Τους ερχόμενους μήνες, είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι η μεταναστευτικές ροές δυστυχισμένων ανθρώπων θα αυξηθούν προς όλες τις νότιες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης κι όχι μόνο, κι αυτό πρέπει να το πάρουν πολύ σοβαρά όχι μόνο οι εκάστοτε κυβερνήσεις του νότου αλλά και όλοι οι υπόλοιποι ευρωπαίοι και επιβάλλεται να βρουν μακροχρόνιες λύσεις.
Η πεισματώδη άρνηση του Νετανιάχου για την μη ίδρυση Παλαιστινιακού κράτους και ο ξεριζωμός εκατομμυρίων ανθρώπων από την ισοπεδωμένη από τους πυραύλους πατρίδα τους είναι αναμενόμενο ότι για να επιβιώσουν οι άνθρωποι δυστυχώς θα την εγκαταλείψουν γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή. Θα αναγκαστούν να πάρουν των ομματιών τους κι όπου βρουν απάνεμη γωνιά θα εγκατασταθούν με ότι αυτό συνεπάγεται και καλά θα κάνουν λέω εγώ. Μήπως και στη δική μου τη γενιά κι όχι μόνο δεν έκαναν το ίδιο μετά από την ισοπέδωση της δικής μας πατρίδας από τους βάρβαρους κατακτητές τους Γερμανούς; Γέμισαν τα πέρατα της γης ελληνόπουλα. Τέλος πάντων.
Πόσες χιλιάδες ακόμη συνανθρώπους μας που λιμοκτονούν θα πνίξετε βάρβαροι, για να γίνουν βορά του ζωικού βασιλείου της Μεσογείου; Ω, δυνατοί της γης!
Ω, αιμοχαρείς και ανελέητοι! Πόσες ταλαιπωρημένες ψυχές θα θυσιάσετε ακόμα στο βωμό του χρήματος;
Τώρα, για τον πόλεμο στην Μέση Ανατολή πολλοί που γνωρίζουν τι επιδιώκουν οι Ισραηλίτες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου επισημαίνοντας ότι τα μελλούμενα φαντάξουν πολύ ζοφερά. Η παγκόσμια σύρραξη, αυτό υποστηρίζουν, βρίσκεται προ των πυλών.
Τα μεγαθήρια δε της Άπω Ανατολής τώρα τελευταία εξοπλίζονται πολύ περισσότερο ενισχύοντας την πολεμική τους βιομηχανία. Και το δείχνουν κιόλας περίτρανα με την εκτόξευση καινούργιου πυραύλου. Γιατί άραγε;
Από την άλλη μεριά βλέπομε ότι στην Μέση Ανατολή το Ιράν βρυχάται ακατάπαυστα δείχνοντας την αποφασιστικότητα του και την δύναμή του. Δεν επιτίθεται όμως γιατί γνωρίζει, αυτό πιστεύω εγώ, οι εχθροί του θέλουν πάση θυσία να το παρασύρουν στην κόλαση του πολέμου και δεν το λέω μόνο εγώ πολλοί είναι εκείνοι που το πιστεύουν αυτό. Αφορμή ψάχνουν να βρουν κάποιοι άλλοι φίλοι των Ισραηλινών, ενισχύουν την πολεμική του μηχανή ισοπεδώνοντας την Παλαιστίνη, φοβερίζοντας και κράτη γύρω από αυτή, φίλους του Ιράν, λέγοντάς τους ότι θα έχουν την ίδια τύχη αν εμπλακούν στον πόλεμο. Τι το θα επακολουθήσει αν συμβεί κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν να το φανταστεί κανείς. Δεν είναι όμως εύκολη λεία το Ιράν. Οι εξ’ ανατολάς φίλοι του για κανένα λόγο δεν θα αφήσουν τους εχθρούς τους να φθάσουν στα σύνορά τους κι αυτό δεν το λέω εγώ, πολλοί το έχουν πει πριν από χρόνια. Τώρα τι μέλλει γενέσθαι στο μέλλον κανένας δεν γνωρίζει.
