Το τελευταίο διάστημα, παρατηρώ κάποιες περίεργες δραστηριότητες στο κοτέτσι μου. Στην παρούσα φάση νομίζω ότι είναι περιττό να αναφέρω ότι έχω κοτέτσι, πού το έχω, γιατί το έχω, πώς το έφτιαξα και τα σχετικά. Πάντως κάτι περίεργο συμβαίνει: Ένας κόκορας (από τους δύο που έχω) δεν αφήνει να φάνε δύο μαύρες κότες (από τις συνολικά 11 κότες). Μόνο αυτές. Κάθε φορά που βάζω φαί, οι φουκαριάρες οι μαύρες μόλις πάνε να πλησιάσουν τις κυνηγάει και τις τσιμπάει. Τον έχω πιάσει με τα καλό, προσπαθώντας να τον πείσω ότι αυτό που κάνει δεν έχει νόημα. «Βρε παιδάκι μου, όλες οι κότες και οι κοκόροι, από την ίδια λεκάνη τρώτε και στο ίδιο τσουκάλι θα καταλήξτε. Άσπρες, μαύρες, κόκκινες, ξεπεταγμένες και ντροπαλές, ήσυχες και φωνακλούδες, κάποια μέρα θα καταλήξετε στο πιάτο μας, ή στο πιάτο κάποιου φίλου. Άλλαξε μυαλά.». Τίποτα αυτός. Επιμένει στις παράλογες ρατσιστικές του αντιλήψεις και πρακτικές. Μέχρι που έφτασα στο σημείο να φυλάω σκοπός με ένα καλάμι στο χέρι κάθε πρωί, για να μπορέσουν οι κακομοίρες να φάνε μια μπουκιά φαί. Πετσί και κόκαλο μείνανε. Με το ραβδί κάτι έκανα, (όπως πάντα κάτι γίνεται) αλλά δεν είναι του επιπέδου μου, να επιβάλλω τις απόψεις μου με τη βία. Θέλω να τον πείσω, ότι ο ρατσισμός, οι φυλετικές διακρίσεις, το μίσος απέναντι στο διαφορετικό δεν έχουν κανένα νόημα στη ζωή μας, αφού όλοι από τη γη προερχόμαστε και όλοι εκεί θα επανέλθουμε. Και στο κάτω-κάτω δεν του ζητάω να απαρνηθεί όλα του τα πιστεύω, να εισάγει στο κοτέτσι αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, με συνελεύσεις, με ίση συμμετοχή και των κοτών στις αποφάσεις και τα ρέστα. Δεν του ζήτησα να διαλύσει το χαρέμι του, απλά να είναι πιο λογικός του ζήτησα.
Στο κάτω-κάτω, δεν ανέχομαι στο δικό μου σπίτι να υπάρχει οποιοδήποτε ζωντανό που να έχει ρατσιστική συμπεριφορά! Τελευταία μάλιστα έχει γίνει το κακό παράδειγμα και έχουν αρχίσει και τον μιμούνται και οι κότες! Αν είναι δυνατόν, να μην υπάρχει γυναικεία αλληλεγγύη!; Τελείως κότες! Δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν έχω καταφέρει τίποτα. Λέτε να το έχει έμφυτο; Μα ρατσιστής δεν γεννιέσαι, αλλά γίνεσαι. Είναι η εύκολη απάντηση μπροστά στα καθημερινά προβλήματα. «Δεν φταίει –λέει- το αφεντικό που θα γίνω πιλάφι, αλλά η μαύρη κότα!» Μου φαίνεται ότι για να επανέλθει η ειρήνη στο κοτέτσι, ο ρατσιστής κόκορας θα γίνει πρόωρα κρασάτος. Στο κάτω-κάτω υπάρχει και άλλος για να κάνει τη δουλειά του!
