Ο πολιτικός λόγος

Η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας φαλκιδεύτηκε μπροστά στην παντοδυναμία των επιχειρηματικών συμφερόντων, αφού αυτά άλωσαν τον νευραλγικό τομέα της προπαγάνδας
Βασικοί πυλώνες μιας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας είναι η εκλεγμένη από τον λαό κυβέρνηση και η παρουσία της αντιπολίτευσης για να ελέγχει το κυβερνητικό έργο και να προτείνει τις δικές της θέσεις εκεί που διαφωνεί.
H  κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι το καλύτερο πολίτευμα που βρήκε η ανθρώπινη σοφία . Είναι το πολίτευμα με τα λιγότερα ελαττώματα. Η λειτουργία των κομμάτων μέσα σ΄ αυτό το πολίτευμα αποτελεί βασικό άξονα της ύπαρξης των ελεύθερων θεσμών και καθοριστική προϋπόθεση για την δημοκρατική πορεία της χώρας . Ο πολιτικός λόγος λοιπόν που εκφράζουν τα κόμματα  δείχνει  την ποιότητα της δημοκρατίας που έχουμε και γι αυτό τον λόγο έχει μεγάλη βαρύτητα στην διαμόρφωση του πολιτικού κλίματος .
Αυτός ο πολιτικός λόγος επηρεάζει την δημοκρατική πορεία της χώρας, αλλά και συντελεί στην πολιτική διαπαιδαγώγηση του λαού μας. Θα πρέπει λοιπόν να μην είναι ευτελισμένος και “κατασκεύασμα” δυνάμεων ξένων προς την ανεξαρτησία των κομμάτων.
Δυστυχώς για τον τόπο στις μέρες μας συμβαίνουν και τα δυο. Ο πολιτικός λόγος έχει ευτελισθεί και επιχειρηματικά συμφέροντα πολλές φορές καθορίζουν την πορεία του, με τον έλεγχο που ασκούν σε μέσα μαζικής ενημέρωσης. Μεγάλο μέρος του πολιτικού μας συστήματος έχει υποταχθεί σ΄ αυτά τα συμφέροντα που μπορούν να καθοδηγούν η να επηρεάζουν την πολιτική ζωή της χώρας. Επομένως η κοινοβουλευτική δημοκρατία έχει τεράστια προβλήματα!
Η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας φαλκιδεύτηκε  μπροστά στην παντοδυναμία των επιχειρηματικών συμφερόντων, αφού αυτά άλωσαν τον νευραλγικό τομέα της προπαγάνδας.
Η χώρα μας μετά την καταστροφή που υπέστη βγαίνει από τα μνημόνια. Όλα τα κυβερνητικά κόμματα τα υπηρέτησαν και χρειάζεται εθνική προσπάθεια τώρα για να ανασυγκροτηθεί η χώρα. Πολλές φορές επικαλούνται τα κόμματα την οικονομική πρόοδο της Πορτογαλίας, μετά τα μνημόνια που τους επιβλήθηκαν,  κρύβοντας όμως τις αιτίες που οδήγησαν την χώρα αυτή προς την ανάπτυξη. Βασική αιτία της επιτυχίας της ήταν η συνεργασία όλων των πολιτικών δυνάμεων και όλων των παραγόντων που επηρεάζουν την δημόσια ζωή της χώρας αυτής. Πίστεψαν σε μια εθνική προσπάθεια και πέτυχαν.  Στην Χώρα μας δυστυχώς συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Καμία συνεννόηση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων για το ξεπέρασμα της κρίσης και καμία προσπάθεια των μέσων προπαγάνδας για να φτάσουμε σε μια εθνική προσπάθεια, για το Εθνικό θέμα της οικονομίας. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης εκπέμπουν πολιτικό λόγο που “πλακώνουν” την ψυχή μας και κάποια Μ.Μ.Ε. καθημερινά καλλιεργούν τον διχασμό του λαού μας και δηλητηριάζουν την δημόσια ζωή της χώρας.
