Τα ήθη κείνα τα χρηστά που ‘χουμε μεγαλώσει
ο τωρινός ο άνθρωπος τα έχει βεβηλώσει.
Η ηθική του σήμερα παίζεται στα κρεβάτια
που βγάζουνε παράνομα τα ιμάτια και τα μάτια…
γείτονες, φίλοι, συγγενείς, άσημοι και φτασμένοι
που ενώ βρωμίζουν την ζωή, είν’ ευχαριστημένοι.
Κι η παγκοσμιοποίηση έχει ισοπεδώσει
ότι η φύση κι ο Θεός, όμορφο έχει δώσει.
Όλοι μας είμαστ’ ένοχοι στου ήθους την κατάντια
γιατί εξεπουλήσαμε τα’αρχές μας τα διαμάντια.
Πλεονεξία, εγωισμός, θράσος, φιλοδοξία,
χρυσάφι, σεξ και υλισμός τώρα’ χουν την αξία.
Και να υπενθυμίσουμε και τ ‘άλλο το σπουδαίο
τ’ Αριστοτέλη του σοφού , που δεν το λες για νέο:
Όπως το σώμα, την ψυχή αν στερηθεί,
πεθαίνει, έτσι κι ο κόσμος χάνεται, χωρίς ήθη αν μένει
γιατί αυτά πηγάζουνε απ’ της ψυχής τα βάθη,
κι όταν τα καταπνίγουμε, τεράστια ‘ναι λάθη.
Κι ήθη δεν είναι μόνο αυτά τα νομοθετημένα,
τ’ άγραφα αξίζουν πιο πολύ, τα διαιωνισμένα.
Και όπως θέλει κι ο Θεός και είναι προς τιμή μας,
αν θέλουμε να έχουμε νόημα στη ζωή μας,
πατρίδα, οικογένεια, τιμή δικαιοσύνη,
θρησκεία και ανθρωπισμό, ήθος και καλοσύνη
να αγκαλιάσουμε σφικτά κι ότι προστάζει η φύση
να εκτελούμ’ ευλαβικά και όχι “παρα- φύση…”
Μα εμείς τα “άγια κι ηθικά” τα χουμε ξεφτιλίσει.
Από το δρόμο τσ’αρετής έχουμε ξεστρατίσει.
Γάμους ομοφυλόφιλων έχουμε δημιουργήσει
και τσ’εντολές τις ένδεκα* τσι’χουμε καταργήσει.
Γι’ αυτό θα ρίξει κι ο Θεός πυρ να μας ζεματίσει.
*Μην ξεχνούμε το τραγούδι “Την εντεκάτη εντολή”
Κικέρων
*Οι στίχοι αυτοί κρίθηκαν πρώτοι στον παγκόσμιο διαγωνισμού έμμετρης σάτιρας: “Παύλος Πολυχρονάκης.
Θα είχε ενδιαφέρον να εξηγήσει η επιτροπή γιατί το συγκεκριμένο ποίημα κρίθηκε πρώτο στο διαγωνισμό, από τη στιγμή που παραβαίνει και τους δύο βασικούς κανόνες που αναγράφονταν στην προκήρυξη του διαγωνισμού:
1) Οι στίχοι δεν είναι ισοσύλλαβοι κατά το μεγαλύτερο μέρος του ποιήματος
2) Το περιεχόμενο είναι άκρως προσβλητικό για μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα