» Οµιλία Νικόλαου Παπαδάκη – Παπαδή, γενικού διευθυντή του Εθνικού Ιδρύµατος ‘‘Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος’’
Ένα υπέροχο νεοκλασικό κτίριο, στολίδι της Αθήνας, είναι το κεντρικό κτήριο της παλιάς Σχολής Ευελπίδων (∆ιοικητήριο), το οποίο στεγάζει τη ΣΕΘΑ (Σχολή Εθνικής Αµύνης). Στα υπόλοιπα κτήρια στεγάζονται, από το 1985 τα ∆ικαστήρια, η Εισαγγελία, και το Πρωτοδικείο.
Η ΣΕΘΑ σύµφωνα µε το άρθρο 1 του Οργανισµού της, είναι παροχή εκπαίδευσης, επί θεµάτων Εθνικής Άµυνας και Αµυντικών Στρατηγικών σπουδών, στους Αξιωµατικούς των ενόπλων δυνάµεων, της Ελληνικής Αστυνοµίας, του Πυροσβεστικού Σώµατος, του Λιµενικού Σώµατος – της Ελληνικης Ακτοφυλακής. Καθώς και στο Προσωπικό των Υπουργείων, Οργανισµών και Επιχειρήσεων, ∆ηµοσίου ή Ιδιωτικού ∆ικαίου, που σχετίζονται µε την πολιτική άµυνα της χώρας. Με σκοπό την κατάρτιση στελεχών ικανών να αναλαµβάνουν επιτελικές θέσεις, ανταποκρινόµενοι στον χειρισµό θεµάτων στρατηγικής Εθνικής Άµυνας και Ασφάλειας.
Με ένα εγκάρδιο καλωσόρισµα, από το Στρατηγό-∆ιοικητή της Σχολής, Αντιστράτηγο Αθανάσιο Σαρδέλη, ξεκίνησε η εκδήλωση.
Ο Στρατηγός δεν παρέλειψε να πει όµορφα λόγια για την Κρήτη, και τους Κρητικούς που γνώρισε στο διάστηµα του ενός έτους που υπηρέτησε στο πεδίο βολής στα Χανιά.
Έχω την εντύπωση πως αρχή της Σχολής είναι, να καλεί διάσηµους Έλληνες µε βαθειά γνώση του αντικειµένου τους, να µιλήσουν. Παλαιότερα είχαν καλέσει τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τον πρώην Πρόεδρο κ. Προκόπη Παυλόπουλο και άλλους.
Το θέµα της οµιλίας ήταν: «Ο ρεαλισµός και το πολιτικό κόστος στην πολιτική του Ελευθερίου Βενιζέλου». Η οµιλία έγινε στο αµφιθέατρο της Σχολής, το µεσηµέρι της Τετάρτης 17 Ιανουαρίου του 2024. Επέλεξα µερικά κοµµάτια από την λίαν ενδιαφέρουσα οµιλία του Γενικού ∆ιευθυντή του Ιδρύµατος «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος» και σας τα παρουσιάζω.
Στο ακροατήριο, εκτός από τους εκπαιδευόµενους αξιωµατικούς ήσαν και:
Ο Σαρρής Νικόλαος Αντιστράτηγος εν αποστρατεία, Πρόεδρος του παραρτήµατος του ιδρύµατος «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος» Αττικής.
Ο Αντώνιος Μυτιληνάκης, Αντιστράτηγος εν αποστρατεία, Πρόεδρος της Κρητικής Εστίας.
Ο Νικόλαος Καστρινάκης Γενικός Επόπτης Παγκρήτιας Ένωσης Αµερικής.
Και ο Σταύρος Νικηφοράκης Αντιπρόεδρος παραρτήµατος του Ιδρύµατος Αττικής.
