Ο πλανητάρχης

Ενώ εκ μέρους της Τουρκίας ακούμε λόγια ειρηνοποιών, το αίμα των Κούρδων απ’ την επιχείρηση “πηγή ειρήνης” ρέει στα διάτρητα σύνορα Συρίας – Τουρκίας. Αδιαφορούν οι ισχυροί, ενώ θα μπορούσαν να σταματήσουν το μακελειό “σφυρίζουν κλέφτικα” θυμίζοντας άλλες εποχές απείρου κάλλους!!
Σκοτώνονται άνθρωποι για “εξυγειαντικούς λόγους” και ταυτόχρονα σκοτώνεται ό,τι απόμεινε από συνθήκες και νόμους πού ’γιναν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Κράτη της Ε.Ε. βλέπουν την κατάσταση με αισθήματα οργής, αλλά αποφεύγουν να κάνουν κάτι. Απλώς συνεδριάζουν, για ν’ αποφασίσουν αν πρέπει να συνεδριάζουν.
Ο Τραμπ κάλεσε τον Ερντογάν στις ΗΠΑ την 13η Νοεμβρίου ίσως για ν’ απαλύνει τις δυσμενείς κρίσεις, ότι πυροδότησε μια πολεμική σύγκρουση χωρίς σχέδιο και για να θολώσει τα νερά στο Κογκρέσο, όχι για την πολιτική του στη Συρία, αλλά για την πιθανότητα καθαιρέσεώς του λόγω του Ουκρανικού. Γερουσιαστές “αντιρρησίες” ομιλούν για εγκληματική ενέργεια με συνέπεια την απώλεια της αμερικανικής αξιοπιστίας.
Η αντιφατική πολιτική του πλανητάρχη και η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του δείχνει σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Εγκαινιάζει το εργοστάσιο τσαντών Λουΐ Βιτόν φίλου του στο Τέξας ενώ προγραμμάτιζε η επόμενη Σύνοδος G7 να γίνει στο Γκολφ Κλάμπ ιδιοκτησίας του στη Φλώριντα με το αζημίωτο, που το ματαίωσε κατόπιν κατακραυγής των αντιπάλων του, προτείνοντας το Καμπ Ντέϊβιντ.
Η επιστολή του στον Ερντογάν καλώντας τον «να μην είναι ανόητος και να μην παριστάνει τον σκληρό» αφού τού ’δωσε το πράσινο φως για την επέμβαση, είναι ένδειξη “κωλοτούμπας”. Τώρα προσπαθεί, να πιστωθεί την εκεχειρία μεταξύ Ουάσιγκτον και Αγκυρας, χωρίς τον Ασαντ. Γνώριζε, ότι το Κογκρέσο θα του πήγαινε κόντρα και θα ζητούσε κυρώσεις. Με τις αντιφάσεις του αυτοακυρώνονται και δεν αντιλαμβάνεται τους κινδύνους απ’ την επίσκεψη Ερντογάν στον Λ. Οίκο. Στο μεταξύ ο Πούτιν, που επιζητεί ρόλο μεσολαβητού στο θέρετρο Σότσι μεταξύ Ερντογάν και Ασαντ, χαρακτηρίζει τον Τραμπ “περιπαικτικό” που δεν λύνει κανένα πρόβλημα.
Ο Τραμπ βοήθησε την Τουρκία να νικήσει. Στο twitter είπε για την εκεχειρία: «Είναι μια μεγάλη ημέρα για τον πολιτισμό». Ομως πρόκειται για μαζική εθνοκάθαρση των Κούρδων. Καθορίζει την αμερικανική εξωτερική πολιτική, χωρίς να ρωτάει κανέναν. Οι παλινωδίες του βοήθησαν τον Ερντογάν, να γίνει ρυθμιστής. Τα κάνει αυτά υπό την σκιά των ερευνών του Κογκρέσου για την κατηγορία κατάχρησης εξουσίας.
Οι εξελίξεις στη Μ. Ανατολή έχουν ως αποτέλεσμα την ανακατανομή των ισορροπιών εις βάρος των δυτικών συμφερόντων. Οι ευθύνες ρίχνονται στις ΗΠΑ και λοιδωρείται ο Τραμπ για τις αντιφατικότητές του. Δίνει το δικαίωμα σε Ρωσία και Τουρκία, να κουνούν το δάχτυλο στην Ε.Ε. Η πολιτική Τράμπ στη Συρία είναι κατάστικτη από λάθη, αντιφάσεις και υπαναχωρήσεις. Η “διευρυμένη νοημοσύνη” και η “οξύνειά” του γίνονται από “κακοήθη ναρκισισμό” ελλείψει εντιμότητας και αυτοκριτικής. Θεωρεί τον εαυτό του ως κάτι ξεχωριστό. Αδιαφορεί για τα εις βάρος του σχόλια. Με υπεροψία λέει, ότι διαφέρει από τους άλλους πολιτικά, ότι «είμαι ο πιο ειλικρινής». «To IQ μου είναι από τα υψηλότερα». Επικαλείται τη «μεγαλειώδη και απαράμιλλη σοφία του». Διαστρεβλώνει την πραγματικότητα, αλλά τούτο κατά μερίδα Ρεπουπλικάνων δεν τον καθιστά “ψυχικώς ασθενή” ώστε να ενεργοποιηθεί η 25η τροπολογία του Συντάγματος, να αντικαστασθεί λόγω ασκήσεως των καθηκόντων του ριψοκίνδυνα.
Πάντως ο πρόεδρος είναι γεμάτος ανορθόδοξες ιδέες. Αδιαφορεί που τον κατακρίνουν για την «απαράμιλλη σοφία του» που τον οδηγεί ακόμα και ν’ αγοράσει το μεγαλύτερο νησί του κόσμου, τη Γροιλανδία, να φιλοξενήσει στους πάγους τις σοφές ιδέες του που βγάινουν απ’ το κεφάλι του με το βάιραλ χτένισμα. Μην ακούσουμε να ζητήσει ν’ αγοράσει και την Ακρόπολη!!