Πραγματικά ένα κενό, που από χρόνια έπρεπε να είχε καλυφθεί, καλύφθηκε τελικά φέτος και εγκαινιάσθηκε επίσημα προ ημερών στην Ανώπολη Σφακίων: Ο Πυροσβεστικός Σταθμός.
Το μοναδικό στην Κρήτη, θαυμαστό, δάσος του Άι Γιάννη, προς Κορμοκόπο. Το αρχαιότερο δάσος κυπαρίσσου στην Ευρώπη, κατά το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, έχει τώρα μια εξασφάλιση, ότι αν συμβεί κάτι, άμεσα θα μπορεί να διασωθεί και φυσικά και οι οικισμοί των Σφακίων. Όπως και η τοποθέτηση του αρχιπυροσβέστη Σταύρου Πλυμάκη, σαν προϊστάμενο του σταθμού, είναι η καλύτερη.
Κι ας μην παρεξηγηθώ ότι το αναφέρω επειδή έχουμε το ίδιο επίθετο. Είναι γνωστό από χρόνια, στην περιοχή των Χανίων αλλά και πέρα απ’ αυτήν, για τις πάντα επιτυχημένες διασώσεις που, είτε ηγείτο είτε συμμετείχε και μάλιστα, ενίοτε σε πολύ δύσκολες και σκληρές συνθήκες. Πέρα από τη γνώση των επίμαχων περιοχών ηλεκτρονικά τις έχει βαδίσει βήμα – βήμα και έχει φτάσει σε κάθε γωνιά της Μαδάρας, ώστε όπου χρειαστεί να έχει άμεση και αποτελεσματική επέμβαση.
Ως προς τις διασώσεις, κάθε χρόνο, μπορεί να μη φθάνουν τις πενήντα που αναφέρθηκε. Τη δυσκολότερη χρονιά έφθασαν τις δεκαπέντε, αλλά αυτό δεν έχει σημασία.
Όσον αφορά τα φαράγγια, αναφέρθηκε ότι, σήμερα εκτός από αυτά της Σαμαριάς και Ίμβρου, έχουν καταστεί επισκέψιμα και τα φαράγγια της Αράδενας, Ασφέντου, Καλλικράτη.
Ως το βιβλίο που εκδόθηκε από τον Δήμο Σφακίων το 2008, με τίτλο «Τα Σφακιά των Φαραγγιών και των Σπηλαίων» (με 80 φωτογραφίες, συγγραφής του υπογράφοντος), υπάρχουν δέκα μεγάλα φαράγγια, πέντε μέτρια, δύο βατά μόνο με canyoning, τρία παράπλευρα και δώδεκα φαραγγούλια.
Όλα είναι βατά από χρόνια με πρωτοπόρο και κύριο οργανωτή διαβάσεων τον Ορειβατικό Χανίων και φυσικά αναλόγως των ικανοτήτων του πεζοπόρου και των καιρικών συνθηκών. Για την ιστορία μόνο, αναφέρω κάποιες πρώτες οργανωμένες διαβάσεις: Φαράγγι Τρυπητής 1935 και μεταπολεμική 1970. Κλάδου – Δώματα το 1970. Ίμβρου 1931. Ελυγιά 1973, Καλλικράτη 1932 και φυσικά της Σαμαριάς 1931.
Όσο για τα σπήλαια το βιβλίο συμπεριλαμβάνει μερικές δεκάδες σπήλαια και βάραθρα και κατάλογο περί των 150 σπηλαίων στα Σφακιά. Σε άλλο δημοσίευμα θα αναφερθώ στην εποποιία, πραγματικά, των διασώσεων, πριν οργανωθούν τα ΕΜΑΚ κ.λπ., από μέλη του Ορειβατικού Συλλόγου, χωρίς εφόδια, μη ύπαρξη κινητών και με κίνδυνο της ζωής των.
