Ο πασχαλινός χαιρετισμός

» “Χριστός ανέστη. Αληθώς ανέστη”
Λαϊκός, πασχαλινός χαιρετισμός που επιβεβαιώνει το θαύμα και επιμαρτυρεί τη χαρά της ανάστασης και της αναστημένης ζωής.
Θεματοφύλακας της πίστης μας ο ευσεβής και πιστός λαός του Θεού, που μπορεί να μη γνωρίζει γράμματα και να μην έχει ιερά σπουδάγματα, αλλά γνωρίζει να ζει και να εκφράζει λαϊκά, απλά και καθαρά με τον δικό του απλό και καθαρό λόγο τον λόγο του Θεού.
“Χριστός ανέστη. Αληθώς ανέστη”, είναι απλό, λαϊκό χαιρετιστήριο τραγούδι με το οποίο οι πιστοί θεολογούν, μιλούν δηλαδή αληθινά και αυθεντικά τον Λόγο του Θεού με τον οποίο αρτίζουν και κάνουν πιο νόστιμο και πιο ευχάριστο τον δικό τους απλό, ανθρώπινο λόγο.
Πρώτο και κυρίαρχο θέμα της ημέρας και των ημερών του Πάσχα είναι η ανάσταση του Χριστού.
Ολα τα άλλα που διατρέχουν την καθημερινότητα, όσον κι αν λογιάζονται μεγάλα και σπουδαία τ’ αφήνουμε πίσω μας. Το πρώτο είναι η Ανάσταση και η χαρά της Αναστάσεως για όλο τον κόσμο και όλους τους ανθρώπους.
Η υγεία και η ασθένεια. Ο πλούτος και η φτώχεια. Ακόμα και η ζωή και ο θάνατος.
Κάτω από το απαστράπτον, ανέσπερο φως της ανάστασης η υπέρβαση όλων αυτών, όσον και αν φαίνεται παράδοξο, είναι πάντως, όχι μόνο εφικτή, αλλά και υπαρκτό γεγονός, αληθινό θαύμα, “θαύμα θαυμάτων, θαυμασιότερον”.
Η υγεία προάγεται αναστάσιμα σε θεϊκή ευρωστία μπροστά στην οποία “ουκ αδυνατήσει που ρήμα” και η ασθένεια επίσης προάγεται αναστάσιμα και εξυψώνεται σε θεϊκή υπομονή, αληθινή δύναμη αντίστασης στις επιθέσεις των πονηρών λογισμών, “εδόθη σκόλωψ τη σαρκί μου ίνα μη υπεραίρομαι” εξομολογείται ο Αγιος Απόστολος Παύλος και “υπομένων υπέμεινα σε κύριε” τραγουδεί ο Προφήτης. Ο πλούτος επίσης μπορεί να λειτουργήσει αναστάσιμα ως πλούσιον έλεος του Θεού, ώστε κανένας γύρω μας να μην υπάρχει ενδεής και περίλυπος. Οι έχοντες και κατέχοντες οφείλουν αναστάσιμα να συμμερίζονται τους μη έχοντες και τους μη κατέχοντες.
Το ίδιο και η φτώχεια μπορεί να λειτουργεί αναστάσιμα ως θυρίδα διάκρισης της ανθρώπινης σμικρότητας: “Ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν” και “ύψωσεν ταπεινούς…”.
Τέλος η ζωή πασχαλινά καταξιώνεται ως πορεία “προκοπής βίου και πίστεως”, ενώ ο θάνατος γελοιοποιείται, χάνει το κύρος του και τη δύναμή του και παραδίδεται άνευ όρων στην ανάσταση και την αιώνια ζωή.
Εχουμε πληθώρα ιερών παραδειγμάτων αγίων που βρήκαν τον αγιασμό και τη θέωσή τους μέσα στην ασθένεια ή την πτωχεία τους καθώς και άλλων που καταξιώθηκαν του αγιασμού μέσα στην υγεία και τα πλούτη τους ή ακόμα και στην πορεία τους προς τον θάνατο. Ο πατριάρχης Αβραάμ κερδίζει τον παράδεισο και ο ληστής πάνω στον Σταυρό με τον τελευταίο του λόγο “μνήσθητί μου κύριε…” βρίσκει επίσης τον παράδεισο.
Να σημειώσουμε ότι η προσδοκία της ανάστασης είναι το υπερτελές διακύβευμα της ζωής και της κοινωνίας για το παρόν και το μέλλον, για τη γη και τον ουρανό, για τα ορατά και τα αόρατα.
Το Πάσχα είναι το πέρασμα από το σκοτάδι στο φως, από τα ορώμενα στα αόρατα, από τη γη στον ουρανό, από το μίσος στη συμφιλίωση, από την εχθρότητα στη συνεργασία, από την αποξένωση στην ενότητα, τη συντροφικότητα και την αγαπητική σχέση.
Πασχαλινά ο ουρανός και η γη ενοποιούνται, ο Θεός και οι άνθρωποι εν σαρκί συμβιώνουν “καθεζόμενον εκ δεξιών του Θεού και πατρός και συνδοξαζόμενον”, ποιο το ανθρώπινο. Ο ίδιος ο αναστημένος άνθρωπος. Το Πάσχα “οι ουρανοί ευφραινέσθωσαν και η γη αγαλιάσθω” γιατί ο Χριστός ανέστη και ο αντικείμενος εχθρός του ανθρώπου ενικήθη.
