Είμαι ένας τέλειος ατελής, κάθε φορά που αποδέχομαι την ανθρώπινή μου ιδιότητα. Κάθε φορά που σκέφτομαι ότι είμαι αρκετά καλός με τις δυνατότητες και τις αδυναμίες μου.
Κάθε φορά που αναγνωρίζω το πάθος μου για τελειοθηρία και δεν το εκλογικεύω λέγοντας πως η σταύρωση είναι ο μόνος δρόμος για την Ανάσταση.
Κάθε φορά που δεν ανησυχώ για το πώς θα αξιολογηθούν τα λάθη μου. Που δεν σαμποτάρω τον εαυτό μου πιστεύοντας πως θα κριθεί η ποιότητα της αξίας μου από τις επιτυχίες μου, ανησυχώντας μήπως δεν επιτύχω, με τρόπο που τελικά οι φόβοι μου δικαιώνονται.
Κάθε φορά που ζητώ βοήθεια, που έρχομαι σε επαφή με την ευάλωτη πλευρά μου και της επιτρέπω να υπάρχει, χωρίς να αποδίδω στον εαυτό μου το ρόλο του ανίκανου, του αποτυχημένου ή του ατελούς.
Κάθε φορά που αγαπώ την εικόνα του εαυτού μου, την εκτιμώ και τη σέβομαι χωρίς να προσπαθώ να την αλλάξω, να την τελειοποιήσω, αποδεχόμενος τον εαυτό μου όπως είναι.
Δεν πρέπει να ξεχνώ άλλωστε, πως οι αλλαγές θα επέλθουν μόνο όταν με αποδεχτώ χωρίς να με κρίνω.
Κάθε φορά που δέχομαι τις διαφορετικές μου πλευρές, προσπαθώντας να τις εναρμονίσω με ειρήνη στο ψυχικό μου σύστημα.
Κάθε φορά που αστειεύομαι με τον εαυτό μου όταν κάτι δεν πάει σύμφωνα με τα σχέδια μου.
Που η αποτυχία σε αυτό που είχα σκεφτεί δεν μεταφέρεται στην προσωπικότητά μου ή δεν γίνεται αφορμή για ενοχή ή ντροπή.
Κάθε φορά που δεν παρατηρώ με μεγεθυντικό φακό τα ελλείμματα μου αλλά τολμώ να τα αναλάβω δυναμικά και δεν τα μπερδεύω με τις ελλείψεις μου.
Αν δεν εκτιμώ τους ανθρώπους που με σέβονται, αυτό είναι έλλειμμα σεβασμού που καλούμαι να το αλλάξω αν με ενδιαφέρει ο εαυτός μου και οι σχέσεις μου.
Αν όμως εξαρτιέμαι από την εμφάνισή μου, την οικονομική ή την κοινωνική μου κατάσταση και άλλα επιφανειακά χαρακτηριστικά, πιστεύοντας πως αν θα τα είχα θα με εκτιμούσαν περισσότερο, χρειάζεται να μάθω να με αγαπώ όπως είμαι και να συνδέομαι με ανθρώπους που μπορούν να με εκτιμήσουν αξιολογώντας την ποιότητα των συναισθημάτων μου προς εκείνους.
Κάθε φορά που συνδέω την αυτοεκτίμηση μου με την αυθεντικότητα των σκέψεων και των συναισθημάτων μου, τα οποία εκφράζονται με σύνεση και ωριμότητα και δεν τη συγχέω με άλλα χαρακτηριστικά συγκρινόμενα με άλλους.
Κάθε φορά που συνειδητοποιώ ότι με αυτό που χρειάζεται να ασχοληθώ είναι η εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και ό,τι ερωτηματικό έχω σε σχέση με αυτήν, το οποίο το μεταφέρω σε άλλους, αποτελεί άλλοθι για να μην αναλάβω την ελευθερία μου. Είμαι ένας τέλειος ατελής, ένας μοναδικός και ξεχωριστός άνθρωπος, μέσα στην απλότητά μου αλλά και στη μεγαλοσύνη της ανθρωπιάς μου.
*Ειδικός Ψυχικής Υγείας
