«Φόρεσε το αγκάθινο στεφάνι/ που έπλεξες για μένα την Πρωτομαγιά./ Μαζί την πήλινη κούπα με ξύδι και χολή./ Δεμένα χέρια με χοντρά σχοινιά/ στον κυπαρισσένιο σταυρό.// Τρύπα τα στήθια με δόρατο/ να τρέξει αίμα και νερό./ Τύλιξε τα άσπρα σάβανα/ να έρθει η ώρα της σπηλιάς/ στου παππού τον ελαιώνα.// Μην τρομάζεις με το γλυκό χαμόγελο της ανάστασης/ μεγάλη μου αγάπη./ Τώρα είμαι στην άλλη μεριά,/ άυλος, σχεδόν αόρατος./ Είναι η σειρά σου να αγκαλιάσεις/ τη μεγάλη αγάπη, την αγάπη τη μικρή» (Ατιτλο).
«Τα μαλλιά σου ξέπλεκα/ ίσα με τους γαλαξίες./ Οι άγγελοι βουβοί,/ διαβάζουν ποιήματα τραγουδιστά./ Παντού πράσινα φτερά με ολόλευκα λάβαρα./ Οι άλκιμοι σήκωσαν κάθετα/ τα κόκκινα κουπιά στην κουπαστή./ Και τα σήμαντρα πρασίνιζαν/ σαν άγουρα κυπαρίσσια./ Χάσαμε για πάντα τη φωνή μας./ Χάσαμε όλα τα λόγια και τις λέξεις./ Σβήσανε τις εικόνες και τις σκόρπισαν/ σα στάχτη ζεστή/ καμμένη οι άγγελοι/ πίσω από τον επιτάφιο/ με τις σκούρες μπλε ανεμώνες./ Να ξεδιπλώσουνε τα κόκκινα πανιά/ πρόσταζες αγριεμένη,/ να ζεσταθούν για λίγο οι μαρμάρινοι Θεοί». (Ατιτλο).
«Ολα αινίγματα/ αναλαμπές μικρού παιδιού και γέρου φυσιοδίφη./ Αριστοτέλης ή πλατωνικός;/ ρωτάς και ξαναρωτάς./ Γιατί γεμίζει τώρα η κάμαρα σπινθήρες;/ Γιατί αστράφτουν τα δάχτυλά σου φλόγες;// Ίσως να ξεκινούν όλα αυτά τη μια/ από τα φρεσκομαγειρεμένα φασολάκια/ στο εστιατόριο της Ερεσσού./ Κυνηγάς το πνεύμα και πιάνεις πεταλούδες την άλλη./ Κάτσε επιτέλους να πιούμε μαζί έναν καφέ./ Εγώ κερνάω.// Κάτσε για λίγο να σε κοιτάζω στα μάτια/ και να υποψιαστώ από ποια πηγή νερού/ μαζεύεις μυρωδάτες σταγόνες./ Πας πάντα σα δραπέτης,/ μη σταθείς./ Μπροστά σου ο αρβυλωμένος γάτος.// Ανήλεε, ασυμβίβαστε, άπειρε, αιώνιε,/ στο κρυστάλλινό σου, κούτελο τελείται η γένεση./ Φως και σκοτάδι./ Κάθε φορά κι απ’ την αρχή, δίχως ευθεία κατεύθυνση,/ μόνο ασύμπτωτες παράλληλες γραμμές/ απλησίαστε ονειροφάγε.// Αντε στην υγεία μας». (Αφιέρωμα στον Ελύτη).