Φαίνεται ότι έχουν ξεχάσει ότι το κράτος παρουσιάζει μια συνέχεια, ότι τα κόμματα ασκούν εξουσία εκ περιτροπής και θα έπρεπε όλοι να εύχονται το κράτος να βρίσκεται πάντα στο πιο υψηλό σημείο. Πιστεύουν όμως ότι όσο περισσότερα προβλήματα δημιουργούνται στο κράτος, τόσο γρηγορότερα θα καταλάβουν την εξουσία. Να την κάνουν όμως τι όταν καταστραφεί το κράτος;
Ο πολιτικός ανταγωνισμός είναι φυσικό να υπάρχει, αλλά και αναγκαίος για την εξέλιξη των κομμάτων. Αρκεί αυτός ο ανταγωνισμός να διεξάγεται εντός ορισμένων ορίων, με βασικό άξονα τον σεβασμό στην διαφορετική γνώμη και την επιδίωξη αντιπαράθεσης ιδεολογικών και πολιτικών θέσεων.
Η κατάληψη της εξουσίας δεν πρέπει  να αποτελεί αυτοσκοπό των κομμάτων, αλλά μέσο προάσπισης των λαϊκών συμφερόντων. Τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση θα πρέπει να στοχεύουν προς τα εκεί. Ιδιαίτερα σε θέματα εθνικά όπως της οικονομίας, της παιδείας, της εξωτερικής πολιτικής θα έπρεπε να υπάρχει συνεννόηση μεταξύ των κομμάτων. Δυστυχώς όμως λίγες φορές ο τόπος έζησε τέτοιες στιγμές.
Έζησα στιγμές εθνικής συνεννόησης και καλοπροαίρετης συνεργασίας μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης στην διάρκεια της κοινοβουλευτικής μου θητείας.  Όταν ο υπουργός παιδείας Γ. Ράλλης συνεργαζόταν με τον βουλευτή της αντιπολίτευσης σε θέματα παιδείας Ε. Παπανούτσο, για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Όταν ο αρχηγός της αντιπολίτευσης Γ. Μαύρος καλούσε τους εκπαιδευτικούς μέσης εκπαίδευσης να σταματήσουν την απεργία τους και να επανέλθουν στα σχολεία για να μην χάσουν τα παιδιά την χρονιά τους.
Δεν περίμενε να γίνει “ρημαδιό” για να αποκομίσει πολιτικά οφέλη (απεργούσαν οι καθηγητές επί μήνες, με αίτημα το ενιαίο μισθολόγιο ). Αλήθεια πόσοι επιδοκίμασαν αυτή την υπεύθυνη συνετή πολιτική; Φοβούμαι ότι ήσαν ελάχιστοι!!
Όταν ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής καλούσε όλους τους αρχηγούς της αντιπολίτευσης το 1976 για να τους ενημερώσει για την έξοδο του τουρκικού  Χόρα στο Αιγαίο και ζητούσε την συναίνεση της αντιπολίτευσης στον χειρισμό του θέματος από την κυβέρνηση (Ο Α. Παπανδρέου άλλαξε μετά θέση με το περιβόητο, “Βυθίσατε το Χόρα”  αφήνοντας τον Καραμανλή …άναυδο ).
Αυτή λοιπόν η σύμπνοια και συνεννόηση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων σε εθνικά θέματα, δεν κατάργησαν της αντιθέσεις των κομμάτων και την πολυκομματική δημοκρατία. Απεναντίας ισχυροποίησε την λειτουργία των ελεύθερων θεσμών και ενίσχυσε την τάση εκσυγχρονισμού του πολιτικού συστήματος.
Σήμερα παρακολουθούμε συμπεριφορές στις σχέσεις μεταξύ των κομμάτων και των αρχηγών πρωτοφανείς για την δημόσια ζωή της Χώρας και που ευτελίζουν τον πολιτικό λόγο.
