Ο Θεός και οι μεταμφιέσεις του Διαβόλου

Σκότωσε, λέει, τον όμαιμο αδελφό του. Η ζήλεια, μάλλον, όπλισε το χέρι του.
Καταχράστηκε, άκουσα, τα χρήματα από το για κοινωφελείς σκοπούς ταμείο της δουλειάς της. Η φιλοχρηματία, πιθανότατα, έσπρωξε το χέρι της.
Συνεχίζονται, διαβάζουμε, σε πολλά σημεία της γης οι πολυαίματοι πόλεμοι. Η αλαζονία και η αρχομανία, πάντα, κατευθύνουν τα χέρια των δυνατών σε βάρος των αδυνάτων.
Ο Διάβολος, θέλοντας να έχει άβουλο έρμαιο και να οδηγήσει στον όλεθρο την ανθρωπότητα, παίρνει πολλές μορφές στις μέρες μας. Εμφανίζεται ως (εφήμερος) πλούτος, (πρόσκαιρη) εξουσία, (παροδική) δύναμη και ζητά να μας ξεγελάσει, ώστε να είμαστε πιο ευάλωτοι. Θέλει έτσι να φθείρει τις ψυχές των ανθρώπων και να καταστρέψει τις κοινωνίες τους, με σκοπό να επικρατήσει αυτός…
Στον αντίποδα, ο Θεός, έρχεται και παραστέκεται στο ανθρωπολόι, ζητώντας από μας στην καθημερινή μας ζωή μονάχα πίστη προς αυτόν και αγάπη για τους συνανθρώπους. Με την πίστη, δυναμώνουμε ψυχικά και με την αγάπη για τον πλησίον, το σεβασμό προς τον εσωτερικό του κόσμο και τις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα και του τρόπου σκέψης και ζωής του και, συνάμα, με την αναγνώριση της αξίας του, έτσι, μόνον, όλοι οι άνθρωποι, παρά τις φαινομενικές διαφορές, φτάνουμε στην ομόνοια και στην επιτυχή αντιμετώπιση όλων όσα καλούμαστε ν’ αντιμετωπίζουμε καθημερινά, ως άτομα και ως σύνολο…