Εχουν γραφτεί τόσα πολλά και θαυμαστά βιβλία για τον εθνάρχη Ελ. Βενιζέλο και ιδίως το πρόσφατο του κ. Νίκου Παπαδάκη καλύπτει όλη την θαυμαστή πορεία του. Μέσα σε αυτά, με άγνωστες πτυχές του Εθνάρχη, συγκαταλέγονται και τα “Οι τελευταίες στιγμές του Ελ. Βενιζέλου” εκδ. 1965 και “Δέκα άγνωστες απόπειρες δολοφονίας του Εθν. Βενιζέλου” με συγγραφέα τον Ανδρέα Γυπαράκη απόστρατο αντισυντ/ρχη ε.α.
Ο Ανδρέας Γυπαράκης έζησε κατά περιόδους κοντά στον Εθνάρχη. Κατά το 1920, αμέσως μετά τις εκλογές, τον ακολούθησε στην εξορία του στη Νίκαια της Γαλλίας. Από το 1933 – 1936 ο Γυπαράκης ήταν ο επικεφαλής της Φρουράς Ασφαλείας του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Ετσι του δόθηκε η ευκαιρία να παρακολουθήσει από κοντά τα τελευταία δύσκολα χρόνια της ζωής του. Είχε, τέλος, το θλιβερό προνόμιο να συνοδεύσει τον εθνάρχη νεκρό από το Παρίσι στο δοξασμένο Ακρωτήρι, για τον ενταφιασμό του.
Αντιγράφω από το δεύτερο βιβλίο του άκρως ενδιαφέρον απόσπασμα:
«Αλλά ιδού και ένα άλλο ντοκουμέντο που δείχνει ποιά εθνική έξαρση κυριαρχούσε στις καρδιές των ανθρώπων της δεξιάς παρατάξεως, όταν οι ενέργειές τους είχαν στόχο πώς να βλάψουν τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Προέρχεται από το προσωπικό ημερολόγιο του Ι. Μεταξά (τόμος Γ’ σελίδα 759) και περιέχει μικρό απόσπασμα επιστολής του πρίγκηπα Ανδρέα (αδελφού του τότε βασιλιά Κωνσταντίνου Α’) προς τον μετέπειτα δικτάτορα:
“Σμύρνη, 19 Δεκεμβρίου 1921.
Αγαπητέ Γιαννάκη (Σημ.: Πρόκειται για τον Ι. Μεταξά).
Απαίσιοι πραγματικώς είναι οι εδώ Ελληνες, εκτός ελαχίστων. Επικρατεί Βενιζελισμός ογκώδης και κατά την 15 Δεκεμβρίου (Σημ.: η μέρα της ονομαστικής εορτής του Ελ. Βενιζέλου), είχον κλείσει σχεδόν όλα τα καταστήματα. Θα ήξιζε πράγματι να παραδώσωμεν την Σμύρνην εις τον Κεμάλ διά να τους πετσοκόψη όλους αυτούς τους αχρείους, οι οποίοι φέρονται ούτω, κατόπιν του φοβερού αίματος όπερ εχύσαμεν εδώ.
Πάντοτε σος
Ανδρέας”
Το κείμενο μιλάει μόνο του και κάθε σχόλιο είναι τελείως περιττό.
