Το Δημοτικό Θέατρο Κρήτης είχε τη θαυμάσια πρωτοβουλία να καλέσει τον Σταμάτη Κραουνάκη. Χρόνια τώρα παρακολουθώ τη δουλειά του και αναρωτιόμουν πάντα γιατί δεν ερχόταν εδώ που είναι και ο τόπος καταγωγής του.
Aπό την πρώτη μουσική του παράσταση με την “Σπείρα Σπείρα” “Ολα μαύρα και ένα πιάνο” κατάλαβα τον τρόπο που αντιμετωπίζει τη θεατρική και τη μουσική τέχνη διασκεδάζοντας μεν αλλά και φροντίζοντας την επικοινωνία με το ακροατήριό του. Ερευνά, μέσω της σκληρής δουλειάς του από ό,τι έχω πληροφορηθεί, την ουσία, γιατί την ευαισθησία την έχει μαζί του… είναι χάρισμα αυτό! Ερμηνεύει προηγούμενους από εκείνον συνθέτες όπως οι ίδιοι θα ήθελαν να ακουστούν τα τραγούδια τους! Αυτό το διαπίστωσα από την πρώτη παράσταση όταν περιέλαβαν στο πρόγραμμα τραγούδια του Μ. Χατζιδάκι. Συνέχισα να βλέπω σχεδόν όλες τις παραστάσεις και μία παιδική τους “λουκουμάδες”!
Οι μουσικοί και οι ηθοποιοί του είναι πάντα διαλεχτοί και δουλεύουν με ακόμα μεγαλύτερο ενθουσιασμό όταν είναι μαζί του. Η προσεγμένη επιλογή ποιητών, συγγραφέων, συνθετών δίνει πολλαπλή εικόνα στις παραστάσεις του φεύγοντας από το ένα θέμα στο άλλο με εξαιρετική μαεστρία και συντονισμό των τραγουδιστών, της ορχήστρας και των αφηγητών. Η πολυφωνία σε συνδυασμό με τη θεατρικότητα και την εξαιρετική ηχοληψία επεμβαίνει θαυμάσια κάθε στιγμή και προσφέρει πραγματικά το κάτι άλλο, αυτό που ψάχνει συνεχώς ο Κραουνάκης!!!
Ακούσαμε τραγούδια σόλο, τραγούδια σε στιλ φούγκας (φυγής), τραγουδώντας ο πρώτος συμπληρώνει ο δεύτερος ή παρεμβαίνει συγχρόνως με τον πρώτο, αυτά υπάρχουν πάντα στις παραστάσεις του, είναι πολύ ενδιαφέρον άκουσμα και δεν το συναντάς συχνά σε συναυλίες της εποχής μας.
Εκτός από το μουσικό μέρος οι θεατρικοί μονόλογοι ήταν εξαιρετικα ενδιαφέροντες! Αναφέρω μερικούς. Από το ημερολόγιο του Σεφέρη για τους πρόσφυγες, από τον Ματωμένο Γάμο Φ. Γ. Λόρκα σε μετάφραση Νίκου Γκάτσου, από τον Χαρτοπαίκτη του Μ. Χουρμούζη και ο εν Κανά γάμος του Ντάριο Φο που είχε και παραστατική παρουσίαση των λεγομένων από όλη τη μουσική συντροφιά δίνοντάς μας καλή διάθεση και ευθυμία!
Αναρωτιέσαι τι άλλο μπορούν να κάνουν ακόμα οι καλλιτέχνες! Να όμως ένα ωραιότατο ιταλικό τραγούδι με τίτλο “Μεγάλη Αγάπη” δοσμένο με μεγάλη ευαισθησία… Μετά πάλι τα όμορφα τραγούδια του συνθέτη για τη ζωή, για την αγάπη και στο τέλος η έμπνευσή του με τον ερχομό του στην Κρήτη όπως μας εξήγησε. Ενα τραγούδι σε ρυθμό πεντοζάλη με όργανα πρόσθετα στην ορχήστρα και πρώτη – πρώτη την λύρα, τουμπελέκια και κτυπήματα για την επιτυχία του κλίματος και του κεφιού.
Η όλη παρουσίαση σε έκανε να νιώθεις ότι εκτός από την ερωτική είχε και πολιτική χροιά και αρκετά μηνύματα με χαριτωμένη κουβέντα για όλα, για τον εαυτό του και για τους ακροατές – θεατές του που τους παρότρυνε πότε – πότε να σιγοτραγουδούν.
Ο πολυβραβευμένος για τη μουσική και τη δουλειά του σε ταινίες, θέατρα, αφιερώματα και παραστάσεις Σ. Κραουνάκης δεν περιμένει από εμένα να τον εκτιμήσω και να τον βραβεύσω, αλλά έχω την ευχαρίστηση να ασχολούμαι με ανθρώπους της τέχνης που με αληθινή αγάπη γι’ αυτό που κάνουν χωρίς προχειρότητες και επιπολαιότητες, αλλά με υπεύθυνη και έντιμη δουλειά ανεβάζουν συνεχώς τον πήχυ!
Ο απόηχος αυτής της παράστασης όπως και όλων των προηγούμενων θα υπάρχει πάντα μέσα μας αποδεικνύοντας την αξία της!
*μουσικός
