Άνθρωπε που περνάς τη στενωπό
αρρώστιας του κορμιού ή της ψυχής,
είναι γραφτό σου να ακούεις το σκοπό
μιας άχαρης του θρήνου μουσικής…
Γιατί’ σαι μόνος εις τη στενωπό τη δολερή
με τους λαβυρινθώδεις διαδρόμους,
που σ’ οδηγούν σε αδιέξοδο πικρή
και γιγαντώνει της ψυχής τους πόνους…
Μη περιμένεις χέρι ν’ απλωθεί
και να σου δώσει χάδι ανθρωπίσιο,
στην υστεριά αμοναχός θα σταυρωθείς
σαν δεν μπορείς να βγεις σε δρόμο ίσιο…
Και ο Χριστός μονάχος εσταυρώθη
σαν βρέθηκε στου Γολγοθά τον τόπο,
και λάκισε κάθε υπόσχεση π’ εδόθη
‘πό φίλους «άφιλους» πριν, απ’ το λόφο…
Άνθρωπε που περνάς τη στενωπό…
