Ι. Η ΥΠΟΘΕΣΗ του 20χρονου σπουδαστή Βαγγέλη Γ., που έληξε τόσο δραματικά, φέρνει εκ νέου στο προσκήνιο το θέμα του σχολικού εκφοβισμού (bullying).
ΣΕ μια εποχή παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, με κατάρρευση κάθε αξίας αυτοσεβασμού και σεβασμού στον άλλον, ο σχολικός εκφοβισμός αποκτά ανησυχητικές και επικίνδυνες διαστάσεις.
Ο ΕΝΔΟΣΧΟΛΙΚΟΣ εκφοβισμός, σύμφωνα με ψυχολόγους, ορίζεται ως «επαναλαμβανόμενη βία των θυτών, οφειλόμενη στην ανικανότητα (ή αδυναμία) του θύματος να αμυνθεί και να προστατέψει τον εαυτό του». Μάλιστα, μέχρι σημείου που το θύμα μισεί τον εαυτό του!
ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ “επιτυχίας” ενός εκφοβιστή είναι, εκτός από την επιθυμία να βλάψει εσκεμμένα το θύμα ή να του κάνει “ακραία πλάκα”, να υπάρχει και ασυμμετρία δυνάμεων (διαφορετικη σωματική διάπλαση ή και μειωμένη ψυχοπνευματική αντοχή του θύματος).
ΜΙΑ τέτοια δυναστική “σχέση” προκαλεί ευχαρίστηση (!) στον επιτιθέμενο, αλλά και άκρα ταπείνωση στο θύμα που δεν αντιδρά πια. Οι “διαφορές” θύτη και θύματος προκαλούνται συνήθως εκ του μηδενός ή επί τούτου, ενώ λείπει παντελώς η διάθεση από την πλευρά του “ισχυρού” για διευθέτηση οιουδήποτε πραγματικού προβλήματος.
Ο ΦΟΒΟΣ του θύματος έτσι γίνεται απόλυτος, δε μιλά σε κανένα, απομονώνεται και η αυτοτιμωρία (πιθανόν και το απονενοημένο διάβημα) δεν αργεί, αν δεν επέμβει κάποιος ισχυρότερος να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων.
ΚΙ ΑΥΤΟΣ ο “κάποιος” είναι το σχολείο με τους δασκάλους του (η Σχολή στην περίπτωση του Βαγγέλη), οι γονείς των παιδιών ή κάποιος παιδοψυχολόγος, η Αστυνομία κ.λπ.
ΟΣΟ για τους “συν-εργούς” του επιτιθέμενου, είναι κατά τη γνώμη μας εξίσου ένοχοι, εφόσον εξακολουθούν να “κρατούν κλειστό το στόμα τους”! Διότι είναι αδιανόητο να παρίστασαι μάρτυρας ενός βασανισμού -έστω και για… πλάκα!- και να μην επεμβαίνεις να αποτρέψεις την πράξη ή να μη την καταγγέλνεις.
ΝΑΙ! Η σιωπή σε τέτοιες περιπτώσεις λογίζεται συνενοχή!
***
ΙΙ. ΕΡΕΥΝΕΣ φέρνουν στο φως ότι πολλοί σημερινοί ενήλικοι έχουν βιώσει ως παιδιά ποικίλες μορφές θυματοποίησης για μία ή περισσότερες φορές, ενώ κάποιοι άλλοι υπήρξαν απλοί “παρατηρητές” παρόμοιων εκφοβιστικών ενεργειών στο σχολείο. Χωρίς να έχουν αντιδράσει όπως θα έπρεπε. Δυστυχώς.
ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ είναι ότι παρατηρείται αύξηση των κρουσμάτων βίας σε όλο και περισσότερα σχολεία! Σε πρόσφατη, μάλιστα, έρευνα βρέθηκε ότι παιδιά “θύτες” ξεπερνούν το 5% των μαθητών, ενώ τα θύματα του σχολικού εκφοβισμού κυμαίνονται γύρω στο 10 με 15%!
ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ πως εκπαιδευτικοί (όλων των βαθμίδων), Δημοτικές Αρχές, Σύλλογοι Γονέων, Κοινωνικοί Φορείς, πολιτικά κόμματα, Βουλή, Αστυνομία κ.ά., είναι καιρός να αναλάβουν τις ευθύνες τους: να συντονιστούν και να αρχίσουν εκστρατείες διαφώτισης των μαθητών και της κοινωνίας. Οχι να εξαντλούνται σε συστάσεις επιτροπών!
