» Γυρίζει την Ελλάδα στηρίζοντας τα παιδιά στα νοσοκοµεία
Βρέθηκε στην Κρήτη, έψαξε µε το Πειρατικό διαδικτυακό του Κανάλι και βρήκε θησαυρούς σε χωριά, µοναστήρια, µε γεύσεις και στοιχεία της παράδοσης, τα οποία κατέγραψε για να τα µοιραστεί µε τους συντρόφους του, όπως χαρακτηρίζει τους πιστούς φίλους του Πειρατολόγιου.
∆εν επιθυµεί να λέει το όνοµα του και όπως είπε στα ”Χανιώτικα Νέα”: «Είµαι ο Πειρατής του Θερµαϊκού και αν θες να µε προσφωνήσεις ή να µε καλέσεις λες, απλά, Πειρατή µου». Από το Μπαλκόνι του σπιτιού του που βρίσκεται απέναντι από τον Θερµαϊκό Κόλπο στη Θεσσαλονίκη, Μάρτιο του 2017 είδε ένα Πειρατικό Σκάφος να έχει δέσει. Όπως µας εξιστόρησε, αµέσως θέλησε να βρεθεί σε αυτό το σκάφος. «Πήγα και τους είπα, χρειάζεστε έναν Πειρατή; Κι έτσι ξεκίνησε το µεγάλο µου ταξίδι στις θάλασσες της πειρατικής µου ζωής».
Με έναν φίλο του ενδυµατολόγο δηµιούργησε τις στολές που φοράει κι έναν Μήνα µετά, ένας φίλος του από την Κρήτη ο Νίκος ο Χασουράκης από την Άνω Μούλια του έστειλε τα πρώτα του στιβάνια. «Έκτοτε τα στιβάνια µου είναι από την Κρήτη από τον Νινιράκη στην Αγία Βαρβάρα Ηρακλείου. Φιλοξενία, καιρός προϊόντα, ήθη, έθιµα είναι κοµµάτια της Κρήτης, όλα τόσο µαγευτικά, όλα κάτι το διαφορετικό. Η Κρήτη αξίζει, έχει θησαυρούς και για το λόγο αυτό, βρέθηκα αυτές τις µέρες στο νησί από άκρη σε άκρη για να ανακαλύψω θησαυρούς και να τους µοιραστώ µε τους άλλους ανθρώπους».
Είναι πολύ σπουδαίο όπως µας είπε να µοιράζεται τη ζωή του και να γνωρίζει µέσα από το διαδίκτυο τους Έλληνες. ∆εν θέλει και δεν επιτρέπει στη σκέψη και το λόγο του να ξεχωρίζει τους ανθρώπους από το µέρος που κατάγονται. Όπως είπε στα Χανιώτικα Νέα: «Παντού βρίσκεις τα πάντα. Οι άνθρωποι µπορούν να γίνουν όλοι µε όλους φίλοι. Σε κάθε τόπο το καλό και το κακό, σε κάθε τόπο κάθε λογής χαρακτήρες. Όποιος θέλει να φιλιώσει µπορεί και βρίσκει. Στο Πειρατικό Καράβι που εργάζοµαι, κάνω κρουαζιέρες στο Θερµαϊκό. Οι άνθρωποι δεν έχουν ταυτότητα που να δείχνουν από που είναι. Στα ταξίδια µου µε το Πειρατολόγιο, ταξιδεύω, ανακαλύπτω τόπους, τους παρουσιάζω και επίσης εκεί πάντα δεν είµαι σε θέση να ξεχωρίσω ανθρώπους µε βάση την καταγωγή τους. Το ίδιο συµβαίνει και µε την Ξάνθη όπου είµαι Βασιλιάς του Ξανθιώτικου Καρναβαλιού από το 2017. Κι εκεί τόσες χιλιάδες άνθρωποι και µάλιστα από παντού, από κάθε τόπο, κι είναι όλοι µια παρέα χωρίς ταυτότητες καταγωγής. Η συνταγή είναι απλή… Όταν είσαι φιλικός, ευγενής, καλοπροαίρετος, όταν γνωρίζεις καλά την αξία και την ουσία της επικοινωνίας, όλα ρέουν χωρίς έντονους ή επικίνδυνους κυµατισµούς».
