Ο θησαυρός των λέξεων

Πολλές φορές σκέφτομαι τον ανεκτίμητο θησαυρό των λέξεων της κρητικής διαλέκτου που βρίσκονται στα βιβλία του μεγάλου Ν. Καζαντζάκη. Ομως προβληματίζομαι και το πόσο πολύ έχουν χάσει τα νοήματα των έργων του, από τις φτωχότερες λέξεις που έχουν οι γλώσσες που έχουν μεταφραστεί.
Ο μεγάλος συγγραφέας της Κρήτης Ν. Καζαντζάκης, έχει αφήσει ένα σπάνιο θησαυρό συγγραφικού έργου που τιμά την Κρήτη και την Ελλάδα παγκόσμια. Περισσότερο στην εποχή της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης που βαδίζουμε σήμερα, θα πρέπει να αφυπνισθούν οι όπου γης Κρήτες και να συνεχίζουν όπως την κληρονόμησαν, να βάνουν τη Κρήτη ατόφια στη καρδιά των παιδιών τους.
Η ψυχή και η καρδιά του Κρητικού, εκφράζεται μ’ ένα δικό του τρόπο ιδιαίτερο. Με την πανάρχαια κρητική διάλεκτο, με συνομιλίες και τραγούδια που ξεχωρίζουν για τη μοναδικότητα σε αξίες. Η εσωτερική με την εξωτερική μετανάστευση των νέων της Ελλάδας περιθωριοποιείται και κινδυνεύει όσο ποτέ άλλοτε. Νομίζω ότι έχουμε μείνει πολύ λίγοι αυτοί που μεταφέρουμε τα λαογραφικά ακούσματα σε ιστορίες με αλήθειες και φαντασίες, με τις λέξεις και τις εκφράσεις που έχουμε ακούσει με τη γραφή μας. Πολλά μεγάλα ευχαριστώ προσωπικά, με ευγνωμοσύνη, οφείλω στα “Χανιώτικα νέα” που χρόνια και χρόνια μεταφέρουν τον κόσμο της ψυχής και της καρδιάς μου στον δικό τους κόσμο. Εμείς όλοι όσοι έχουμε ακούσματα, μεράκι, θέληση, με πηγαίες εμπνεύσεις μα και μεγάλη αγάπη για τον τρόπο ζωής που είχαν οι ρίζες μας σε όλες ανεξαιρέτως τις στιγμές της ζωής τους, χρειαζόμεθα στήριξη…
Προσωπικά, στην κυριολεξία κάθε λέξη την αντέγραφα από το στόμα που την άκουγα με την απόλυτη ακρίβεια. Την μεταφέρω με τη δική μου γραφή στα πεζά, με τις μαντινάδες, τις ρίμες και τα νεοριζίτικα που γράφω, με μεγάλο μεράκι και αγάπη. Τα οποία στοιβιάζονται και περιμένουν υπομονετικά μια ηλιαχτίδα, από κάποιο σημείο να προβάλει και να τα φωτίσει… Οι αλήθειες με τις εμπνεύσεις μου, διατυπώνονται για μια εποχή που οι άγραφοι και γραμμένοι νόμοι της κοινωνικής, με οικογενειακής και θρησκευτικής ζωής ετηρούντο στο ακέραιο με αποτέλεσμα, να έχουμε τα πρότυπα της παραδοσιακής οικογένειας, με κοινωνία με τη χαρακτηριστική μας ταυτότητα, που είναι η ψυχή της Κρήτης.
Η Ακαδημία με το υπουργείο Πολιτισμού, το Πανεπιστήμιο, οι Δήμοι με τα πολιτιστικά Ιδρύματα, με Οργανισμούς, Συλλόγους και κάθε αρμόδιος φορέας, δεν πρέπει να συνεχίζουν να μένουν απέναντί μας με αδιαφορία. Να προσέξουν όλους εμάς που η ψυχή και η καρδιά μας αντιγράφει την ψυχή και την καρδιά τσι Κρήτης. Εμείς που συνεχίζουμε να μιλούμε την Κρητική ντοπιολαλιά και μέσα από τα έργα μας. Και γι’ αυτόν τον κόσμο τσι Κρήτης που ξεκινά από το άπειρο των αιώνων και συνεχίζει να ζει Κρητικά. Η Κρητική μας ταυτότητα, με την ανεξίτηλα γραμμένη Ιστορία μας, μελετάται παγκόσμια για τα πλούτη που έχει. Οι Κρητικοί, την Κρήτη την έχουμε βαθιά στην καρδιά μας. Μάς έχει πλουτίσει με χαρίσματα πολύλογα, που θα πρέπει να τα έχουμε φυλαγμένα στα σεντούκια τσι ψυχής μας, ερμητικά. Για να τα προστατεύσουμε από τους μεγάλους κινδύνους που τα απειλούν ζηλόφθονα και ανελέητα…