Δεν υπάρχει σοβαρός πολιτικός λόγος αλλά αντιπαραθέσεις κενού περιεχομένου, αδιαφορώντας αυτοί που τις εκφράζουν αν συντριβεί  το σκάφος της πολιτείας. Είναι όμως παρήγορο που ο λαός μας αδιαφορεί για αυτό το ανούσιο “ πολιτικό παιχνίδι “  που παίζεται. Αν το πίστευε θα έπρεπε να έχει πάρει τα…..  βουνά!
Ο Λαός μας πάντα έλπιζε ότι η ανανέωση της πολιτικής ζωής της Χώρας, θα φέρει καλύτερα ήθη πολιτικά και πιο σοβαρό πολιτικό λόγο. Δυστυχώς όμως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.  Ιδου ο πολιτικός λόγος της νεώτερης γενιάς των πολιτικών.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δηλώνει « Ο θλιβερός θίασος που ονομάζετε κυβέρνηση αποτελείτε από επαγγελματίες ψεύτες. Έχουμε να κάνουμε με λούμπεν αριστερά των καφενείων και του φραπέ ».  Άντε τώρα να μας πάρει στα.. σοβαρά η Ευρώπη!
Ο πρώην πρωθυπουργός Α. Σαμαράς : «Θα πάτε στο ειδικό δικαστήριο ,θα σας πάω μέχρι τέλους και θα σας Καθίσω στο σκαμνί».
Ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ. Γεωργιάδης: «Θα τους γδάρω, δεν θα μου γλιτώσει κανένας απ΄ αυτούς με πρώτο τον άθλιο, τον αχρείο τον Τσίπρα»
Άλλο στέλεχος της αντιπολίτευσης ( Σταμάτης ): «Πιστεύω περισσότερο τον Ερντογάν, από τον Τσίπρα». Τώρα δεν ξέρω τι θα λέει , που οι Έλληνες αξιωματικοί αφέθησαν ελεύθεροι χωρίς ανταλλάγματα !
Δηλώσεις…”υψηλού” πολιτικού περιεχομένου, που όχι μόνο δεν έχουν καμία σχέση με πολιτικό λόγο, αλλά οξύνουν τον πολιτικό ανταγωνισμό και καλλιεργούν τον διχασμό του λαού μας.
Οι όροι της ελεύθερης διαπάλης μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων έχουν όρια.  Αυτά τα όρια υπάρχουν για να προστατεύουν  το ελεύθερο πολίτευμα και θα έπρεπε πρώτα τα κόμματα να τα σέβονται, για να υπάρχει πολιτική ομαλότητα.  Ο αριθμός της δύναμης των κομμάτων δεν είναι υπέρτατη δύναμη, που θα καθορίζει την συμπεριφορά τους απέναντι στον λαό και στις μεταξύ τους σχέσεις.  Αυτός ο αριθμός της δύναμης των κομμάτων μεταβάλλεται σύμφωνα με την λαϊκή ετυμηγορία και θα έπρεπε να πολιτεύονται με σύνεση και ο πολιτικός τους λόγος να έχει ουσία και διάρκεια.
Οι ύβρεις, ο μηδενισμός του αντιπάλου, οι απειλές  υποβαθμίζουν την δημόσια ζωή και είναι αποτέλεσμα του πάθους του φθόνου για τον αντίπαλο και όχι ήρεμης πολιτικής σκέψης, σωφροσύνης και αταλάντευτης πίστης στην λαϊκή ετυμηγορία.
Η διακυβέρνηση της Χώρας δεν χρειάζεται “ ρεσάλτο”  για να κατακτηθεί, διότι τότε δεν θα ωφελήσει ούτε αυτούς που το επιχείρησαν, ούτε την Χώρα.  Απαιτούνται υπεύθυνες πολιτικές θέσεις, σεβασμός των αντιπάλων, συνετός πολιτικός λόγος.
Και προ παντός. Να υπόσχονται στον λαό θέσεις που μπορούν να υλοποιηθούν όταν πάρουν την κυβέρνηση .