, και ένα που γύρισε να πάρει το πανωφόρι του γιατί κρύωνε. Αυτά αφηγούνται οι αδελφοί Γκριμ (“Τα παιδιά του Χάμελιν”, 1816). Σύμφωνα με το ποίημα του Ρόμπερτ Μπράουνινγκ “Ο παρδαλός αυλητής του Χάμελιν” (1842), ο αυλητής έπαιζε χορευτικό σκοπό, και έτσι αναγκαστικά δεν τον ακολούθησε ένα παιδί που κούτσαινε. Ο παραπάνω δημοφιλής γερμανικός θρύλος μου έρχεται στο νου, όταν θυμάμαι τη δήλωση του σημερινού πρωθυπουργού στο Ηράκλειο στις 13 Δεκεμβρίου 2014: «Εμείς θα παίζουμε το ζουρνά κι αυτοί θα χορεύουν. Κι επειδή είμαστε στην Κρήτη, θα παίζουμε τη λύρα και θα χορεύουν πεντοζάλη οι αγορές». Δεν γνωρίζω αν θα καταφέρει να μαγέψει και να πνίξει, παίζοντας τη λύρα και τον ζουρνά, τα τρωκτικά των αγορών. Όμως οφείλω να αναγνωρίσω ότι έχει συντονιστεί απόλυτα ως οργανοπαίκτης με τη δεύτερη μουσική εκτέλεση του θρυλικού αυλητή. Όπως επιβεβαίωσε η συζήτηση στη βουλή της 27/11 για την ύποπτη συμφωνία του εκ δεξιών κυβερνητικού του εταίρου, ο πρωθυπουργός έχει μαγέψει την κοινοβουλευτική του ομάδα σε τέτοιο βαθμό ώστε, ανεξάρτητα από τον σκοπό που παίζει, τον ακολουθεί χορεύοντας στον δρόμο προς την πολιτική της εξαφάνιση.
Είναι ολοφάνερο ότι ο πρωθυπουργός υπερτερεί σε ικανότητες ως οργανοπαίκτης έναντι του αυλητή του γερμανικού θρύλου: εκείνον τον ακολούθησαν 130 παιδιά, τον σημερινό ακολουθούν 145 ενήλικες και μάλιστα βουλευτές· ο αυλητής του θρύλου απέτυχε να γοητεύσει όλα τα παιδιά, ενώ τον σημερινό οργανοπαίκτη ακολουθούν οι πάντες: τυφλοί, κουφοί και κουτσοί.
Ο εν λόγω αυλητής είχε το προσωνύμιο «παρδαλός» λόγω της φορεσιάς του, μόνο που ο πρωθυπουργός τον υπερβαίνει σε πολυχρωμία. Εννοώ ότι οι ιδεολογικές αποχρώσεις της πολιτικής του καλύπτουν όλο το φάσμα της κομματικής ίριδας· και οι σκοποί που παίζει δεν περιορίζονται σε αυτούς που μνημόνευσε το 2014 στο Ηράκλειο αλλά καλύπτουν όλη τη γκάμα, ξεκινώντας από τους αντάρτικους ρυθμούς και φτάνοντας μέχρι τους εθνικοπατριωτικούς.
Μιχαήλ Πασχάλης
ομότιμος καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας,
Πανεπιστήμιο Κρήτης – Τμήμα Φιλολογίας