Ο Θεός του ‘‘χρήµατος’’

Είναι αλήθεια ότι η δεύτερη εκλογή Τραµπ και η ορκωµοσία του, φαίνεται ότι τα άλλαξαν όλα.
Σε αυτόν τον παράξενο (ινδιάνικο;) χορό χρήµατος και µαταιοδοξίας, η ορκωµοσία του Ντόναλντ Τραµπ δεν ήταν ένα πολιτικό γεγονός – ήταν κάτι περισσότερο.
Ένας συµβολισµός, η αποθέωση µιας εποχής που δεν φηµίζεται για την αισθητική της, εκεί όπου η πραγµατικότητα µοιάζει µε ριάλιτι δισεκατοµµυριούχων και το κοινωνικό δίκτυο ‘‘X’’ εµφανίζεται ως το νέο Κογκρέσο.
Επέπρωτο να το ζήσουµε και αυτό.
Ο ίδιος ο Ντόναλντ Τραµπ, σαρωτικός και αγέρωχος, έκοψε µία τούρτα µε ένα σπαθί και τα σύµβολα επανατοποθετήθηκαν στη σκακιέρα της παγκόσµιας τάξης και διπλωµατίας.
Την ίδια ώρα τα πλήθη (τα ανώνυµα πλήθη) που τον στηρίζουν, παραληρούσαν, λες και η οµάδα τους κατέκτησε το πρωτάθληµα Ράγκµπι, στον πλανήτη Άρη.
Πάρτε κουτάλι και βουτήξτε λοιπόν, η σούπα της νέας Αµερικής (αυτής που ανακάλυψε ο Τραµπ και όχι ο Κολόµβος) – µόλις άρχισε να σιγοβράζει.
Κι αν καεί το τσικάλι από το βράσιµο της σούπας, θα αγοράσουν ένα άλλο τσικάλι χρυσό και πλατινένιο.
Και από δίπλα στον Τραµπ ο κοινωνικά αδέξιος και εκστασιασµένος Έλον Μασκ πήδαγε από τη χαρά του σαν µικρό παιδί και χαιρετούσε µε έναν τρόπο που ξύπνησε µνήµες φρίκης στην Ευρώπη.
Κάποτε µας έλεγαν στην Ελλάδα ότι πρέπει να µάθουµε να… ζούµε µε τους σεισµούς.
Τώρα πρέπει να µάθουµε να ζούµε µε τον Ντόναλντ Τραµπ.
Γ. ΟΥΝΤ.