Το έτος 1950 τα στρατεύματα του ιμπεριαλιστικού καθεστώτος της Βόρειας Κορέας επιτέθηκαν κατά της Νότιας και πέρασαν τον 38ο παράλληλο που τις χώριζε. Αργότερα, όταν οι Βόρειοι τα έβρισκαν σκούρα, ενισχύθηκαν από το άλλο ιμπεριαλιστικό τότε καθεστώς, αυτό της κομμουνιστικής Κίνας.
Ο Ο.Η.Ε. προασπίζοντας, όχι όμως πάντοτε, το δικαίωμα της ελευθερίας και δημοκρατίας των κρατών μελών του, ζήτησε να αποσταλούν στρατεύματα από άλλες χώρες του, και αρκετές από αυτές, όπως η Ελλάδα, η Τουρκία, και άλλες, ανταποκρίθηκαν. Ο πόλεμος αυτός κράτησε τρία χρόνια και είχε μεγάλες απώλειες σε όλες τις συμμετέχουσες δυνάμεις…
Το Ελληνικό εκστρατευτικό Σώμα με χίλιους άνδρες, αναχώρησε την 15η Νοεμβρίου από Πειραιά και έφθασε στην Ιαπωνία, αρχικά, μετά από 24 μέρες ταξιδιού. Οι άνδρες εναλλάσσονταν κατά περιόδους.
Στην εκστρατεία συμμετείχαν επίσης από μέρους αεροπορίας μας εννέα αεροσκάφη DACOTA C 47 και 66 άνδρες της με αναχώρηση από Ελλάδα την 11η Νοεμβρίου και άφιξη στην Ιαπωνία μετά πτήση 20 ημερών, λόγω σταθμεύσεων ανεφοδιασμού. Οι Έλληνες διακρίθηκαν για την ανδρεία τους και σε αυτά τα μακρινά πολεμικά πεδία και για τη δύναμη που υπερασπίστηκαν την ελευθερία από τον ολοκληρωτισμό. Οι απώλειες των δυνάμεων μας ήταν, στα τρία χρόνια, 186 αξιωματικοί και οπλίτες με 12 αεροπόρους μέσα σε αυτούς, και με διακομισθέντες, με οπλιταγωγά πλοία στην Ελλάδα, 500 τραυματίες.
Η πολεμική μας αεροπορία πραγματοποίησε 2.916 πολεμικές αποστολές με 13.777 ώρες πτήσεων και καταστράφηκαν τέσσερα από τα DACOTA, κυρίως από γλίστρημα στους παγωμένους διαδρόμους αεροδρομίων. Μέσα στους απολεσθέντες ήταν και ο Χανιώτης πιλότος, Αναστάσιος Βάμβουκας, αδελφός του πατέρα του τέως Δημάρχου μας.
Τον Μάρτιο του 1955 έφθασαν στον Πειραιά με μεταγωγικό σκάφος τα φέρετρα των πεσόντων, όπου εκτυλίχθηκαν σκηνές αρχαίας τραγωδίας από τους οικείους των πολεμιστών, που από τον ίδιο χώρο τους είχαν κατευοδώσει στην αναχώρηση τους. Σήμερα, δυστυχώς, η Βόρεια Κορέα εξακολουθεί να αποτελεί το τελευταίο ολοκληρωτικό ιμπεριαλιστικό καθεστώς απειλώντας τους πάντες και έναν λαό αξιολύπητο, όταν βλέπεις, π.χ. στρατηγούς με πλάκα τα παράσημα, να… χύνουν μαύρο δάκρυ για τον πατερούλη που πέθανε ή να χειροκροτούν έξαλλοι τον νέο πατερούλη, όπως και ο λαός που υποφέρει από πρωτοφανείς μεσαιωνικούς περιορισμούς.
