Σε αλώνι μεγάλο, λαμπρό αγώνα στήσανε, με τα δόρατα και τα σπαθιά των, δυο από τους πιο ξακουστούς και τους άφοβους της πόλης άντρες, από τους πρώτους σ’ όλα.
Κόσμος μαζεύτηκε να τους θαυμάσει, να στοιχηματίσει υπέρ του ενός ή τ’ άλλου. Αβέβαιη, βλέπεις, εκ των προτέρων και απρόβλεπτη η μονομαχία ετούτη …
Ο Δον Κιχώτης από τη μια,
που θεριά γιγάντια επάλεψε και ξωτικά σωρό θελήσανε μάταια να του ματώσουνε και να του σκουριάσουνε την πανοπλία για μιας Δουλτσινέας τον πόθο μα την ατσάλινη και γεμάτη από τις δοκιμασίες ψυχή του τάμα στον Άη Έρωτα θα φέρει εάν ο Θεός το δώσει να επικρατήσει σε τούτο τον αγώνα.
Ο Δον Ζουάν από την άλλη,
που λόγια πολλά, παχιά και πονηρά παιχνίδια με τις γυναίκες ξέρει και άμαθος του τι αντρειοσύνη κι αγάπη πάει να πει αλήθεια, μα τη με πλουμίδια στολισμένη άδεια ψυχή του στον Άη Επιφάνιο θα φέρει όταν νικήσει σε τούτο τον αγώνα.
Κι αν σ’ αυτήν εδώ, ναι, τη στιγμή ο Ζουάν του Κιχώτη φαίνεται να υπερισχύει, δεχόμαστε στοιχήματα για τον τελικό – πραγματικό- νικητή…