Η νοερή επιστροφή στο παρελθόν είναι ένα γοητευτικό ταξίδι, αν και όχι ευχάριστο καμιά φορά, γιατί περιβάλλεται με τη χρυσόσκονη του αέναου και του αιώνιου χρόνου.
Να τολμήσουμε λοιπόν ένα τέτοιο ταξίδι.
Πολλές δεκαετίες πριν, όταν η νεότητα διαφέντευε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής, ευχάριστες ή δυσάρεστες, γνωστικές ή τρελές.
Ήταν ένα δροσερό ανοιξιάτικο πρωινό. Ο ήλιος μόλις είχε αρχίσει να ανηφορίζει. Έβαλα στην τσέπη μου μερικές σταφίδες και δυο καρύδια, πήρα τον τσιφτέ μου και τον αγαπημένο μου σκύλο τον Οσμάν και πήγα να μεταδέσω τις κατσίκες μας που είχαν διανυκτερεύσει στο δάσος, στο Φτερόλακκο. Τις βρήκα τις μετάδεσα, τις τακτοποίησα και ετοιμαζόμουν να επιστρέψω στο σπίτι.
Ψηλά στον ουρανό ένα γεράκι όχι πολύ μεγάλο λικνιζόταν με τη βοήθεια του ελαφρού ανέμου. Ανέβαινε, κατέβαινε και στριφογύριζε ίσως σε μια ερωτική πανδαισία ή μια ανίχνευση κάποιου θηράματος.
Κάποια στιγμή πλησίασε στη θέση μου. Ασυναίσθητα ξεκρέμασα τον τσιφτέ από τον ώμο μου σκόπευσα το γεράκι και πυροβόλησα. Το πουλί άρχισε να πέφτει σαν πέτρα και προσγειώθηκε στο έδαφος όχι μακριά μου. Ο Οσμάν με γρήγορους ασκελισμούς το ανακάλυψε, το πήρε στο στόμα του και μου το έφερε. Το πήρα. Ήταν νεκρὀ, τα μάτια του κλειστά. Η μια του φτερούγα σπασμένη. Το χάιδεψα, το φίλησα, το έβαλα στο σακούλι μου και επέστρεψα στο σπίτι.
Σε μια γωνιά του κήπου άνοιξα ένα λάκο, το έβαλα μέσα το σκέπασα με το χώμα.
Υστερα έφερα από το δώμα ένα γλαστράκι με ένα βασιλικό και το έβαλα επάνω.
Η συνέχεια της ιστορίας είναι αυτονόητη.
Υ.Γ.1 Η παραπάνω ιστορία είναι αληθινή και μαζί με άλλες όμοιες ή διαφορετικές, έχουν αποτυπωθεί ανεξίτηλα στο υποσυνείδητό μου και θα τις κουβαλάω όσο θα υπάρχω.
Υ.Γ.2 Μια σχετική κρητική μαντινάδα.
«Δεν παίζω πλειώ μου τω(ν) πουλιώ(ν)
να τα ξεζευγαρώνω
γιατί κι εγώ ετράβηξα
του χωρισμού τον πόνο».
Υ.Γ.3 cifte λέξη τουρκική. Δίκαννο κυνηγετικό όπλο.