Ο Χριστός ανέστη, βρίσκεται μαζί μας και καμιά μέριμνα δε μας τρομάζει γιατί ο θάνατος νεκρώθηκε, η φθορά διαλύθηκε, η κατάρα έληξε και ανέτειλε η αθανασία και “ηνέωκται ο παράδεισος”.
Αυτό είναι η προσευχή μας προς τον αναστάντα κύριο της ζωής και του θανάτου.
Να δώσει ο αναστημένος Χριστός σε όλους μας την ευκαιρία να ζήσουμε τη νέκρωση του άδη, να νοιώσουμε μέσα στη φθορά που ζούμε την αφθαρσία και την αξία της αναστημένης ζωής. Οχι μόνο εμείς, αλλα όλοι οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο.
Η ανάσταση είναι κοσμοϊστορικό γεγονός. Ολα αυτά δεν είναι λόγια παρηγοριάς της στιγμής για τα μεγάλα, τα τραγικά και φοβερά που συμβαίνουν γύρω μας.
Είναι πρόκληση και πρόσκληση να ζήσουμε το Πάσχα, να χαρούμε την ανάσταση, να νοιώσουμε τη λαμπρή.
“Αναστάσεως ημέραν και λαμπριθώμεν λαοί”. Να διαμηνύσουμε την ανάσταση ως τα πέρατα της οικουμένης, “από την μιαν άκρη των ακριών ώσπου να πας στην άλλη”.
Οπως οι μυροφόρες και όπως οι μαθητές του Χριστού που πήγαν στον τάφο και γύρισαν “μετά χαράς μεγάλης” και διεμήνυσαν ότι “ανέστη ο κύριος όντως”.
Είναι χρέος μας να διαμηνύουμε την ανάσταση γύρω μας, όχι με λόγια κενά περιεχομένου, αλλά με τη γλώσσα, την πρακτική που καταλαμβαίνουν οι ενδεείς, οι περίλυποι, οι ανήμποροι, οι παρακατιανοί της κοινωνίας ή η κοινωνία των παρακατιανών.
Οι απόστολοι μεταφέρουν το ζωογόνο μήνυμα της ανάστασης ως “τα πέρατα της οικουμένης”.
Εμείς να τολμήσουμε να κάνουμε έστω ένα βήμα έξω από το αρχοντικό του εγωκεντρισμού μας.
Να περπατήσουμε στην κοινωνία της άνοιξης του εμείς, της αλληλεγγύης, της συνεργασίας και της ανιδιοτέλειας.
Να περάσουμε από τους δρόμους και τα σοκάκια της πόλης μας και να μιλήσουμε σ’ αυτούς που μισούμε ή που νομίζουμε ότι μας μισούν, “είπωμεν αδελφοί και τοις μισούσιν ημάς”. Να τους πούμε καθαρά είστε αδέλφια μας, δε μας χωρίζει τίποτα.
Να ανοίξουμε την πόρτα του εγωκεντρικού καταστήματός μας καθώς και τις πόρτες της καρδιάς και των αισθημάτων.
Να ανταμώσουμε
Να συνευρεθούμε.
Να συμπορευτούμε όλοι μας στη χαρά της ημέρας στο πασχαλινό τραπέζι της ενότητας, της συμφιλίωσης και της κοινωνίας.
Να τζουγκρίσουμε το πασχαλινό κόκκινο αβγό με τούτο τον ζωντανό χαιρετισμό: Χριστός Ανέστη. Αληθώς ανέστη.
Αυτό είναι το Πάσχα του Κυρίου. Είναι ευθύνη μας να το κάνουμε Πάσχα των πιστών.
Ολοι μαζί να χαρούμε την ανάσταση με μια ματιά συμπάθειας, κατανόησης, γλυκύτητας και αγάπης.
Να βρεθούμε κοντύτερα όλοι μας αυτές τις ημέρες και να αφήσουμε πίσω μας και μακριά μας αυτά που μας χωρίζουν.
Να ξεχάσουμε το μοιρολόι της μοίρας μας, της ανεργίας, της οικονομικής ύφεσης, της φτώχειας, ακόμα και της πείνας και της ασθένειας και του θανάτου.
Οι πατέρες μας κάτω και από πιο δύσκολες καταστάσεις δε μοιρολογούσαν, τραγουδούσαν, διασκέδαζαν και εδόξαζαν τον Θεό, για το λίγο και το πολύ.
Ζούσαν ευχαριστημένοι.
Το Πάσχα είναι εορτή χαράς και ευχαριστίας, διασκέδασης και ζωής, ελπίδας και αισιοδοξίας.
Να ζήσουμε και να χαρούμε το Πάσχα και να χαιρετούμε όλους με αυτό τον χαιρετισμό της νίκης και του θριάμβου. “Χριστός ανέστη” και όσοι δε γνωρίζουν την απάντηση να τους τη λέμε εμείς “Αληθώς Ανέστη”.