“Ο θάνατος του (μεσαίου) εμποράκου”

Οι πολίτες παραπλανώμενοι, πιστεύοντας, απ’ όσα άκουγαν, ότι όλα μπορεί ν’ αλλάξουν, έπεφταν στο δόκανο των υποσχέσεων. Προβληματίζονταν, αν αυτό που περίμεναν απ’ τους πολιτικούς, θα τους έβγαζε απ’ τις δύσκολες στιγμές, αλλά εξαπατούνταν.
Ο πρωθυπουργός λέει, ότι έχουμε μπει σε τροχιά ανάπτυξης από (τώρα) το 2017. Το ίδιο υποστήριζε και το 2004 η κυβέρνηση Σαμαρά. Αν αυτό είναι θετικό, το αρνητικό είναι, ότι τρία χρόνια πήγαν χαμένα. Οι κυβερνώντες υποστηρίζουν, ότι αποχαιρετάμε τα μνημόνια, οι πιστωτές βρίσκουν ελκυστικά τα ελληνικά ομόλογα, η ανεργία μειώνεται και η ανάκαμψη κάνει αισθητή την παρουσία των επενδυτών.
Ομως ο κόσμος δεν τα πιστεύει, διότι βλέπει, ότι έχει συντελεσθεί ο “αργός θάνατος” της μεσαίας τάξης, η οποία φτωχοποιήθηκε οριζοντίως με ανακυκλωμένη τη φτώχεια. Οταν αρρωστήσει η μεσαία τάξη, η οικονομία γυρίζει τουλάχιστον δύο 10ετίες πίσω. Είναι διαπίστωση του Στίγκλιτς απ’ την Αμερικανική κρίση του 2008. Εκ παραλλήλου και ο Τ. Βίζερ, επικεφαλής του Euro Working Group, λέει ότι δεν θα βρίσκεται σ’ αυτή τη θέση, για να δει το τέλος της εποπτείας, καθ’ όσον «το πότε θα καταφέρει η Ελλάδα, να φθάσει την αποπληρωμή του 75% του χρέους εξαρτάται απ’ τις συζητήσεις με τις ωριμάνσεις αποπληρωμής».
Μην μας λένε, λοιπόν, ότι θ’ απαλλαγούμε απ’ τα υποδουλωτικά μνημόνια, που κατέστρεψαν την ελληνική οικονομία απ’ το 2010.
Η αποστεοποίηση της μεσαίας τάξης του ελληνικού λαού φαίνεται, απ’ το ότι οι δαπάνες της γενικής κυβέρνησης μειώθηκαν από 55 δισ. ευρώ το 2009 σε 35 δισ. ευρώ το 2017, ήτοι 36%. Το ΑΕΠ από 237 δισ. ευρώ το 2009 έφθασε στα 174 δισ. ευρώ το 2016, χάνοντας το 27%. Ετσι τα πρόσθετα βάρη έπεσαν στις πλάτες των φορολογουμένων. Ο επαγγελματίας φορολογήθηκε όπως ο γιατρός και ο δικηγόρος με 80% των εισοδημάτων. Παρά ταύτα το Δημόσιο χρωστάει στην ιδιωτική οικονομία περί τα 6 δισ. ευρώ και ας εισέπραξε βάσει του 3ου μνημονίου 13,5 δισ. ευρώ περισσότερα.
Γιατί είχαμε αυτή την εξέλιξη με το 3ο μνημόνιο; Οι δημιουργοί του πρώτου έφυγαν άρον – άρον, χωρίς να εφαρμόσουν τους αυστηρούς του όρους. Το δεύτερο μνημόνιο επιβλήθηκε στην Κυβέρνηση Σαμαρά, γιατί δεν υλοποιήθηκε το πρώτο, παρά την ανοχή της πλειοψηφίας του πολιτικού κόσμου. Με το τρίτο τα πράγματα ξεκαθάρισαν, αφού ο κ. Τσίπρας, μετά τις αυταπάτες του και πάνω στον πανικό του, μήπως ρίξει τη χώρα στα βράχια, το υπόγραψε, όπως του το επέβαλαν οι θεσμικοί με εκδικητικές προθέσεις για όση ταλαιπωρία υπέστησαν τόσα χρόνια.
Ο πρωθυπουργός κάλεσε τους τραπεζίτες να σταματήσουν τα “fake news”, ότι κινδυνεύει η πρώτη κατοικία, σε αντίθεση με τον βουλευτή του Ν. Φίλη, που λέει, ότι μέσα στο 2018 θα εκπλειστηριαστούν 40.000 κατοικίες. Κάποιο από τα δύο παίζεται.
“Fake news”, όμως, μπορεί να είναι, το ότι «δεν θα πάρουμε άλλο» μετά το 3ο μνημόνιο, όπως είπε ο πρωθυπουργός στον Μ. Ντράγκι.
Τώρα συμβιβασμό θα το πούν, σύμβαση θα το ονομάσουν, την υπογραφή κάποιας συμφωνίας, δεν θα την αποφύγουν, ότι δεν θα ανατρέψουν καμία απ’ τις 24 δεσμεύσεις και μεταρρυθμίσεις, που έχουν αναλάβει ως προαπαιτούμενα του τρίτου μνημονίου!