«Η απληστία τυραννεί, η πλεονεξία καταδυναστεύει, το ψέμα υπερηφανεύεται, η εμπιστοσύνη προς τους άλλους χάθηκε, η αλήθεια εγκατέλειψε την γη».
Μια συμβολική ιστορία υπάρχει στο βιβλίο της Γένεσης και είναι η ιστορία του πύργου της Βαβέλ. Οι απόγονοι του Νώε πολλαπλασιάστηκαν γρήγορα, ζούσαν ειρηνικά όλοι μαζί και μιλούσαν την ίδια γλώσσα. Όταν πήγαν να εγκατασταθούν στη Μεσοποταμία μετά τον κατακλυσμό, αποφάσισαν να χτίσουν μια πόλη με ένα πύργο τόσο επιβλητικό και ψηλό που θα τους επιτρέπει να φτάσουν τον Θεό. Ξεκίνησαν το χτίσιμο αλλά τα σχέδια του Θεού ήταν διαφορετικά. Μια μέρα και ενώ είχαν προχωρήσει οι εργασίες, οι εργάτες του Βασιλιά ξαφνικά έχασαν το μυαλό τους και τη λαλιά τους. Στη συνέχεια υπήρξε πλήρη σύγχυση στη γλώσσα και δεν μπορούσε κανένας να συνεννοηθεί με κανέναν αφού μιλούσαν άλλη γλώσσα ο καθένας. Οι εργασίες λοιπόν αναγκαστικά σταμάτησαν και ο πύργος γκρεμίστηκε. Εγκαταλείφθηκε τότε η πόλη και μαζί το μεγαλεπήβολο όνειρο να φτάσουν οι άνθρωποι στο Θεό μέσα από ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα, ενώ διασκορπίστηκαν σε όλη τη Γη μιλώντας διαφορετικές γλώσσες και δημιουργώντας ξεχωριστά έθνη.
Ο «μύθος» και η αλληγορία του μας δηλώνει την κατάσταση του ανθρώπου επάνω στη Γη. Ο συμβολισμός της υπέρμετρης φιλοδοξίας σε συνδυασμό με την ατελείωτη αλαζονεία του ανθρώπου τον οδηγεί στον διαχωρισμό και την καταστροφή. Ο άπληστος βασιλιάς Νιμρόδ προκειμένου να εκτελεστεί το μεγαλόπνοο έργο του, λεηλάτησε πόλεις και χωριά και μάζεψε χιλιάδες εργάτες για να εκτελέσουν το ανάρμοστο αυτό οικοδόμημα. Και ενώ οι άνθρωποι ήρθαν στη Γη για να συμβιώσουν ειρηνικά, με αγάπη και κατανόηση, η ιστορία του πύργου της Βαβέλ έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η απληστία, η αλαζονεία , ο εγωισμός και η υπέρμετρη φιλοδοξία οδηγούν στην ολοκληρωτική καταστροφή, όχι μόνο μεμονωμένα τα άτομα αλλά και τις κοινωνίες. Τα υλικά για την κατασκευή του πύργου όσο καλά κι αν ήταν, δεν μπόρεσαν να υπερνικήσουν την έννοια του σκοπού, ο οποίος μάλιστα ήταν βλασφημία αφού θέλησαν να φτάσουν το Θεό μέσα από ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα, θεωρώντας τους εαυτούς τους ικανούς για κάτι τέτοιο. Η πλήρης σύγχυση που ακολούθησε μέσα από τα σχέδια τους, αποκάλυψε την συνέχεια της ζωής επάνω σε αυτή τη Γη. Ερχόμενοι στο τώρα και διαπιστώνοντας ότι ακόμα και οι άνθρωποι που μιλούν την ίδια γλώσσα αδυνατούν να συνεννοηθούν. Αποτέλεσμα της έλλειψης συνεννόησης και συνοχής στην κοινωνία είναι όλοι οι πόλεμοι και όλα τα δεινά πού έχει ήδη υποφέρει και συνεχίζει να υποφέρει ο άνθρωπος. Τον διχασμό μας εκμεταλλεύονται, για να καταχραστούν οποιαδήποτε εξουσία όλοι όσοι επιθυμούν να διαχειριστούν και να καταδυναστεύσουν τον κόσμο μας, όλοι εκείνοι που όχι μόνο θέλουν να φτάσουν το Θεό αλλά και να τον ξεπεράσουν.
Όταν λοιπόν η ειρηνική ζωή, η αγάπη για τον άλλον άνθρωπο, η δημιουργία μέσα από την αγάπη δε μας αφορά αλλά αντίθετα μας ενδιαφέρει η δημιουργία μέσα από το μίσος του ανταγωνισμού, πρόοδος δεν μπορεί να υπάρξει. Αυτό εξηγεί και γιατί όλες οι ομαδικές προσπάθειες και αγώνες στο τέλος αποτυγχάνουν. Σα να φυτεύτηκε εκείνη τη μέρα της καταστροφής του πύργου της Βαβέλ μια ιδέα στο μυαλό του ανθρώπου, η οποία μεταφέρεται ανα τους αιώνες και είναι η ιδέα του διαχωρισμού. Μπορώ μόνος μου, η μπορώ με υπηρέτες. Όμως όχι, κανένας δεν μπορεί μόνος του. Και κανένας δεν μπορεί χωρίς το Θεό. Η κατανόηση και μόνο αυτής της απλής σκέψης, μπορεί ακόμα και τώρα να σώσει την ανθρωπότητα. Η κατανόηση ότι τελικά μόνο τα εγχειρήματα που πηγάζουν από ευγενείς και ανιδιοτελείς σκοπούς επιτυγχάνουν, θα γλυτώσει από πολύ κόπο αυτούς που χτίζουν “παλάτια στην άμμο” τα οποία θα γκρεμίσει η πρώτη φουσκοθαλασσιά.