Και ποιητής ο πολύμορφος καλλιτέχνης, ζωγράφος, αρχιτέκτονας, γλύπτης, designer, συγγραφέας και παιδαγωγός Ευθύμιος (Μάκης) Βαρλάμης, που γεννήθηκε στη Βέροια το 1942 και απεβίωσε στο Γκρατς της Αυστρίας όπου διέμενε για πολλά χρόνια, τον Δεκέμβρη του 2016. Μνημειώδεις οι εικαστικές συλλογές του που υποστηρίζουν την πνευματικότητα, το θρησκευτικό συναίσθημα και την οικουμενικότητα του ελληνισμού, όπως για παράδειγμα “Τα χίλια πρόσωπα του Μεγάλου Αλεξάνδρου”, που παρουσιάστηκαν πριν από 20 χρόνια και στην πόλη μας. Τα παραπάνω ποιήματα είναι από την ποιητική συλλογή “Μεταφυσικά”, που εκδόθηκε πρόσφατα από το “Πειραματικό Εργαστήρι Βεργίνας” και περιλαμβάνει μερικά από τα 200 ποιήματά του, που είχε υπαγορεύσει απ’ το 2012 ως τις αρχές του 2016 στους συνεργάτες του Αστέρη Νένο και Παύλο Τροχόπουλο.
Γενάρης του χρόνου μπροστάρης
«Γενάρης, του χρόνου μπροστάρης, ατενίζει τον χρόνο με σιγουριά κι ελπίδα/ Κούτσα, κούτσα τον Φλεβάρη με ένα του άγγιγμα ανθίζει η αμυγδαλιά/ Για να έρθει ο Μάρτης μασκαράς και πρωτοχορευτής της Ανοιξης/ Δρομολογώντας έναν Απρίλη ιερό, ολάνθιστο και αστροχρυσωμένο/ Σειρά έχει ο Μάης στεφανωμένος με της ζωής ολόχρυσο στεφάνι/ Ωσπου ο Ιούνης να μεστώσει τα στάχυα σημαίνοντας καλοκαίρι/ Ιούλιος ζεστός σαν άνθρωπος που σφύζει από ζωή μας ταξιδεύει/ Λίγο πριν ο Αύγουστος, της Παναγιάς ο μήνας, σημάνει πανηγύρι/ Σεπτέμβρης ακολουθεί στου τρύγου τη χαρά, ένα κουδούνι σχολείο αντηχεί/ Μέχρι να αριβάρει ο Οκτώβρης μοσχοβολώντας κάθε λογής χρυσάνθεμα/ Στο κατόπι ο Νοέμβρης κρατώντας τα πανιά για το λιομάζωμα./ Και στη θολούρα του καιρού ένας Δεκέμβρης υπόσχεται τη χαρά της Γέννησης/ αναμετρώντας τα έργα και τις ημέρες μας λίγο πριν την ολοκλήρωση ενός κύκλου ζωής». Το άτιτλο ποίημα που υπάρχει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου “Ημερολόγιο Δημιουργικής Γραφής” του φίλου μου συγγραφέα παιδικών και όχι μόνο, βιβλίων, Διονύση Λεϊμονή που κυκλοφόρησε το τέλος της περασμένης χρονιάς απ’ τις εκδόσεις “ΓΡΑΦΗΜΑ”. Εν είδει επιλόγου μιας πρωτότυπης και πρωτοποριακής εργασίας που περιλαμβάνει κείμενα 337 Ελλήνων και ξένων λογοτεχνών και καλλιτεχνών, με τα οποία δίνεται το έναυσμα με τις κατάλληλες ερωτήσεις, στους όποιους αναγνώστες να δημιουργούν τα δικά τους κείμενα και τις 366 μέρες του χρόνου!
Γιώργος Σεφέρης, Κώστας Βάρναλης, Χαλίλ Γκιμπράν, Νικηφόρος Βρεττάκος, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Βασίλης Βασιλικός, Ιρβιν Γιάλομ, Κωστής Παλαμάς, Pablo Neruda, Νίκος Καζαντζάκης… Δέκα απ’ τα διάσημα ονόματα συγγραφέων και ποιητών, που δίνουν τα φώτα τους στο εν λόγω Ημερολόγιο, για δημιουργική γραφή. Τιμή μεγάλη για μένα ότι στις 20 Νοεμβρίου υπάρχουν δύο ποιήματά μου απ’ την ΚΑΖΟΒΑΡ. Απ’ τα Χανιά, μέχρι τον Βόλο που κατοικοεδρεύεις, το Ωμέγα του ευχαριστώ μου, Διονύση!
