Ο ψηφιδοθέτης Νίκος Στ. Μπολάκης και “Η Τέχνη της υπομονής”…

Τον γνωρίσαμε στην παρουσίαση που μας έκανε στο «Μουσείο Σχολικής Ζωής» στα Νεροκούρου απ’ όπου κατάγεται. Παρουσίαση που εκτός από τη βασική θεωρία για την κατασκευή ψηφιδωτού  περάσαμε στην πράξη, βάλαμε κι εμείς τη δική μας ψηφίδα σε ομαδικό έργο, πήραμε μια ιδέα των δυσκολιών αλλά και της αξίας της όμορφης αυτής τέχνης.
Mια ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε όλους όταν με το τέλος της παρουσίασης καλεστήκαμε σπίτι του, στο καλαίσθητο μουσείο του ισογείου, όπου εκθέτει παλιά και καινούργια έργα.
Ο λόγος για τον συμπαθή κ. Νίκο Μπολάκη που με την συνταξιοδότησή του αναζήτησε και βρήκε στην πανάρχαια αυτή τέχνη μια καινούργια απασχόληση,   ξεκούραση  μυαλού και φυσικά την ψυχική ανάταση που προσφέρει η δημιουργία!
‘Όχι ότι είναι εύκολο να είσαι «Ψηφιδοθέτης»!
Ακόμα κι αν είσαι ερασιτέχνης και το κάνεις για την ευχαρίστησή σου και μόνο, η ολοκλήρωση ενός ψηφιδωτού  δεν είναι απλή υπόθεση!
Ο κ. Μπολάκης αναζητώντας κάτι να γεμίζει τον χρόνο  του, από τα κολλάζ -μετά από μια περίοδο μαθητείας στο ψηφιδωτό-  πέρασε στην πιο απαιτητική  αυτή ενασχόληση, ξεκινώντας το μαγευτικό  ταξίδι του στον χώρο της ψηφίδας, της δημιουργίας και της συνέχειας της προπατορικής παράδοσης.
Έμπειρος πλέον «ψηφιδοθέτης», ταγμένος στον σκοπό εδώ και χρόνια, αναζητά ρετάλια μαρμάρων στα μαρμαράδικα, τα κόβει μόνος του σε λουρίδες κι ύστερα σε μικρότερα κομμάτια, και τα επεξεργάζεται ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε έργου.
Ετοιμάζεται το σχέδιο κι αρχίζει η συγκόλληση…
Απαραίτητα εφόδια για ένα άρτιο αποτέλεσμα τα κατάλληλα εργαλεία, η σωστή σύνθεση  κι η  χρήση χρωμάτων,  μα πάνω απ΄ όλα η υπομονή, το μεράκι κι η αγάπη για το αντικείμενο!
Πολλές οι συμμετοχές του δημιουργού σε εκθέσεις, εντυπωσιακή κι αυτή που είδαμε, απ’ όπου δεν έλλειπε κανένα θέμα.
Ώρα περιφερόμασταν από έργο σε έργο, θαυμάσαμε εικόνες πολλών Αγίων, τον φάρο και το παλιό λιμάνι μας σε διάφορες εκδοχές, γεωμετρικά σχέδια σκέτα καλειδοσκόπια, οφθαλμαπάτες με τετράγωνα, μας τράβηξαν την προσοχή πουλιά και ζώα σε διάφορες  εκδοχές. Σταθήκαμε επίσης σε χαριτωμένα παιδικά σχέδια και κόμικς, μας εντυπωσίασε το κομμάτι με τα  χέρια των δυο αδελφάδων του, γερά δεμένα το ένα μέσα στο άλλο, σε μια συμβολική κίνηση παντοτινής αγάπης κι αλληλεγγύης…
Και βεβαίως μας συγκίνησαν τα κομμάτια απ’ το παλιό αναγνωστικό, ιδίως εκείνη η πολύ γνωστή μας φιγούρα  που βγαίνει απ’ το σχολείο κρατώντας τον έλεγχο με το μεγάλο…«10 με τόνο» στο χέρι!
«Δέκα με τόνο» αξίζει  η δουλειά και η προσφορά στον πολιτισμό του κ. Νίκου!
Να του δώσουμε λοιπόν το «άριστα»!
Να τον συγχαρούμε επίσης για το εξαιρετικό έργο του και να το ευχηθούμε καλή συνέχεια!