“Ο Στρατηγός είναι πάντα καλά!”

Μνήμη Βασιλείου Καλαϊτζή Μουντάκι

Συχνά, αναζητώντας κάτι στα συρτάρια μου, τον συναντώ! Είναι πανταχού παρών! Σε φωτογραφίες εκδηλώσεων. Σε αποκόμματα εφημερίδων.

Στις φωτογραφίες, πάντα στην πρώτη σειρά καθισμένος, παρακολουθεί με προσοχή κι ενδιαφέρον και μ’ ένα αδιόρατο μειδίαμα κάτω από τα μουστάκια του. Κομψός, ντυμένος με το δικό του, ιδιόρρυθμο και μοναδικό στυλ. Στα αποκόμματα εφημερίδων, που αφορούν τη Σαμοθράκη ή κάποιον λογοτεχνικό διαγωνισμό, “διαβάζω” την έγνοια και την αγάπη του για μένα. Μου έστελνε ταχτικά τέτοια αποκόμματα.
Γέμιζε τα περιθώριά τους με κατατοπιστικά σημειώματα. Αδρά,σχεδόν εγχάρακτα κι ολοκάθαρα τα γράμματά του. Όπως ο προφορικός του λόγος. Εκείνος ήταν η αιτία να στείλω το “Με λένε Ελπίδα” στον λογοτεχνικό διαγωνισμό του Φιλολογικού Συλλόγου “Παρνασσός”. Θυμάμαι με πολλή συγκίνηση πως ήταν παρών στην εκδήλωση που έγινε για την απονομή των βραβείων! Τον άκουσα, από την πρώτη σειρά των καθισμάτων, να φωνάζει με χαρά “μπράβο, Ευδοκία!”, όταν πλησίασα να πάρω το χαρτί της βράβευσής μου!
Άνθρωπος με πληθωρική προσωπικότητα, ευρυμάθεια, κοφτερό σαν ξυράφι μυαλό, βαθιά γνώση της Ιστορίας, τεράστια σαν του ελέφαντα μνήμη, μ’ ενθουσίαζε με τα σωστά, υπέροχα, ολοστρόγγυλα ελληνικά του! Με μάγευαν οι γλαφυρές, συναρπαστικές, γεμάτες χιούμορ και φρεσκάδα αφηγήσεις του! Θαύμαζα το αμείωτο ενδιαφέρον του για τα κοινά και τις πνευματικές εκδηλώσεις της Πόλης μας. Η παρουσία του αδιάλειπτη! Ήταν πάντα παρών! Ακόμα κι όταν τα χρόνια βάραιναν τα πόδια και τους ώμους του! Κι η νύστα έκλεινε τα μάτια του, πρόδιδε την κούρασή του… Χαιρόμουν την ζωντάνια του. Την καθάρια κι αισιόδοξη σαν μικρού παιδιού ματιά, με την οποία έβλεπε την ζωή. Την αγάπη του γι’ αυτήν. Δεν τον άκουσα ποτέ να μεμψιμοιρεί!
Χαρακτηριστικό του μότο: «Μην κάνετε περιττάς ερωτήσεις! Ο Στρατηγός είναι πάντα καλά!», απαντούσε με χαμόγελο όταν τον ρωτούσαμε τι κάνει!…
Ο Στρατηγός έχει χρόνια να φανεί στις συγκεντρώσεις της Πόλης μας. Έζησε κάποια από τα τελευταία χρόνια της “πλούσιας” ζωής του στην Αθήνα. Έφυγε για την άλλη, την αιώνια ζωή, στις 30 του Ιούλη του 2019.
Η αλήθεια είναι πως τον σκέφτομαι συχνά. Γιατί, ψάχνοντας πράγματα, τον “βλέπω” μπροστά μου!
Να, όπως την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Κάτι έψαχνα να βρω στα ντουλάπια μου, όταν πάνω… σ’ ένα βάζο πλαστικό, τον συνάντησα! Πάστα ελιάς έγραφε η πολύχρωμη ταμπέλα του. Και πάνω στο κίτρινο καπάκι του, ο Στρατηγός είχε ένα σημείωμα. Με την χαρακτηριστική γραφή του. Με τις οξείες, τις περισπωμένες και τα πνεύματά της! “Πάστα πράσινης ελιάς με βασιλικό και Σκόρδο, (ναι έτσι, με κεφαλαίο το σίγμα), για να θυμίζει το εύγευστο επώνυμο της Ευδοκίας. Το περιεχόμενο να καλύπτεται πάντοτε με λάδι. Καλή όρεξη. Βασίλης Κ-Μ. 10.8.08” έγραφε!
Χαμογέλασα. Και, όχι! Δεν τον ρώτησα πώς περνά στην γειτονιά των αγγέλων. Ούτε αν είναι καλά! «Μην κάνετε περιττάς ερωτήσεις! Ο Στρατηγός είναι πάντα καλά!» θα μου απαντούσε.