Ο κ. Παπαδάκης αναφέρθηκε κυρίως στα µεγάλα γεγονότα που έλαβαν χώρα στην Κρήτη από την τελευταία περίοδο της Τουρκοκρατίας και επεσήµανε αφενός την τόλµη και τον ρεαλισµό που διέκριναν τον Μεγάλο Κρητικό, στην διαχείριση του Κρητικού ζητήµατος και επεσήµανε την σηµασία που έδωσε στην ισορροπία των δυνάµεων και στην λελογισµένη και σταδιακή προσέγγιση του ενωτικού στόχου.
Μετά περιέγραψε τις µεγάλες δυσκολίες που αντιµετώπισε όταν έγινε Πρωθυπουργός, και ήρθε σε αντίθεση µε τους Κρήτες Βουλευτές και την κοινή γνώµη για την είσοδο των Κρητών Βουλευτών στην Βουλή.
Στο διάστηµα αυτό επανέφερε την τάξη και την πειθαρχία στις Ένοπλες ∆υνάµεις και προπαρασκεύασε την πολεµική ετοιµότητα της χώρας, και την κατέστησε ετοιµοπόλεµη. Για αυτές του τις επιλογές ήρθε σε αντίθεση, τόσο µε τα ανάκτορα όσο και µε την κοινή γνώµη, χωρίς να λογαριάσει το πολιτικό κόστος.
Την ίδια περίοδο πριν από την έναρξη των Βαλκανικών Πολέµων συνήψε συµµαχία µε την Βουλγαρία παρά τις αντιδράσεις των Ελλήνων διπλωµατών και µεγάλου µέρους της κοινής γνώµης, λόγω του Μακεδονικού Αγώνα, που είχε προηγηθεί!»
Τέλος ο κος Παπαδάκης αναφέρθηκε στην αλυτρωτική πολιτική του Βενιζέλου στο Κυπριακό ζήτηµα, όπου και εκεί συνάντησε τεράστιες αντιδράσεις περιφρονώντας το πολιτικό κόστος. Μακροπρόθεσµα η πολιτική του Βενιζέλου δικαιώθηκε, αλλά δυστυχώς δεν εισακούστηκε, από τις µετέπειτα ηγεσίες των Αθηνών και της Λευκωσίας.
Η είσοδος του Ελευθερίου Βενιζέλου, δύο χρόνια πριν από τους Βαλκανικούς Πολέµους στην κεντρική πολιτική σκηνή, τερµάτισε µια µακρά περίοδο αβεβαιότητας, και αποκατέστησε τις ισορροπίες, και την εθνική ενότητα. Η Ελλάδα είχε ένα πρωθυπουργό, που περιφρονούσε την πατριδοκαπηλία και τον λαϊκισµό, έχοντας ξεκάθαρους στόχους στην αλυτρωτική πολιτική. Η Μεγάλη Ιδέα δεν ήταν πλέον ένα πυροτέχνηµα και ο διαχρονικός ανορθολογισµός στην εξωτερική πολιτική, είχε δώσει τη θέση του στη σηµασία που είχαν οι συσχετισµοί στις διεθνείς σχέσεις, και τα συµµαχικά αντίβαρα. Η Ελλάδα ήταν πραγµατικά µια άλλη χώρα µετά τους Βαλκανικούς Πολέµους. Η αλλαγή που είχε συνετελεσθεί ήταν κολοσσιαία.
Αποτελεί πλέον αδιαµφισβήτητη ιστορική αλήθεια ότι η παρουσία του Βενιζέλου, σε κρίσιµες στιγµές, έκρινε την έκβαση των µεγάλων ζητηµάτων της χώρας. Η απουσία του φάνηκε µετά την εκλογική του ήττα το 1920, µε καταλυτικές συνέπειες για τον τιτάνιο αγώνα της Ελλάδας στον Μικρασιατικό πόλεµο.
Οι αντίπαλοί του κατώτεροι των περιστάσεων, οδήγησαν στη µεγαλύτερη καταστροφή της νεότερης ελληνικής Ιστορίας.
ΣΗΦΗΣ ΙΩΑΝ. ΠΕΤΡΑΚΗΣ
sifipetraki@hotmail.com
