Οι δυο μεγάλοι κλέφτες που σου κλέβουν το σήμερα
Το δίδυμο ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Όταν αναμασάς το χθες, το παρελθόν γενικότερα και όταν φοβάσαι το αύριο, το αβέβαιο αύριο και το μέλλον γενικότερα, δεν ζεις το σήμερα. Δεν ζω, σημαίνει έχω πεθάνει νοητικά και συναισθηματικά.
Ζω σημαίνει: κινούμαι, σκέφτομαι, εκφράζομαι, δραστηριοποιούμαι, χαίρομαι, συγκινούμαι, ερωτεύομαι, αγαπώ, συμπονώ, συγχωρώ, ονειρεύομαι!
Υπάρχει χώρος για κάτι καινούργιο και ευχάριστο; Υπάρχει χώρος για την έκπληξη και το θαύμα;
Θα μας απαντήσει η παρακάτω σύντομη ιστορία:
Ένας Αμερικανός δημοσιογράφος πληροφορήθηκε ότι κάπου στην Άπω Ανατολή υπάρχει ένας γέρος πάνσοφος που μπορεί να σου δείξει πώς μπορείς να ζήσεις αρκετά χρόνια υγιής και ευτυχισμένος. Ταξίδεψε. Πήγε τον βρήκε.
Και ο γέρος: Πρώτα θα πιούμε τσάι. Γεμίζει την κούπα του μέχρι το χείλος. Τώρα θα σου βάλω κι απ’ το δικό μου τσάι. Πού να χωρέσει το τσάι του σοφού; Ξεχείλισε και χύθηκε. Αυτό ήταν, τελειώσαμε. Ο δημοσιογράφος σκέφθηκε ότι πρόκειται για έναν τρελό και απατεώνα. Επέμεινε όμως και τον επισκέφθηκε ξανά και ξανά και η διαδικασία του τσαγιού πάντα ίδια. Την τελευταία φορά όμως, τελικά μετά τη διαδικασία του τσαγιού, ο σοφός του είπε σοβαρά και με χαμόγελο:
– Αφού το μυαλό σου είναι παραγεμισμένο με άχρηστες πληροφορίες και καταχωνιασμένα, συμπιεσμένα, πονεμένα συναισθήματα, δεν υπάρχει χώρος για τις δικές μου ιδέες. Πού θα χωρέσει στο παραγεμισμένο από πόνο και φόβο και ανησυχίες, στο μικρό σου μυαλουδάκι η δική μου σοφία;
Δεν υπάρχει χώρος για ένα ευχάριστο και απρόοπτο γεγονός.
Αν έρθει ο έρωτας, η αγάπη, η φιλία, δεν θα τα δεις γιατί θα κάνουν την εμφάνισή τους ο πόνος μιας πληγής του παρελθόντος και ο φόβος για την εξέλιξη στο μέλλον. Η τροχοπέδη για να μη χαρείς το σήμερα, το τώρα. Η αστραπή μια φορά πέφτει στο σημείο, κι αν δεν είσαι εκεί την έχασες τη λάμψη της.
Άδειασε λοιπόν το μυαλό σου και την καρδιά σου απ’ ό,τι άχρηστο και φθοροποιό κουβαλάς και θα συντελεστούν θαύματα.
Τα σχόλια δικά σας.
Υ.Γ.: Υπάρχουν βέβαια και ακραίες περιπτώσεις ανθρώπων που την οδυνηρή ζωή τους και τις απανωτές ατυχίες, προσωπικές και οικογενειακές, δεν την επέλεξαν και δεν την προκάλεσαν.
Ίσως αυτό να ήταν το ταξίδι τους για κάποιο λόγο.
Εμείς οφείλουμε να είμαστε κοντά τους με όποιον τρόπο μπορούμε.