Γιατί όμως το Ισραήλ δεν θέλει για κανένα λόγο, η μάλλον για ποιον λόγο δεν θέλει την ίδρυση Παλαιστινιακού κράτους. Παρόλο που η διεθνής κοινότητα το πιέζει ο Νετανιάχου παραμένει ακλόνητος στην θέση του. Και γεννάται το ερώτημα: Ποιος τον στηρίζει και σε ποιες πλάτες ακουμπάει; Αυτό το ξέρει όλος ο κόσμος. Εκείνο που πολύ φοβούνται τα γύρω κράτη είναι αν έχει στο νου του την επέκταση των συνόρων της πατρίδας του. Αναλυτές λένε ότι αυτό επιθυμεί ώστε να γίνει μια χώρα πολύ δυνατή, ισοδύναμη του Ιράν και αποκούμπι των πέρα του Ατλαντικού. Θα το εξοπλίσουν, θα το κάνουν αστακό. Πλησιάζοντας πολύ περισσότερο προς την άπω Ανατολή. Πόσο εύκολο είναι όμως να σβήσουν από το πρόσωπο της γης ένα έθνος; Εγώ λέω ότι δεν θα το κατορθώσουν ποτέ. Κι άλλη φορά το έχω γράψει ότι οι ρίζες ενός έθνους που είναι ποτισμένες με αίμα δεν ξεραίνονται ποτέ. Πολλοί πριν προσπάθησαν να το πετύχουν αλλά έμειναν με ανεκπλήρωτο το όνειρό τους.
Τώρα, όσον αφορά τον πόλεμο στην Μέση Ανατολή, ως Έλληνας πολίτης δεν θα ήθελα ποτέ να βρεθεί ο γιος μου κοντά το πεδίο των μαχών. Είμαι ένας από κείνους που δεν συμφωνώ με την αποστολή της φρεγάτας μας στην Ερυθρά θάλασσα. Πιστεύω ότι χρειαζόμαστε φίλους κι όχι ν’ αβγατίσουμε τους εχθρούς μας. Μας φτάνουν οι γείτονες εχθροί μας. Πολλοί έχουν διαφορετική γνώμη από τη δική μου, όμως το να σκέφτεται κανείς όπως αυτός θέλει είναι δικαίωμά του. Εγώ υποστηρίζω ότι το να σκοτωθώ για την τιμή της πατρίδας μου, να σκοτωθώ χίλιες φορές. Να σκοτωθώ όμως για συμφέρονται άλλων δεν θα έκανα το χατίρι σε κανέναν. Η ζωή του ανθρώπου δεν ανταλλάσσεται με όλο το χρυσάφι του κόσμου.
Όταν ένας χωριανός μου επιλέχτηκε να πάει στην Κορέα κι ας ήμουν μικρό παιδί θυμάμαι και δεν θα σβήσουν ποτέ από τη σκέψη μου οι εικόνες που ξετυλίγονταν όταν μαθεύτηκε στο χωριό που δεν μπορώ να τις περιγράψω με λόγια. Η μάνα του από την απελπισία της τραβούσε να ξεριζώσει τα μαλλιά της και τον μοιρολογούσε κι ας ήταν ακόμα όρθιος μπροστά της, ενώ τα αδέλφια του αλλά και όλοι οι χωριανοί αγανακτισμένοι κραύγαζαν: Να σκοτωθεί για την τιμή της πατρίδας μας… κι άλλα παιδιά σκοτώθηκαν στον πόλεμο του ’40 και τιμή και δόξα στους νεκρούς. Να σκοτωθεί όμως για τα συμφέροντα άλλων; Γιατί ν’ αφήσει τα κόκαλα του σε ξένη πατρίδα;
* Δημήτρης Κ. Τυραϊδής συγγραφέας – ποιητής
μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών,
και Πνευματικών Δημιουργών νομού Χανίων
και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων
