«Αλιεύς ελπίδων/ σε φουρτουνιασμένες θάλασσες./ Περιποιητής φυτών/ στους αγρούς της παγκόσμιας συνείδησης./ Αναρριχητής στους γκρεμνούς της μη εξουσίας./ Ποιμήν αγαθών προβάτων/ και διώκτης αιμοβόρων λύκων./ Ο ποιητής! Αίρων την οδύνη του σύμπαντος κόσμου./ Σε ρόλο Σίμωνος Κυρηναίου./ Ο ποιητής!». Για τον και εκλεκτό συνεργάτη των “Χανιώτικων νέων”, διακεκριμένο δημοσιογράφο και ξεχωριστό ποιητή Δημήτρη Κακαβελάκη ο λόγος, στη συγκεκριμένη περίπτωση. Γι’ αυτόν οι στίχοι του ποιήματός μου “Σε ρόλο Σίμωνος Κυρηναίου”, που είναι στην ποιητική μου συλλογή “Όπως το ψωμί” (εκδ. “Πυξίδα της Πόλης”, Χανιά 2018). Και με αφορμή την παρουσίαση της 21ης (!) τελευταίας (μέχρι τώρα…) ποιητικής του συλλογής, “α-ΓΕΡΩΧΟ ΝΟΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΙΠΟΤΑ!”, ο τίτλος της, που έγινε το βράδυ της 2ας Σεπτεμβρίου στη φιλόξενη αυλή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης της Νέας Χώρας με διοργανωτή το Ιδρυμα Καψωμένου.
«Ενας πρωτοποριακός ποιητής, και πολύ τολμηρός ποιητής όσον αφορά τη χρήση της γλώσσας», «μ’ ένα πάντα ζωντανό ενδιαφέρον για τα μεγάλα ζητήματα της ανθρωπότητας», «μια συνείδηση σε διαρκή εγρήγορση και πάντα μαχητική», είναι ο Δημήτρης Κακαβελάκης, σύμφωνα με τον οικοδεσπότη και ομιλητή της προαναφερθείσης εκδήλωσης καθηγητή Σημειολογίας Ερατοσθένη Γ. Καψωμένο, που χαρακτήρισε το τελευταίο “κακαβελάκειο” δημιούργημα ως την «οδύσσεια του πνεύματος και της διανόησης». Ενας ποιητής που επιμένει να μιλά μια ζωή (το 1948 η έκδοση της πρώτης ποιητικής του συλλογής “ΟΡΙΟ”) μόνος, γυμνός και ανυπόδητος, απορημένος και άπορος, πασχίζοντας στον εξανθρωπισμό του ανθρώπου, ενώ, κατά που φαίνεται, για να θυμηθώ τον Μεγάλο Αλεξανδρινό Ποιητή, «εις την οδόν έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί».
«Λάμψη η κάθε αστραπή/ Ακολουθείται/ Από βροντή που/ Η μια είναι μύθος/ και η άλλη μίτος/ Σε σύγκρουση Νόησης/ Με παρανόηση/ Πολλών σχημάτων/ Και εξελιγμάτων/ Που στη μακρά πορεία τους χάνουν/ Τη λάμψη τους/ Και την ξαναβρίσκουν/ Σ’ εκείνο το Αγέρωχο/ της Νόησης/ Που θα κανε/ Ολα όσα εσύ/ Ποτέ/ Δεν θα κάνεις». Το πρώτο ποίημα, με τίτλο “Το αγέρωχο ΝΟΗΣΗΣ”, της τελευταίας συλλογής του Δημήτρη Κακαβελάκη. Να το ακούς να το απαγγέλει, πρώτο απ’ όλα, με την “ανώγεια” φωνή του ο ηθοποιός και ιστορικός καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ., Μιχάλης Αεράκης… Να σκέφτεσαι ότι το απαγγέλει με την “καλλιδώνια” φωνή του ο Ποιητής… Να φαντάζεσαι, επιστρέφοντας σ’ αυτό, για τις ανάγκες της Στάσης, ότι το απαγγέλει ένα ρομπότ… Φίλε Ποιητή, έρρωσο! Πάντα προφητικός και προκλητικός!
Ωσεί παρών ο Παππούς…
«Ευχαριστώ όλους εκείνους που έδωσαν και δίδουν τον “οβολόν” των για να υψωθή και τούτη η νέα σημαία της Πίστης του Θεού και της αγάπης του ανθρώπου. Γιατί μαζί με τις πέτρες που κτίζονται στα Εκκλησιαστικά Ιδρύματα κτίζεται και κάτι άλλο. Κτίζεται η Πρόνοια του Θεού και κτίζεται ακόμα η καλοσύνη κι η ελπίδα του ανθρώπου. […] Η εκκλησία, όταν το κατανοούν αυτό καλά και οι εκπρόσωποί της, μπορεί να ανοίγει τις πύλες της σε όλους, να εμπνέει τη χωρίς ιδιοτέλεια αγάπη σε άτομα και σε κοινωνικούς θεσμούς και να φωτίζει καλοπροαίρετα ωραίες ψυχές να αφοσιώνονται στη διακονία των». Αποσπάσματα από την επιστολή που έστειλε προς τους “Ευεργέτας του Ιδρύματος “Αγία Σοφία”, ο εκ Νεροχωρίου ορμώμενος μακαριστός μητροπολίτης Ειρηναίος Γαλανάκης από τη Βόννη, με ημερομηνία 21.11.1976, όταν ήταν μητροπολίτης Γερμανίας.
Ένα από τα πάμπολλα έργα πίστεως, αγάπης και ελπίδας του Αγίου Ειρηναίου Γαλανάκη του Χριστιανού και το Κοινωφελές Ιδρυμα “Αγία Σοφία” που γιόρτασε προχθές Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου, την προστάτιδά του Αγία και με την προβολή του γνωστού ντοκιμαντέρ του Γιώργου Κουκουράκη “Ειρηναίος Γαλανάκης, ένας ειρηνικός επαναστάτης”, μετά τον καθιερωμένο εσπερινό, χοροστατούντος του μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνού Παπαγιαννάκη. Ωσεί παρών εκεί ο Παππούς. Ευλογών και αγιάζων πάντας ημάς. Και βεβαίως το Ιδρυμα αλλά και το μοναδικό στην Ελλάδα Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου που έγινε και συν-λειτουργείται στις ανακαινισμένες εκ βάθρων εγκαταστάσεις του χάρις στον ζήλο ενός άλλου Αποκορωνιώτη, του Τζιτζιφιανού ιδρυτή των “Χανιώτικων νέων”, Γιάννη Γαρεδάκη.
