Ο Θεός και η οικοδομή μας…

Ο άνθρωπος, στο πέρασμα των αιώνων, συνάντησε πολλές δυσκολίες μέχρι να φτάσει στο σημείο που έχει βρεθεί στις ημέρες μας. Άλλες φορές, τον εμπόδιζε η φύση και άλλοτε, τα συμφέροντα των άλλων, των οικονομικά και πολιτικά πιο δυνατών. Με τη βοήθεια, όμως, του Θεού τα κατάφερνε πάντα, όπως οι Εβραίοι του Μωυσή στον πηγαιμό προς τη Γη της Επαγγελίας ή οι Έλληνες στον ξεσηκωμό κατά της τουρκικής σκλαβιάς.
Παρά τα λαμπρά πνευματικά και τεχνολογικά του επιτεύγματα, όλοι θα συμφωνήσετε πως υπάρχουν πολλές γύρω μας καθημερινά αυψευδείς μαρτυρίες ότι ο σημερινός άνθρωπος ξέχασε το Θεό και ο νους του, σκοτεινιασμένος από το άγχος και τα άνομα συμφέροντα, έπαψε να λειτουργεί ανθρωπιστικά…
Και μας γεννώνται, καθημερινά, αρκετές απορίες, περισσότερες και πολυπλοκότερες ίσως από εκείνες των περασμένων χρόνων. Γιατί οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας π.χ. να βελτιώνουν εμφανισιακά τις συσκευές και να αναβαθμίζουν φαινομενικά τις υπηρεσίες προς τους καταναλωτές για να καλύψουν τις “ανάγκες” που οι ίδιες τούς δημιουργούν, αντί να κοιτούν πώς να μετατρέψουν την άνετη, όπως τη διαφημίζουν με σειρήνεια άσματα, εκ του μακρόθεν επικοινωνία σε στενή, αδελφική επαφή και αγάπη;
Γιατί οι αυτοκινητοβιομηχανίες να νοιάζονται μονάχα για το πώς θα γίνουν εμπορεύσιμα τα μοντέλα των οχημάτων που “λανσάρουν” στον κόσμο;  Δεν φταίει η έλλειψη ανέσεων για τα συχνά θανατηφόρα τροχαία δυστυχήματα , αλλά το άγχος και η “επίδειξη μαγκιάς”  των, νεαρών συνήθως σε ηλικία, οδηγών, που χρειάζονται ένα φρόνιμο λόγο για να “γαληνέψουν και να προσγειωθούν”, μολονότι πολλοί θα πουν ότι η αμυαλιά της νιότης και το “χάσμα των γενεών” δεν αφήνουν τους νέους  να έρθουν κοντά σε όσους θα μπορούσαν να τους μιλήσουν στοργικά και συνετά….
Να κλείσουν οι πολεμικές βιομηχανίες και να πάψει η παραγωγή εκείνων των υπερσύγχρονων όπλων, που, εξυπηρετώντας τα πολιτικά παιχνίδια των μεγάλων κρατών,  μέσα σε απειροελάχιστα δευτερόλεπτα, μπορούν να καταστρέψουν όλη την ανθρωπότητα. Και όλοι όσοι δούλευαν για αυτά να προσλαμβάνονται σε επιχειρήσεις που θα παράγουν τροφές και ρούχα για τους πένητες της γης.
Να πάψουν οι αυτοαποκαλούμενοι επιστήμονες να “βιάζουν”, σαν τον περιβόητο Μένγκελε των Ναζί, με πειράματα, π.χ. κλωνισμού,  την φύση και το ανθρώπινο είδος, αλλά να το βοηθήσουνε να βρει τρόπο να νικήσει τον καρκίνο και κάθε δυσίατη μάστιγα του καιρού μας. Να δίνουν φάρμακα και είδη πρώτης ανάγκης στα παιδιά του Τρίτου Κόσμου και να τα βοηθήσουν έτσι να σταθούν στα πόδια τους.
Η εργασία και η εκπαίδευση να πάψουν να είναι προνόμια των λίγων, των οικονομικά πιο εύρωστων. Ας γίνουν, επιτέλους, τα “μέσα” να φτάνουμε όλοι στη ζωή με αρχές και αξιοπρέπεια αφενός και στην πραγματική παιδεία αφετέρου, η οποία είναι, όπως έχουμε ξαναγράψει και αλλαχού, το ασφαλέστερο εφόδιο στον αγώνα για την ολοκλήρωση την ψυχοπνευματική κάθε ανθρώπου, στη δημόσια και στην ιδιωτική του ζωή.
Και πώς θα γίνουν όλ’ αυτά; Δεν είναι ούτε ούτε αδύνατα, όπως θα τα χαρακτήριζε κάποιος που δεν έχει την δύναμη να αγωνιστεί για αυτά, ούτε ουτοπικά, όπως θα τα αντιμετώπιζε εκείνος που δε θέλει να αγωνίζονται οι άλλοι για αυτά. Ν’ ανοίξουμε, απλώς, χρειάζεται την καρδιά μας, να αγκαλιάσουμε χωρίς δόλο και ιδιοτέλεια τους συνανθρώπους μας και ν’ αφήσουμε το Θεό μέσα μας να ξαναμπεί. Και έτσι – καθώς γράφει και ο Απόστολος Παύλος (“Προς Εφεσίους”, κεφ. 2, παρ. 21) – “πάσα η οικοδομή συναρμολογουμένη αύξει εις ναόν άγιον εν Κυρίω…”