Ο Πειρατής του Θερµαϊκού µας παρουσίασε µία διαφορετική προσέγγιση σχετικά µε το λόγο των δράσεων που έχει ο ίδιος µαζί µε φίλους του αναπτύξει, σχετικά µε τα παιδιά που βρίσκονται σε νοσοκοµεία και περνούν περιπέτειες µε την υγεία τους, όπως για παράδειγµα καρκίνο. «Στις δράσεις µου δεν λειτουργώ µόνο για τα παιδιά. Πίσω από τα παιδιά κρύβονται οι γονείς, οι νοσηλευτές, οι γιατροί όσοι εργάζονται µέσα στα νοσηλευτικά ιδρύµατα. Σκοπός είναι να κλέψουµε την καρδιά του παππού και της γιαγιάς. Με ενδιαφέρουν οι γύρω από τα παιδιά. Τα παιδιά είναι ούτως ή άλλως το κέντρο, αγωνίζονται και είµαστε δίπλα τους. Πρέπει όµως να τα κουνήσουµε τους γύρω τους, να τους δείξουµε ενδιαφέρον για να πάρουν δύναµη να συνεχίσουν τον αγώνα τους για τα παιδιά. Πρέπει να υποστηρίζουµε όσους ενισχύουν τα παιδιά να ανταπεξέλθουν στην περιπέτεια τους για να µπορούν τα παιδιά αυτά να έχουν κάποιους δίπλα τους».
Από τα «πειρατικά του ταξίδια» από τις γυροβολιές στην Ελλάδα έχει δει και διαπιστώσει πολλά. Ένα µεγάλο του παράπονο όπως µας είπε είναι πως: «Το µεγάλο µου παράπονο είναι που παραπονιέται ο κόσµος. Πιστεύω ότι το παράπονο είναι η στάχτη στα µάτια. Μόνο ο τεµπέλης και όποιος δεν µπορεί για λόγους υγείας να εργαστεί, δεν δουλεύουν. Η κατάσταση γκρίνιας είναι ψευδεπίγραφη. ∆εν µπορείς για παράδειγµα να γκρινιάζεις για την κυβέρνηση και να πηγαίνεις να παίρνεις ακριβά κινητά ή δεν γίνεται να βρίζεις τη ∆ΕΗ και από την άλλη να πηγαίνεις διακοπές γιατί λέει τις αξίζεις. Αν αγαπάς τη ζωή, την πατρίδα και τους ανθρώπους, αν δε φοβάσαι την δουλειά, τότε δεν υπάρχει κανένας λόγος για γκρίνιες».
Μας εξοµολογήθηκε πως αν και πειρατής, δεν έχει δει ποτέ την ταινία Πειρατές της Καραϊβικής… «Με γοητεύει µόνο η ταινία Ο Άρχοντας των ∆ακτυλιδιών. ∆ιότι κι εγώ αυτό κάνω στα βίντεο και τις παρουσιάσεις µου. Όλα θέλω να είναι πιστευτά. Είµαι σε µοναστήρι, νοµίζουν όλοι όπως µιλάω, ότι είµαι Ηγούµενος. Όταν αγαπάς και θες να µεταφέρεις στον κόσµο τις εικόνες και τα βιώµατα σου, πρέπει να βάζεις ψυχή. Αυτό βιώνω και µε τους τουρίστες που µε συναντούν από άλλα κράτη. Βλέπουν την ψυχή µου, βλέπω τις αντιδράσεις τους και νιώθω στο ακριβώς, τι είναι να υπάρχει ψυχή σε λόγο και έργα».
Το µήνυµα του όταν µας είπε το αντίο, προς όλους µήνυµα, είναι «…να βάζουµε ψυχή και αλήθεια στις ζωές µας». Κι εκεί που νοµίζαµε πως η κουβέντα τελείωσε, χείµαρρος µε προτροπές ο λόγος του, ανθρώπινος και πειρατικός συνάµα: «Μην αφήνουµε εκτός από τη ζωή µας και την αξιολόγηση µας, το ταλέντο και τις εµπειρίες οι οποίες και αυτές µεγεθύνουν και διευκολύνουν τις σχέσεις µας µε τους άλλους ανθρώπους. Όλα σταθµίζονται όταν η ζωή σε βλέπει να αγωνίζεσαι. Μα και η συνέπεια είναι επίσης ένα χαρακτηριστικό που οι άνθρωποι το εκτιµούν και θέλουν να το βλέπουν στους άλλους ανθρώπους. Όλα στη ζωή είναι αλυσίδα. Μην αφήνουµε να περνούν από δίπλα µας θησαυροί χωρίς να τους αγγίζουµε ή να τους καµαρώνουµε».
