Εχουν αναφερθεί κατά καιρούς στην ίδρυση των πρώτων ιδιωτικών ραδιοφωνικών σταθμών στα Χανιά, αξιόλογοι δημοσιογράφοι, αλλά υπάρχει πολλά χρόνια πριν, η άγνωστη σε πολλούς, λειτουργία του πραγματικά πρώτου σταθμού στα Χανιά, και σε ολόκληρη την Κρήτη. Και πάλι από τα πρωτότυπα έγγραφα του αρχείου μου θα αναφερθώ σε μερικές από τις περιπέτειες λειτουργίας του.
– Εγγραφο της 11-8-1947, της Στρατιωτικής Διοίκησης Χανίων προς τον Γεν. Διοικητή Κρήτης Χρ. Τζιφάκη με το οποίο υποβάλλεται αίτηση του Β.Ν. Δασκαλάκη που ζητά την άδεια ίδρυσης ραδιοφωνικού σταθμού στους δυο θαλάμους του Ωδείου Χανίων.
– Εγγραφο της 19-8-1947, από Γεν. Διοικ. Κρήτης προς Γ.Ε. Στρατού που διαβιβάζει το προηγούμενο έγγραφο και αιτείται την χορήγηση της άδειας.
– Εγγραφο της ίδιας ημερομηνίας, πάλι από Γεν. Δ. Κρήτης, προς το Κρατικό Ωδείο Χανίων με την παράκληση να παραχωρηθούν δυο δωμάτια για τον Ραδιοφ. Σταθμό.
– Τηλεγράφημα της 29-8-1947, από υπουργείο/ Τ.Τ.Τ. (τότε Ταχυδρομείων – Τηλεφωνείων – Τηλεγράφων) προς τον ανεξάρτητο τεχνικό των Τ.Τ.Τ. στα Χανιά, για να προβεί άμεσα στη σφράγιση του Σταθμού γιατί η άδεια παρέχεται μόνο εις Ε.Ι. Ρ.
– Εγγραφο της 24-10-1947, από Εθνικό Ιδρυμα Ραδιοφωνίας, με υπογραφή του Δ/τα Συμβούλου Δ. Σβολόπουλου, όπως αναζητηθεί ο πομπός του Δασκαλάκη καθ’ όσον όταν αναζητήθηκε για να σφραγισθεί στο σπίτι του Βασίλη, αυτός εδήλωσε τον διέλυσε και έδωσε τα εξαρτήματα σε άλλους. Με το έγγραφο επισημαίνεται ότι μόνο στο Ε.Ι.Ρ. Ραδιοφωνίας ανατίθεται αποκλειστικά η εγκατάσταση και λειτουργία στην Ελλάδα νέων σταθμών. Μετά από αυτά, δεν κατάφερα να μάθω τι απέγινε, αλλά μόνο υπάρχει δημοσίευμα τοπικής εφημερίδας του έτους 1949 ότι: «Με την ιδιοφυΐα και τέχνη του νεαρού ηλ. μηχανικού Βασίλη Δασκαλάκη, έγινε δοκιμαστική εγκατάσταση και λειτουργία ραδιοφωνικού σταθμού στα Χανιά που ακούγεται στα βραχέα κύματα και στα 42 μέτρα αξιόλογα. Η αξιέπαινη αυτή προσπάθεια του νεαρού συμπολίτη μας πρέπει να μονιμοποιηθεί και να εξασφαλισθεί από τους αρμόδιους η συνέχεια της λειτουργίας του αφού τελειοποιήθη και πλουτίσθη με όλα τα απαιτούμενα».
Τον πομπό και τα σχετικά είχε αποκτήσει ο Βασίλης από λάφυρα της Αγγλικής Υπηρεσίας Πληροφοριών. Ο ραδιοσταθμός εντάχθηκε επίσημα στο Ε.Ι.Ρ. το 1953.
Ο Βασίλης Δασκαλάκης, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1921 και ήλθαν οικογενειακώς στα Χανιά όταν ο πατέρας του Νικόλαος, που γεννήθηκε στη Χάλκη, προσκλήθηκε από τον Επίσκοπο Αγαθάγγελο Νινολάκη, που είχε ζητήσει Βυζαντινό ψάλτη από το Πατριαρχείο και ήλθε στα Χανιά το 1923, σαν Πρωτοψάλτης στην Μητρόπολη για πολλά χρόνια και καθηγητή Βυζαντινής Μουσικής στην Εκκλησιαστική σχολή, ανεπανάληπτος και αλησμόνητος και στα δύο.
Το 1936, δεκάξι χρονών, ασχολήθηκε με τα ηλεκτρονικά, πρωτοπόρος για τα Χανιά και σ’ αυτόν τον τομέα, και είχε φτιάξει έναν δέκτη, χωρίς μπαταρία με γαληνίτη, που έπιανε με ακουστικά όλους σχεδόν τους Ευρωπαϊκούς σταθμούς. Εργάσθηκε σε ιδιωτική τηλεφωνική εταιρία στην Αθήνα και μετά άνοιξε εργαστήριο στη σημερινή οδό Καραολή – Δημητρίου.
Το 1946 άνοιξε εργαστήριο επισκευής ραδιοφώνων, στη σημερινή οδό Α. Παπανδρέου 17, ενώ στο πατάρι του εργαστηρίου δημιούργησε τον πρώτο ραδιοφωνικό σταθμό της Κρήτης.
Κατά τη Γερμανική κατοχή επισκεύαζε μεν ραδιόφωνα Γερμανών, αλλά από την άλλη και τους ασυρμάτους των Αγγλων στα ορεινά, όπως αυτόν στον Βουρβουρέ Ασή Γωνιάς.
Ο Βασίλης παρέμεινε στην υπηρεσία της Ε.Ι.Ρ. Οταν απολύθηκε από τη δικτατορία το 1969, πήγε με τον γιο του στη Νότια Αφρική, όπου ετέλεσε τον δεύτερο γάμο του, και μετά την πτώση των συνταγματαρχών επανήλθε στον Ρ.Σ.Χ. μέχρι το 1986 που συνταξιοδοτήθηκε.
Υ.Γ. Με την αδελφή του Βασίλη Κορνηλία είχαμε την ίδια νονά. Συμπληρωματικές πληροφορίες ελήφθησαν από το θαυμάσιο δίτομο έργο του αείμνηστου Γιώργου Φθενάκη “Σινέ Σαντάν”, έκδοσης Γεωρβασάκη, έτος 2000. Φωτογραφίες Αγγελάκη – Φαντάκη.
