O κακός ο λύκος είναι παγκοσμίως γνωστός απ’ το παραμύθι με την κοκκινοσκουφίτσα.
Κακό ζώο ο λύκος. Δεν εξημερώνεται, δεν γίνεται κατοικίδιο.
Όμως υπάρχει στα όρη στα άγρια βουνά. Πολλές φορές αγέλες λύκων κατεβαίνουν χαμηλά και επιτίθενται σε αγέλες αιγοπροβάτων (η προτίμησή τους). Ωστόσο πρώτα πρωταγωνιστεί στα παραμύθια. Όπως στο παραμύθι του παππού ινδιάνου που έλεγε στον εγγονό του:
– Παιδί μου, ο άνθρωπος έχει δύο λύκους μέσα του που βρίσκονται διαρκώς σε πόλεμο.
Οι στρατιώτες που τους υπηρετούν είναι πολλοί· καθένας έχει τους δικούς του.
Τον ένα λύκο τον υπηρετούν ο εγωισμός, ο θυμός, το μίσος, η κακία, η ματαιοδοξία, η πλεονεξία, η αγένεια, η ασέβεια, η πονηριά, το ψέμα και άλλοι που κρύβονται ή χρησιμοποιούνται επικουρικά. Τον άλλο λύκο υπηρετούν η αγάπη, η ειρήνη, η ευσπλαχνία, η κατανόηση, η ευγένεια, ο σεβασμός, η ευγνωμοσύνη και άλλοι πολλοί και ταπεινοί.
Και οι δύο λύκοι έχουν δύναμη. Την ίδια δύναμη θα έλεγα.
– Και ποιός λύκος νικάει παππού; αφού έχουν την ίδια δύναμη.
– «Αυτός που ταΐζεις παιδί μου».
Πρόσεχε ποιόν λύκο θα ταΐζεις.
Λύκε λύκε είσαι εδώ;
Βάζω τα παπούτσια μου και σε κυνηγώ.
Υ.Γ: Δεν σχολιάζω τους γκρίζους λύκους, την άγρια ράτσα λύκων.
