Εξυπνος, με χιούμορ και ετοιμόλογος, ο Χρήστος Τσακόπουλος σε κερδίζει με το νεύμα του «καλημέρα». Ακίνητος, καθηλωμένος στο κρεββάτι, σε κοιτάει μ’ ένα ζεστό αμυδρό χαμόγελο. Η πρώτη επαφή είναι με τα βλέφαρα. Στη συνέχεια, κοιτώντας την οθόνη μπροστά του, σχηματίζει τις λέξεις κουνώντας τα γράμματα με τα μάτια του και η φωνή «βγαίνει» από τον υπολογιστή: «Καλώς ήρθες». Ετσι ξεκινά η κουβέντα. Υποδέχθηκε το ΑΠΕ – ΜΠΕ στο σπίτι του, στην Αγία Παρασκευή. Μια καλόγουστη, φωτεινή μονοκατοικία γεμάτη βιβλία και πίνακες ζωγραφικής. Ο Χρήστος έχει να πει ιστορίες για όλους και για όλα. Η δύναμη της ψυχής του και το πάθος για δημιουργία νίκησαν την αρρώστια, που τον εγκλώβισε στο κρεβάτι, παραλύοντας το σώμα του τελείως και αφήνοντας ως μοναδικά «εργαλεία» την όραση και την ακοή. Η αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση, μια αυτοάνοση ασθένεια που προσβάλλει τον κεντρικό κινητικό νευρώνα, τον ταλαιπωρεί τα τελευταία 9 χρόνια. Εκείνος όμως δεν το βάζει κάτω. Σχηματίζει τις λέξεις στον υπολογιστή του με τα μάτια και γράφει ασταμάτητα. Στα τρία βιβλία του, «Αριστεροί Χαιρετισμοί», «Όραμα και Πραγματικότητα» και «Σκέψεις… ατάκτως ερριμμένες» ζωντανεύει η νεότερη ιστορία της Ελλάδας, με αιχμή την αριστερά, αφού ο Χρήστος από τα φοιτητικά του χρόνια εκεί εντάχθηκε. Ανιδιοτελής, μαχητικός, εγκατέλειψε μια κερδοφόρα καριέρα πολιτικού μηχανικού για τον Σοσιαλισμό. Γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε στη Θεσσαλονίκη και συνέχισε τη δράση του στην Αθήνα. Σήμερα είναι 71 χρονών. Εκτός από τη συναρπαστική προσωπική και πολιτική του διαδρομή, ο Χρήστος έχει και μια άλλη ιδιαιτερότητα.
Έγραψε τις «Σκέψεις… ατάκτως ερριμμένες» με μόνο εργαλείο τα μάτια του και αυτόν τον καιρό τελειώνει ένα πολιτικό παραμύθι, την «Επανάσταση των Καναρινιών», με τον ίδιο τρόπο. Στα σκαριά έχει και ένα σενάριο. Όταν ξεκίνησε τους «Αριστερούς Χαιρετισμούς», η αρρώστια είχε ήδη κάνει την εμφάνισή της. Δακτυλογράφησε το πρώτο μισό του βιβλίου, αλλά μετά τα χέρια του τον… εγκατέλειψαν, οπότε μαγνητοφώνησε το υπόλοιπο με ένα κασετοφωνάκι και η γυναίκα του η Γιάννα και ο Άγγελος, ο άγρυπνος νοσοκόμος στο πλάι του, το μετέφεραν στο χαρτί. Το «Όραμα και Πραγματικότητα» συντάχθηκε εξ ολοκλήρου με τη βοήθεια του Άγγελου. Επιστρατεύθηκε το γνωστό μαγνητοφωνάκι, όμως σταδιακά ο Χρήστος έχανε και τη φωνή του. Σιγά – σιγά ανέπτυξαν με τον Άγγελο έναν κώδικα ομιλίας με το ανοιγόκλειμμα των ματιών, σαν σήματα μορς, οπότε όταν ο Χρήστος σχημάτιζε μια λέξη, ο Άγγελος την έγραφε. «Ήταν δύσκολο, γιατί τα ελληνικά δεν είναι η γλώσσα μου, αλλά τα καταφέραμε» διηγείται ο νοσοκόμος από την Αιθιοπία. Τότε, με πρωτοβουλία κάποιων καλών φίλων, οι οποίοι κινητοποίησαν πρώην συμμαθητές και συμφοιτητές, ο Χρήστος απέκτησε τον υπολογιστή και τη συσκευή, που έγινε η «φωνή» του: ένα λάπ τοπ, μια οθόνη, μια συσκευή PC eye go και το κατάλληλο λογισμικό. Στην οθόνη εμφανίζονται γράμματα και εικονίδια, όπως σημεία στίξης, το κενό κ.λπ., τα οποία «κλικάρει» ο Χρήστος κινώντας τον κέρσορα με τα μάτια. Για να δουλέψει η συσκευή χρειάζεται ο χρήστης να έχει απόσταση 70 εκατοστών και να έχει εστιάσει πρώτα το βλέμμα του σε ένα σημείο στην οθόνη. Έτσι, μέσω του μηχανήματος, επανήλθε η φωνή του… Ο Χρήστος γράφει τις λέξεις με το βλέμμα και ο υπολογιστής τις… λέει. Έτσι συζητάει με τους γύρω του. «Με έχει σώσει η συσκευή, γράφω και μιλάω» λέει και προσθέτει: «Πάντα είχα στο μυαλό μου να γράψω, είχα σκέψεις, αλλά δεν είχα τον χρόνο. Τώρα έχω χρόνο. Πολύ χρόνο…».
