Πριν μερικές ημέρες, με σχετική ανακοίνωσή του σε πίνακες ανακοινώσεων και μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ο Πολιτιστικός Σύλλογος κάλεσε τα μέλη του, τους χωριανούς και φίλους των χωριών μας, για εξωραϊσμό και διαμόρφωση της “ηλικιωμένης” γέφυρας της Ατζιγκάνας (1929), του κεντρικού δρόμου που ενώνει τα τρία χωριά, των χώρων των κοιμητηρίων και του παλιού Δημοτικού Σχολείου Νεροχωρίου, όπου ο Σύλλογος έχει την έδρα του.
Μεγάλη βαρύτητα έδωσαν στη «Γέφυρα της Ατζιγκάνας» και στον γύρω χώρο της. Να απομακρυνθούν οι κισσοί και η βλάστηση που αναρριχάται πάνω σε αυτήν, να καθαριστούν τα δέντρα στο «Νησί», οι συκιές που έχουν φυτρώσει γύρω από τα θεμέλιά της, να μαζευτούν τα σκουπίδια και να «σηκωθούν» τα λάστιχα άρδευσης που κρέμονται και δημιουργούν ένα αντιαισθητικό αποτέλεσμα (η γεώτρηση άρδευσης βρίσκεται δίπλα στη γέφυρα).
Καλούσε, λοιπόν, ο Σύλλογος στην εθελοντική αυτή εργασία, να πάνε την Κυριακή 10 Απριλίου με εργαλεία και μηχανήματα που θα χρειαστούν (ξυλοκοπτικά, θαμνοκοπτικά).
Έστειλα εκπρόσωπο της οικογένειας κι εγώ και μετά το τέλος των κοινωνικών μου υποχρεώσεων βρέθηκα στην «Γέφυρα της Ατζιγκάνας» και με τα ρούχα της δουλειάς, αν χρειαστεί, στο αυτοκίνητο.
«Ήρθα να σας καμαρώσω και να βοηθήσω» τους είπα με τον χαιρετισμό μου κι εκείνοι με χαμόγελο, γνωρίζοντας την ιδιότητά μου του «ρεπόρτερ» δε με άφησαν να βάλω τα ρούχα της δουλειάς και να ριχτώ στη μάχη μαζί τους.
«Ήρθα να δω τους μαθητές μου» (πριν 57 χρόνια). Είδα όμως ακόμη άνδρες και γυναίκες, Άγγλους, Γάλλους και Ολλανδούς, μόνιμους κατοίκους των χωριών μας. Μιλάνε άπταιστα ελληνικά. Μου είπαν ότι μόνο στο Νεροχώρι είναι δεκαέξι άτομα, δέκα στο Παϊδοχώρι και στους Αγίους Πάντες ο φίλτατος Κυριάκος, ο Γάλλος, ο οποίος είναι συνταξιούχος από την εργασία του και ζει στην Ελλάδα.
Ήταν και αρκετοί χωριανοί, μόνιμοι κάτοικοι και Χανιώτες. Υπήρχαν και απόντες λόγω κορωνοϊού.
Είχαν χωριστεί σε ομάδες. Άλλοι για την «ηλικιωμένη» γέφυρα, άλλοι για τον καθαρισμό του κεντρικού δρόμου, άλλοι για το Νεκροταφείο Νεροχωρίου, άλλοι για το Νεκροταφείο Παϊδοχωρίου και άλλοι για τον αύλειο χώρο του πρώην Δημοτικού Σχολείου, όπου τώρα στεγάζεται ο Πολιτιστικός Σύλλογός μας.
Τα αποτελέσματα σε όλους τους χώρους ήταν άριστα! Σε λίγες ώρες έγιναν θαύματα! Ποιον να πρωτοπαινέσω και να συγχαρώ. Όλους τους συμμετέχοντες, έναν προς έναν μία προς μία και ξεχωριστά το Δ.Σ. και τον Πρόεδρό του Μανώλη Πετακάκη.
Στο τέλος όλοι βρέθηκαν στην αίθουσα του Σχολείου για ένα πλούσιο κέρασμα. Όλοι τους χαμογελαστοί και ευχαριστημένοι, γιατί έκαμαν την Κυριακή αυτή μια καλή πράξη. Δεν κατάλαβαν πότε πέρασαν πέντε ώρες δουλειάς και δεν ένιωσαν κούραση.
Ο Πολιτιστικός μας Σύλλογος, ηλικίας σαράντα τεσσάρων ετών, έχει γράψει και έγραψε και την Κυριακή 10 Απριλίου, μια σελίδα στην ιστορία του. Χρειάζεται έπαινος, χρειάζεται στήριξη, ενίσχυση, ηθική και οικονομική, ώστε να έχει συνέχεια και να γράφει τη δική του ιστορία.
Πολλά μπορούν να γίνουν με την Αγάπη, τη Φιλία και τη Συνεργασία ντόπιων και αλλοδαπών κατοίκων των χωριών μας (προπάντων όταν απαλλαγούμε από τον κορωνοϊό).
Ευχαριστώ σας και καμαρωχαίρομαί σας!
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!
